CAPUT. VIII

De P. Simone Pistoriensi, VI Generali

 

 

 

 

Aegidio ad Archiepiscopatum assumpto, Senis Hetruriae communi totius Synodi voto Simoni Generalatus defertur, resque Ecclesiae juste ordinantur, edito tunc ceremoniarum libro, quo uniformitas observaretur etiam in externo ritu. Vivere desiit hoc anno B. Vitus Pannonius, Eremita Augustinianus, qui inter caetera miracula instar Elisei mortuus mortuum suscitavit, totamque Pannoniam morbo contagioso non semel liberavit. Docebat et tunc Bononiae ac postea Senis vir celebris Angelus Camertinus, qui multorum ingenia mirabiliter excitavit, magno Ordinis incremento, ut publica ejus scripta testantur. Anno MCCXCVII Theobaldus Veronensis, postquam disertissimis suis concionibus ac piissimis consiliis plurimis profuisset, in patria Propheta, quod rarum est, Episcopatu Veronensi condecoratur, quo in munere pristina innocentia, humanitate, hospitalitate ac liberalitate maxime emicuit ad finem vitae usque, continuos populo exhibens sermones, saxea attrahens peccatorum corda. Vixit in Episcopatu annis fere XL.

De illo bene scripsit Poeta Augustinianus: Saxa pluunt lachrymas Theobaldi rore rigata: Quid mirum? Lingua fortius acta movent. Sub finem anni libere sese officio Generalatus abdicavit P. Simon, dum suae vacans conscientiae in Eremum Etruriae se recipere statuisset. Eodem anno Ordo Hospitalariorum S. Antonii, per Gastonem virum nobilem circa annum MCXXI excitatus apud Motam in Gallia, Viennensis dioecesis oppidum, a Bonifacio VIII Regulae S. Augustini fuit adjunctus, propriusque Ordo Antonianorum primum institutus, separatis Benedictinis Monachis, a quibus hi Hospitalarii Clerici hactenus dependebant, diplomate apud Urbem Veterem IV Idus Junii, Pontificatus anno III, expedito hoc fere tenore: Habito Fratrum nostrorum consilio et assensu. Prioratum cum omnibus Ecclesiis, membris, juribus et pertinentiis suis a spirituali et temporali potestate quacumque Monasterii Montis majoris eximimus, ipsumque ab eis decernimus liberum penitus et exemptum, Priorem scilicet Ordinis S. Benedicti, Monachos conversos ab eo totaliter amoventes. Porro volumus et mandamus ut in eodem Monasterio, et hospitali ac membris Regula S. Augustini servetur, et secundum eamdem dicti Abbas et Canonici, ac Fratres perpetuo vivere teneantur; habitum vero cum signo T, quod Potentiam vocant, in honorem ipsius B. Antonii, tam Abbas, quam Canonici seu Fratres semper et quocumque deportent.

Caeterum viget adhuc hic Ordo in Gallia et Germania; in Belgio Trajecti ad Mosam tantum superest Monasterium, Romae alterum a solis Gallis inhabitatum.