San Nicola da Tolentino

 

 

 

S. Nicolaus Tolentinas anno 1249 ortum habuit in oppido S. Angeli in Pontano, in Piceno, ex piis honestisque parentibus Compagnone, et Amata qui illum per intercessionem S. Nicolai de Bario a Domino impetrarunt. Audita concione cujusdam disertissimi Augustiniani oratoris eidem Ordini in patrio coenobio an. 1259 nomen dedit, et anno 1264 solemnia vota emisit. Primis suae Religiosae professionis annis varia Picenae provinciae coenobia incoluit; nimirum Maceratae, S. Genesii, Cinguli, Recineti, Firmi, et Vallismagnentis prope Pisaurum, ubi celebris illa contigit Fr. Peregrini Auximani, et sociorum apparitio, quos omnes S. Nicolaus septenaria divini Sacrificii oblatione e Purgatorii poenis liberavit. Circa annum 1276 Tolentinum profectus fuit, cujus urbis felicitati ac famae illum divina Providentia destinaverat. Ibidem per triginta fere annos coelestem potius quam humanam vitam agens, Angelis gaudio, daemonibus formidini, animabus Purgatorii auxilio, cunctisque ejus ope indigentibus patrocinio fuit. Cum quidam civis propter debita in carceribus detineretur, tantum pecuniae ostiatim mendicando collegit, quantum illius liberationi suffecit. Quotiescumque horarum sonitum audiebat, illico in haec verba erumpebat: O Domine jam iterum consumpsi unam temporis horam, de qua oportet? me tibi reddere rationem. Aeger adduci non potuit ut carnibus vesceretur; tandem obedientia adstrictus iis vesci consensit. Verum cum perdix assata illi allata fuisset, nolens non obedire, ingemuit, et elevatis oculis in coelum facto Crucis signo manum ad perdicem posuit, et perdix reviviscens protinus evolavit. Ita narrat noster B. Jordanus de Saxonia; alii autem scribunt binas fuisse, non unam tantum, perdices quas ad Nicolai votum Deus redivivas reddidit.

Per plures ante ipsius obitum annos quaedam stella praefulgida, cum ad locum orationis iret, eum saepius antecessit. Item sex ante obitum mensibus coelesti concentu singulis noctibus recreatus fuit. Christus Dominus cum Deipara et S. P. Augustino nostratem Nicolaum aegrotantem invisit, eique proximae mortis nuncium dedit. Ipse rogat e Purgatorii poenis in suo transitu liberari, et exauditur. Itaque anno 1305 die 10 Septembris fere sexsagenarius Tolentini obdormivit in Domino, ejusque animam illico ad aeterna tabernacula fuisse translatam festivissimus Angelorum cantus testatus fuit. Praeter innumera, quae adhuc vivens miracula patravit, illius thaumaturgica virtus ab ejus transitu usque ad haec tempora numquam cessavit. Anno 1345 pius quidam latro illi brachia recidit, quae ex eo tempore pluribus vicibus praesertim in magnis ingruentibus Ecclesiae calamitatibus sanguinem emanarunt.

Nicolaus noster anno 1446 die 6 Junii ab Eugenio IV illius gestis ac miraculis super tercentum iterum rite atque ordine cognitis et probatis solemni pompa Sanctorum fastis adscriptus fuit. Compendiosam D. Nicolai vitam recens publici juris fecerunt nostrates PP. MM. Philippus Giorgi, et Nicolaus Mercuri, cujus librum in linguam hispanicam vertit noster P. Joseph Quintarelli in Cilensi provincia degens.