CRISTOFORO DA BOLOGNA

 

 

 

de Bononia Fr. Cristophorus Pauli, S. Theologiae Doctor, tum apud coaevos cum apud posteros doctrinae amplitudine se commendatissimum reddidit. De hoc eximio viro ita scribit Elssius: "Hujus magnum in Italia erat nomen circa an. 1419". Erat in primis theologus praestantissimus, atque divini verbi praeco admodum disertus; quapropter ad Bononiense theologorum publicum athenaeum an. 1380 aggregari meruit. An. 1414 sacram Scripturam ex cathedra in metropolitana S. Petri publice, plaudentibus omnibus, legebat. An. 1419-20 erat Prior S. Iacobi conventus, et an. 1424 conciones utiles habuit in celebri D. Petronii templo ut iisdem verbis notat Gandolphus. Die 14 novembris 1425, ut legitur in Registris, f. 179, Generalis commisit et iniunxit "Magistro Christophoro de Bononia, Priori conventus Bononiensis et Fratri Augustino de Balneoregio, ut ipsi tres simul videant et diligenter considerent quaecumque sibi concedi postulant foeminae illae quae habitum Mantellatarum nostri ordinis assumere velle sub certa conditione dicuntur, et quae iusta videbuntur, nostra auctoritate concedant". An. 1429 iterum in S. Petronii templo quadragesimales praedicationes habuit, fuitque etiam primus, ante caeteros, confessarius nobilissimae Archiconfraternitatis S. Mariae de Morte, cuius proinde gratia regulas quasdam pro Confortatorum schola composuit. E vivis abscessit Bononiae, ibique sepelitur. Opera quae exaravit, sunt:

1. Forma et modo come si debbono ordinare et disponere quelle persone che devono andare a confortare et consolare le persone giudicate a morte. Ordinata per Maestro Christoforo da Bologna dell'Ordine de' frati Heremitani di S. Agostino nell'anno 1380. Cod. 1651 (3762) R. Universitatis Bononiensis. Alter codex eiusdem Biblioth. sub n. 611 (858), saec. XV, membr. in 4, cc. 65, ita inscribitur: 1. [Fr. Cristoforo da Bologna] "Ammaestramento alli devoti confortandi". 2. "Qui incomenza el modo come l'omo se de' ordinare alla sancta confessione". 3. "Questi sono li dieci comandamenti de la lege de Dio". 4. "Queste che seguitano sono alcune auctoritade de la sacra Scriptura et sacra theologia, le quale prima sono latine: e poi apresso retratate in volgare...". 5. "Queste che seguitano sono alcune devotissime invocatione de gloriosi e sancti martiri". Laudi: 1. O sommo, eterno, o infinito bene (terz.); 2. Misericordia, o sommo eterno Dio (terz.). 3. Alta regina de stelle incoronata (terz.). 4. Misericordia, o alto Dio: soprano (terz.).

Alii duo codices eiusdem operis, sed copiae saec. XVI (an. 1525/1530) sunt in Biblioth. Archiepiscopalis Bononiensis: Aula 2. C. VIII. 15 et C. VIII. 30. Posterior refert etiam duas ex dictis laudibus. Hoc opus videtur editum fuisse: In Roma, appresso Valerio Dorico, 1565, in 4.

2. Decachordum, liber profundae doctrinae ms., male a nostratibus ei tributum, cum hujus libri auctor sit Iacobus Bononiensis.

3. Expositio super cantica Canticorum, ms. 

 

 

 

Referenze:

Laudant hunc illustrem Augustinianum Gandolphus, p. 107; Ossinger, p. 141; Lanteri, Postr. Saec Sex. T. I. p. 270, 368; Nicolaus Paschalis Alidosius agens de Doctoribus Bononiensibus, nec non Ioannes Antonius Bumoldus in Bibliotheca Bononiensi, et alii.