MICALLEF PAULUS DE MELITA

 

 

 

Micallef Fr. Paulus de Melita, vir morum suavitate revera mellifluus, ex honestis civilibusque parentibus Francisco Xaverio Micallef et Maria Sass Vallettae ortum habuit die 15 maii 1818. Adhuc septennis, quamvis in paterna domo maneret, Augustinianum habitum more educandorum induit, atque ubi 16 aetatis annum attigit, in urbe Notabili eidem Ordini nomen dedit. Anno 1839 studiorum causa Romam venit ad S. Augustini, ibique quia in studiis valde proficiebat, maturo tempore Lectoris munus adeptus, et quia singularis probitatis specimen exhibebat, clericis instituendis praefectus (quos ad vitae communis perfectae amorem et sequelam verbo et exemplo provocare sategit) mansit praefata offìcia laudabiliter fungens usque ad an. 1846, quo Regentis gradum rite consecutus, Tolentinum se conferre ideo praeoptavit, quia in illud coenobium vitae communis perfectae observantia nuper introducta erat. Quamvis anno 1851 magistralem lauream obtinuerit, tamen Augustinenses alumnos docere praeter morem prosecutus fuit usque ad annum insequentem, quo P. Mag. Commissarius Generalis Fr. Iosephus Cajazza, postea Archiepiscopus Hidruntinus, illum Mathelicam misit theologiam dogmaticam publico profiteri. Paulo post, anno scilicet 1853 ad instantiam E.mi D. Card. Philippi de Angeli Archiepiscopi Firmani a R.mo P. Mag. Vic. gen. Iosepho Palermo, qui postea fuit Episcopus Porphyriensis, illius conventus prior constitutus fuit, hac potissimum causa, nempe ut illic vitae communis perfectae observantiam institueret, cuius expectationi Paulus noster mirifice satisfecit, nam hinc et illuc accitis selectis juvenibus, probataeque pietatis viris, inter quos eminebat P. studiorum Regens Fr. Thomas Martinelli, qui progressu temporis fuit S. R. E. Cardinalis, perfectae vitae communis aedifìcium in Firmano Coenobio feliciter extruxit, quod tamen brevi, oh notissimas omnibus rerum vicissitudines, totum pessum ivit. Eo tempore quo in Piceno morabatur, per urbes et oppida saepe circuibat praedicans verbum Dei, tunc praesertim libentius, cum illi pauperibus evangelizare mitti contingeret. Inter haec, an. 1855, die 21 iunii, epistolam ex parte S. Congregationis Episcoporum et Regularium accepit, qua SS. D. Pius Pp. XI universae Eremitanae Familiae regimem illi tamquam Vic. Gen. committebat. Hujusmodi inopinata promotio multis gaudium, omnibus autem admirationem ingessit, novum siquidem atque Augustinianae historiae ignotum est quod quis tam parum provectae aetatis, atque veluti, ut ita dicam, per saltum ad supremum Ordinis fastigium ascenderit. Primus omnium antecessorum suorum oceanum Atlanticum an. 1858 trajecit Mexicanas, et Americae meridionalis provincias visitaturus, unde anno insequenti incolumis reversus, in comitiis generalibus Romae habitis in pervigilio Pentecostes plenis suffragiis in suscepto regimine confirmatus fuit. Eodem anno 1859, die 1 augusti inter Consultores Supremae Inquisitionis ob notam doctrinam atque probitatem adnumerari promeruit. Dum autem Eremitarum Ordinem magna prudentia, magnoque subditorum amore, atque ea, quae ipsi natura indita erat, indolis mansuetudine moderaretur anno 1863 a visitandis Bavariae, Belgii, Hollandiae, Bohemiae atque Hiberniae conventibus, un cum P. Martinelli Thoma, tunc Ordinis secretarius reversus, ad Tifernatem in Umbria Episcopatum se promotum fuisse die 11 Decembris cognovit, cuius electionis promulgatio habita fuit die 21 eiusdem mensis et an. 1863. Episcopalem consecrationem accepit in templo S. Augustini die 10 Ianuari 1864 ab E.mo Card. Constantino Patrizi Urbis Vicario, et Ordinis Protectore, assistentibus DD. Petro Castellacci Arch. Petrae, et nostrate Francisco Marinelli Episc. Porphiriensi. Quamvis ipso sui generalatus initio, scilicet in Capitulo generali Romae habito 1859 hujus officii durabilitas a sexennio ad duodecim annos SS. Domini Pii Pp. IX mandato extensa fuerit, tamen visum est Paulo eiusdem Summi Pontificis bona cum venia in annum 1865 comitia generalia indicere, quibus revera in vigilia Pentecostes Romae celebratis in eius sponte abdicantis locum suffectus fuit P. Mag. Procurator Generalis Ioannes Belluomini Lucensis. Anno 1866 mense Septembris constitutus fuit administrator Dioecesis Gaudisii prope Melitam, et hunc locum tenuit usquae ad annum 1867, quo illuc discessit ad suam Tifernatem Cathedram iturus, cuius possessionem iniit pridie festivitati Dominae Nostrae in coelum assumptae, accepta itidem ecclesiae Burgi S. Sepulcri administratione. Interfuit deinde Concilio Vaticano, in quo unus fuit e membris Commisionis super rebus ad Regulares spectantibus. Quomodo autem in praefatis tribus dioecesibus moderandis se gesserint satis ostendit illius ad Pisarum Archiepiscopatum sublatio promulgata in Consistorio die 27 Octobris 1871... Summa totius civitatis letitia, et frequenti Optimatum rhedarum comitatu exceptus Pisas pervenit die 6 Decembris, atque in festo Deiparae Conceptionis solemnem in suam primatialem Ecclesiam ingressum fecit. Diu ibi permansit, at ob malorum persecutionem et invidiam ab Archiepiscopatus regimine se abdicare coactus, in civitatem cui nomen Massa propre Carrariam ad maris litoris sita, se contulit, ut ibidem curis expertem ac suae valetudini jam propere labenti aptiorem vitam duceret. Perperam tamen. Nam morbis iugiter invalescentibus, post longam aegritudinem patientissime toleratam, post suscepta summa cum Religione Ecclesiae sacramenta, die 8 martii 1883 spiritum Creatori suo reddidit. Praelo tradidit:

1. Theses quas defendendas suscipiebat in templo S. Augustini de Urbe anno Domini 1840, cathedram tenente P. Fr. Guilelmo Bartolomei, S. Th. Mag. ac Studiorum Regente. Interamnae. Typis Possereto 1839.

2. Epistola Pastoralis ad Clerum et Populum Diocesis Tifernatis, Romae, Typ. Monaldi 1864.

3. Epistola Pastoralis ad Clerum et Populum Archidioecesis Pisarum. Tiferni, Typ. Donati, 1871.

4. Discorso recitato in occasione dei funerali solenni di Pio Nono nella primaziale Pisana il dì 15 Febbraio 1878. Pisa, Tip. Mariotti, 1878, in 8° magno pp. 31

 

 

 

Referenze:

Lanteri Erem. Sacr. Parte I, pag. 134 et seq.