BARTOLOMEI GUGLIELMO

 

 

 

Bartolomei Fr. Guillelmus, Lucensis, primam suam lucem aspexit anno 1803. A prima aetate habitum Fratrum Erem. S. Aug. in patrio coenobio induit, ibique grammaticam didicit, et anno 1822 Fulginiam missus in philosophicis ac theologicis disciplinis sedulam navavit operam. Ioanne M. Conti et Michaele Magnani studiorum Regentibus, in iis multum profecit, vitamque religiosam impense coluit et sereno ingenio, quamvis parum firma frueretur valetudine, Pro-Defendentis munus exercuit. Inde Perusiam iam ad Presbyteratus ordinem adlectus, missus, anno 1828 ad Lectoratus gradum promotus est. Optimo pollens ingenio in adolescentibus sibi commissis erudiendis mirifice incumbuit. Mense septembris an. 1829 Romae ad Collegium et Regentiam examinatus, approbatusque, Fulginiam reversus est. Dum hic munus suum exerceret, anno 1832 mense ianuario, "Terra (ut ipse P. Bartolomei in relatione Studiorum R.mo P. Generali scripsit) mota est a facie Dei Iacob et civitas Fulginia quasi in nihilum redacta est. Habitatores dispersi consternati et tristi afflictione percussi huc illuc errantes crudeli plantu lugent res amissas, civitatem eversam, quin habeant forsan spem reficiendi ruinas. Hei mihi! Dum diem decimum tertium hujus mensis, horam vigesimam primam, et vigesimam secundam mea mente revolvo, quis poterit me prohibere a lacrimis? Vidi oculis meis, lacrimabile dictu, vidi ruinas vere minaces nostrum coenobium quasi totali jactura ferire, ictu oculi, unico momento ire in dispersionem honorabiles labores tot praestantissimorum ordinis nostri virorum, nostrorumque Patrum, et vidi meipsum, omnes meos confratres sine tecto, sine habitatione atrae fortunae subiectos.

Tunc fuit, me iniisse consilium, nullo salutis lumine remanente, citio citius, iter suscipere Perusiam versus cum omnibus meis discipulis, calcantibus pedibus rudera domorum eversarum et viam atro luto refertam, et pluvia continua cadente, coenobium SS. Philippi et Iacobi petivimus ora prima post mediam noctem itinere fessi, et summo timore percussi. Ab hinc puto, meo adimplere officio tibi reddendo rationem de illo profecto, quem juventus meae curae concredita retulit ab assidua mea instructione, licet inter timores et crebra mala dies per annum simus versati". Perusiae Guillelmus noster mansit usque ad annum 1833, quo mense octobris ab ipso Rev.mo P. Generali Laurentio Tardì laurea magistrali condecoratus fuit. Romam inde accersitus conciones quadragesimales in nostra ecclesia S. Augustini an. 1835 habuit, ex qua praedicatione magnum nomen concionatoris sibi comparavit. Cum fructu et laude praedicavit etiam in aliis civitatibus, et Romae S. Scripturae interpres fuit. An. 1840 Bibliothecae Angelicae theologus, anno insequenti Assistens Generalis et examinator Episcoporum nominatus, die 17 martii 1859 fato concessit. Ordine alphabetico Mss. latinorum Bibliothecae Angelicae Catalogum anno 1847 digessit et quamvis ab Henrico Narducci (Catalogus Codd. Mss. Bibl. Aug. Romae 1893 in principio) ipsius labor dicatur crassioribus erroribus scadens, tamen sine nostri Bartolomei catalogo forsan Narduccius catalogum suum nec incipere nec perficere valuisset. Scripsit insuper proeloque mandavit:

1. Discorsi detti nel Duomo di Orvieto nel 1854. Orvieto, Tip. Pompei 1854, in 8°.

2. Corso di conferenze sopra la Religione e la Morale del P. ecc. dedicate al P. R. M. Paolo Micallef Vicario Generale di tutto l'Ordine Agostiniano. Fuligno Tip. Tomassini 1857-58, vol. 2.

3. Index mss. Bibliothecae Angelicae ms. in ipsa Bibliotheca Angelica, an. 1840 confectum. Certe Bartolomei suum catalogum confecit ex alio praeexistente in memorata Bibliotheca, qui inscribitur: Index manuscriptorum ordine alphabetico descriptus a P. Basilio Rossegrier, patria Tolosano, in hac Bibliotheca per XXX ferme annos substituto, et die XIIII martii, anni MDCCXXXIIII aetatis annorum LXXVII in hac alma Urbe defuncto ut ex prima pagina iudicis magni hujus Angelicae antiqui clare apparet facta caracteris collatione; uti per aliam manum in frontespicio eiusdem indicis notatum fuit. Notandum insuper est, quod Henricus Celani, Bibl. Angelicae uti distributor addictus, scripsit in suo opusculo: La Bibliolioteca Angelica (1605-1870) Note ed appunti, Firenze, Leo S. Olschki, 1911, p. 18, quemdam nostrum religiosum, Bibliothecario illius Bibl. assistentem, Guillelmo nostro alludens, inter annos 1832-1837, pravo animo affectum, vendidisse quasdam rariores editiones librorum eiusdem Bibliothecae. Sed praefatus Celani hanc infamiae notam in nostros iniecit, sperans, hoc modo, latrocinia in damnum dictae Bibliothecae ab ipso patrata occultaturum; spes tamen eum fefellit; nam sui furtis detectis, et in iudicium accersitus, iuxte de furto damnatus fuit.

4. Varie Orazioni Panegiriche, quarum praesertim est notanda: Panegirico del Sacro Corporale di Orvieto, typis dat. et reperitur in Angelica.

 

 

Referenze:

Lanteri, Postrema Saec. Sex Religionis Aug. Tom. III, p. 256