CRESPI ALBERTINUS

 

 

 

Crespi Fr. Albertinus de Papia, S. Theol. Magister, an. 1415 erat Prior conventus S. Mustiolae in ipsa Ticinensi civitate. An. 1419 obtinuit ut Paduae in Collegio legere posset sententias et gradum magisterii inibi obtinere. Erat tunc Baccal.; sed ad instantiam Mediolanensis Ducis et suorum confratrum Papiensium, anno insequenti, ex Universitate Patavina ad Ticinensem traslatus fuit, ubi an. 1421 licentiatur, et an. 1422 Doctor in sacra pagina renuntiatur. Die 24 febr. 1424 fit Magister Regens conventus Papiensis ad S. Augustinum, eodemque tempore suffecit in Ticinensi Unversitate Magistrum Fr. Ioannem Rocco Portii in Sententiarum lectura. Die 2 iunii an. 1425 pro Capit. Lombardiae Dominica 2 oct. an. 1426 celebrando, Praeses tertio loco deputatur cum magistris Nicolino de Cremona et Ioanne Rocco Portii. Die vero 6 februarii 1431 fit Regens coenobii Ianuensis, si in Capitulo non eligatur in Provincialem, et eodem anno, die 2 octobris, acceptata renuntiatione M. Nicolini de Cremona, fit a Generale Provincialis Lombardiae. An. 1433 a Mediolanensi Duce mittitur pro suo theologo ad Concilium Basileense, a quo pro suo oratore una cum Episcopo Sudense ablegatur ad Ioannem Paleologum Imperatorem Constantinopolitanum, ut constat ex eius epistola data Constantinop. die 15 octobris 1433, quae habetur T. IV. Conciliorum Severini, p. 231, et ex Epistola ipsius Albertini data Ulmae die 25 iunii an. 1434 Synodo Basileensi narrans quae sibi in itinere contingerant (Cfr. Dom. Mansi, SS. Concilior. Cellectio nova, Supplem., Lucae, 1750, Vol. IV. p. 1050). Apud suos confratres inde reversus, fit iterum Prior S. Mustiolae, cui conventui et altero S. P. Augustini multa contulit bona atque beneficia. In Registris Ordinis die 14 iunui 1438 illi conceditur pro suorum operum editione unum scriptorem secum habere. Morti cessit die 12 aprilis an. 1454. Quae scripsit forsan deperdita fuere.

 

 

 

Referenze:

Herrera, T. I, p. 50 et 55; Ossinger, Bibliotheca August., p. 278; sub cognomine De Crispis, nam et ita in documentis vocatur, necnon Maiocchi-Casacca, Codex Diplomaticus Papiae, Vol. II, pp. 35-96, et Vol. V, pp. 364-378