FLORENTINUS AMBROSIUS

 

 

 

Florentinus B. Ambrosius, ob insignem pietatem appellatus homo Dei, claruit saeculo XV, doctrina atque concionandi gloria. Is est ille, de quo verba facit Poggius Florentinus invectiva 2 in Franciscum Philelphum dicens: "Sequebaris virum doctissimum, et vitae integritate praestantem, Ambrosium Eremitam; te ille monebat, atque erudiebat amice pro sua in omnes benevolentia, atque humanitate. Quamdoque molestus reiiciebat insubitatem tuam. Quid viri sanctissimi, atque humanissimi animum a te reddidit abhorrentem?". Et in oratione 3 in funere Nicolai Nicoli illum nuncupavit: "sanctimonia morum et doctrina conspicuum Ambrosium Eremitam". Ab Herrera, T. I, p. 12, ponitur sub. an. 1443, sed Possevinus in Apparatus Sacri, T. I, (Venetiis, 1606), pagina 73, affirmat illum claruisse an. 1456. Reliquit valde utiles Sermones Quadragesimales, qui, iuxta Negri, istoria degli Scritt. Fiorentini, Ferrara, 1722, p. 30, asservabantur adhuc suo tempore in Biblioth. conventus S. Spiritus Florentiae.

 

 

 

Referenze:

etiam Elssius, p. 45; Ossinger, p. 345; Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. I, p. 365; et Poccianti, in Catal. Script. Florent. omnis generis, Florentiae, 1589, qui de Ambrosio scribit: "divinis semper obsequiis sacrisque literis fuit addictus, et in legis Domini meditatione die noctuque intentus".