PACE-FORNO CAJETANUS

 

 

 

Pace-Forno Fr. Cajetanus, Melitensis Episcopus ac Rodiensis Archiepisc. natus est die 5 iunii an. 1809 ex honestis parentibus D. Francisco advocato Coronae, et D. Lucia de Baronibus Forno Panormitana, in insula vulgo Gozo prope Melitam. Anno 1824 augustiniano Ordini nomen dedit in conventu Notabilis, ibique solemnia vota nuncupavit die 24 augusti 1825. Studiorum curriculum in Melita incoeptum Neapoli complevit, et Lectoris gradum adeptus, Romam vocatus fuit ac statim Cornetum mittitur, ubi an. 1836 in cathedrali Ecclesia omnium plausu concionavit: studiorum Regens an. 1838 constitutus Pulcinii et Aquilae Augustinianam iuventutem docuit, ac postea educandorum institutioni operam dedit. Magistrali laurea redimitus in suam Provinciam rediit ac an. 1847 in comitiis Generalibus, Romae habitis, electus fuit Prior Provincialis. Illius praesertim studio atque industriae debetur coenobii S. Augustini Valletae ampliatio, atque ibidem scholarum gratuitarum institutio cum magno totius emolumento, omniumque cordatorum hominum plausu. Anno 1857 die 25 septembris electus fuit a Pio Pp. IX, Episcopus Ebron, et coadjutor Melitensis cum futura successione. Et eodem anno Melitensi Episcopo, ac Rhodiensi Archiepiscopo, Publio de Comitibus Sant sponte addicanti, in utraque dignitate, die 3 decembris, successit. Dioecesis regimen adeptus alterum pro Clericis instituendis Florianae Seminarium erexit, in quo consuetis novas cathedras adiunxit atque apostolicum indultum obtinuit ut in eodem, post completum S. Theologiae cursus, doctoralis laurea alumnis conferri possit.

Ecclesiam paroecialem oppidi Mustae prope Notabilem consecravit, primum lapidem posuit pro aedificanda alia parochiali ecclesia, in quodam Valletae suburbio, vulgo Hamrum, cui S. Cajetani nomen dedit, et cuius molitioni suis sumptibus liberaliter subvenit. In nostra Notabilis ecclesia altare majus marmareum erexit: e marmore item extruxit frontem sacelli SS. Matris de Bono Consilio in nostra Vallettae ecclesia et in cathedrali presbyterio; pluraque alia templa pro sacri cultus decore promovendo copiosis sumptibus ditavit. Interfuit Concilio Vaticano, in quo etiam cum omnium plausu peroravit; erat enim sacra eloquentia atque theologica doctrina praestans. Nec illi defuere externi honores; fuit enim Episcopus solio Pontificio Assistens, Patritius Romanus, et Eques Ordinis Francisci I. An. 1874 valetudinis reparandae causa Neapolim navigavit unde postea, medicorum consilio, Stabias profectus, ibidem Eccl. Sacramentis munitus e vivis excessit die 22 Iulii. Audito illius obitu Melitensis Popolus et Gubernium extraordinaria doloris ac luctus signa dederunt, quod ostendit illum omnium benevolentiam sibi comparasse. Ita Lanteri in Erem. Sacr. Aug., Vol. I, p. 109-110. Edidit:

1. Epistolam Pastoralem ad Reverendissum Capitulum, Universum Clerum Cunctos Fideles Dioecesis Melitensis. Vallettae, 1857, in fol.

2. Lettera Pastorale al Capitolo, al Clero ed al Popolo di Malta, Valletta, 1870, in fol.