MELI ANTONIUS

 

 

 

Meli Fr. Antonius, patritius Cremensis, adolescens spectatissimae indolis, maturae impensum pietatis cultum cum sedulo litterarum studio coniunxit. Ad Congregationem insubricam O. N. illustrandam ingreditur an. 1479, in eaque, ita ferme ex Calvi noster Gandolphus, statim virtutum summe amator, vitiisque hostis acerrimus enituit, ac non multo post fundatissimus theologus, consummatus canonista, concionator disertus, sacrarumque scripturarum scrutator indefessus etiam ad discipulorum et religiosorum profectus, evasit. Inter fines tamen Italicos non se restrinxit fama excellentium qualitatum nostri Melii, sed cum Nuncius extraordinarius Venetae Reipublicae oras Germanicas et Gallicas peteret, eum requisivit, et obtinuit a Vicario Generali Thaddaeo de Eporedia, ac secum summa consolatione duxit. Cum Parisiis moraretur Antonius, inter alia omnibus admirationem pepererunt conclusiones ab ipso expositae, et disputatae in materia de usuris ad mentem autentici doctoris Gregorii Ariminensis, ex tractatu de imprestantiis Venetorum, quia neque, si titulum hujus tractatus Gregorius edidisset, agnoverant. Hac de causa, post reditum in patriam eum extraxit ab antiqua nostra bibliotheca Cremonensi, ac an. 1508 impressioni tradens Parisios transmisit. Tot disputationes et controversiae a nostro Antonio confectae oculos Serbonicorum Doctorum rapuerunt, quapropter, ne meritum ipsius corona careret, Parisiensem doctorem crearunt. Ultra eamdem Universitatem etiam Bruxellensem ac Lovaniensem illustravit: unde non absque fundamento scripsit in Libro de vero ac legitimo intellectu Privilegiorum ad Definitorium suae Congregationis: "Super quorum tenoribus et efficacia, cum in pluribus tum Lutetiae Galliarum tum etiam Lovanii, et Bruxellae aliisque Flandriae urbibus sciscitatus et oretenus et scriptis consului saepe in facto et in peritorum palestra disserui". In Italiam redux, per Breve Iulii II, utriusque iuris doctor creatus est. Anno 1512 cum verbum Dei in Regiensi Urbe praeclare et utiliter disseminaret, civile bellum et cruentas factiones inter nobiles et cives sedavit. Biennig uti socius Vicario Generali an. 1497 et 1500 inservivit. Ter fuit visitator, quaterque definitor, demum an. 1516 Vicarius Generalis, quo in munere doctrinam, integritatem et prudentiam maximam ostendit. Exorta lite praecedentiae inter Minores et Augustinianos,ad instantiam Rev.mi P. Generalis Gabrielis Veneti, qui eum sua praeclara et encomiastica littera, a Calvo et Torello reportata, exortatus est, Romam petivit, ibique optime se gessit, et aliqua in Ordinis utilitatem obtinuit. Cum denuo in patriam regressus Alphonsus Mussius Vic. Generalis curam et monialiun gubernium ad ipsum per Pontificium Breve directum, Antonio nostro resignasset, his usus est verbis: "Non opus est, ut virtutes vestras celebremus, quia manifestae sunt, non mores, non doctrinam, non sapientiam, non denique integritatem et affectum ad vestrum Ordinem quoniam id jam pridem compertum habemus". Creatori suo animam reddidit, cum esset Prior Cremae die 12 Septembris 1528. Ab eo itaque habemus:

1. Tractatus de Gabellis, et aliis Laicorum exactionibus ab Ecclesiis, et Ecc1esiasticis personis non eximendis 1506.

2. De imprestantiis Venetorum et de usuris Gregorii Ariminensis cum duplici praefatione nostri Meli, ex quibus una ad P. M. Innocentium Astensem S. Theol. Professorem Patavinum. Regii Emiliae, apud de Mazala, 1508, in 4°.

3. De vero ac legitimo intellectu Privilegiorum praecipue Confessionalium ac Potestatis absolvendi et dispensandi in Casibus reservatis. Brixiae, 1525, in 4° cum tribus pulchris tabulis xilographicis apud Bibliopolam Bocca, nec non Venetiis, an. 1566.

4. Libro di vita contemplativa; Lectione; Meditatione; Oratione; Contemplatione intitolato Scala del Paradiso con espositione mistica dell'Historie divine, de suoi misteriosi et eccelentissimi Sacramenti etc. (in fine III partis). Impresso nell'inclita città di Bressa nell'Officina di Magistro Io. Ant. Morandi da Gandino l'anno del Signore 1527, in 4° cum pulchris ac per multis xilographiis (Cfr. Catal. Bocca n. 236). Iterum reimpressus fuit correctus et dispositus per R. P. Hieronymum Gratum de Cremona, Cremae iuxta Gandolphum Cremonae iuxta alios an. 1611, in 4°; et Cremonae, 1626, in 4°.

5. Lectio prima, et brevis introductio, quasi prima elementa praebens iuvenibus, qui in Iure Canonico studere incipiunt.

6. Tractatus super orationem Dominicam.

7. De libero arbitrio contra Lutheranos.

8. De valore Privilegiorum in casibus reservatis.

9. De potestate, dispensandi et absolvendi Fr. Antonii Melii, impr. ut testatur Ioannes Baptista Zilettus in Indice librorum Iuris Caesarei et Pontificii, Venetiis, 1566, p. 45. De hoc nihil Calvus. Ita Gandolphus. Ego vero puto hoc opus idem esse ac enunciatum numero tertio, uti etiam coniecturatus est Mansi in Bibliotheca Mediae et Infimae Lat. Fabrici T. I, p. 121. 

 

 

 

Referenze:Calvi, Delle memorie Hist. della Congregaz. Osserv. di Lombardia dell'Ord. Erem. di S. Agost., Milano, 1659 p. 207; Gandolfo, Dissertatio Hist. de 200 celebr. Agust. Scriptoribus, Romae, 1704 p. 66; Gratianus, Anastasis Augustiniana, Antuerpiae, 1613, p. 35; Ossinger, Bibliotheca Augustiniana, Ingolstadii, 1768, p. 574; Lanteri, Postrema Saec. Sex Relig. Augustin., Tolentini, 1859, T. II, p. 39 et in Additamentis ad Crusenii Monasticon, Vallisoleti, 1890, p. 578; Fabricius-Mansi, Bibl. cit., Florentiae, 1858, T. I, p. 121; Hurter, Nomencl. Lit., T. II, (1906), col. 1347