CAPUT. XI

De P. Jacopo Ortano, IX Generali

 

 

 

 

Ipsis feriis S. P. Augustini celebratur Capitulum Genuae, eligiturque P. Jacobus Ortanus, qui quatuor annorum spatio Orti insigniter praefuit multumque profuit. Patribus a Capitulo redeuntibus obiit B. Augustinus Novellus, decimo postquam se magistratu abdicaverat anno, in loco S. Leonardi juxta Urbem Senensem, non sine maximis aeternae felicitatis indiciis; palam enim omnibus ostendebat in mortis suae articulo et Christum et Angelos adstantes, qui morientem invitarent et exciperent. Eo autem vita functo, Episcopus Senensis sepulchrum separatum, elevatum ac ornatum huic beato viro concedi jussit; mox etiam plurima per eumdem patrata fuere miracula: caeci curati, tres mortui solo hujus corporis contactu suscitati, incurabiles infirmitates sublatae, serpentes totam viciniam infestantes coërciti; alia denique multa signa per hunc Beatum quotidie operatur Deus, unde etiam annua huic Beato maximo populi concurso celebrata fuit memoria.

Vivebat sub idem tempus B. Petrus de Camerata, huic B. Augustino in sanctitate non absimilis, cui etiam 14 milliaribus distanti, divino judicio non sine evidenti miraculo ejus mors fuit indicata. Insignis anno sequenti exoritur Ordo Alexianorum per inferiorem Germaniam, non infrequens nec inutilis, pro mortuorum cadaveribus tumulandis ordinatus. Divitum enim funera spe lucri a tenuioribus fortunae viris terrae mandabantur, sed pauperculorum, sopita fere charitate, nullus volebat attingere.

Unde pie commoti viri misericordiae, fortunae suae merces huc destinarunt, ut certi viri Religiosi, nullis Ordinibus initiati, huic operi addicti, in unum habitantes, vestibus nigris oblonga etiam cuculla amicti, alerentur; quos postmodum Henricus Sedermannus Regulae S. Augustini adjungi, illorumque institutum confirmari ab Apostolica sede procuravit, eosque in hoc opere tam pio optimis legibus instruxit. Ejusdem fere habitus ac professionis etiam sub Regula S. P. Augustini reperiuntur castissimae sactimoniales, quae hoc unicum agunt ut infirmis assistant non tantum domestico hospitalitatis officio, sed in propriis infirmorum aedibus, etiam per longum tempus commorando, nullumque charitatis officium praetermittendo. Agonizantibus enim assistunt, cadavera lavant, funerales pompas disponunt, vivis ac mortuis bene precantur, nomemque nigrarum sororum a veste atri coloris sibi obtinuerunt, suntque fere in singulis oppidis.

Anno MCCCX placuit Deo S. Nicolaum de Tollentino a paucis annis mortum multis miraculis illustrem reddere. Dum enim in solemni Sanctorum omnium nocte permulti fideles variis languoribus afflicti Tollentini ad sanctissimas illius reliquias ex voto pervigilarent, aegris omnibus salus refunditur, mulier infidelis fidei lucem impetrat, campanae urbis absque ulla humana opera perstrepunt, quadraginta denique et quinque miracula hac unica nocte divina benignitas concessit. Excessit etiam hoc anno e vivis P. Henricus de Urimaria, Alemanus, de quo scribit Pamphilus quod numquam otiosus fuerit repertus; studebat, orabat, vel laborabat continuo: in orationibus dicebat se loqui Deo, sibi loqui Deum in studiis. Unde tantum in utroque orationis ac studii exercitio profecit, ut vix illo saeculo ullus Henrico doctior, vix ferventior in precibus extiterit. Ingentia, pia ac docta scripsit volumina, de quibus alii. Placuit Deo circa haec tempora e mortali vitam ad caelestem evocare B. Christianam a S. Cruce, quae cum prius Oringa dicta fuisset, ob vitae abstinentiam, integritatem ac sanctitatem, a Populo Romano, cui jam innotuerat, Christiana fuit nuncupata. Claritatem nominis fugiens, ac Romam deserens, admonita fuit divinitus ut nomen daret Monasterio non procul a Florentia, ubi Regula S. Patris Augustini exacte servabatur, prout fecit. In Monasterio degens, maxima vitae innocentia et multis miracuhs clara, 4 Januarii paralisi migravit ad caelum. In hujus autem Virginis transitu miriades Angelorum visae fuere conducentes animam, unde Sixtus V eamdem ut Beatam declaravit colendam.

Visit etiam hoc anno in Conventu Hasselensi P. Joannes Gansroede, Illustrium Comitum Lossensium et Hasselensium Confessarius, cujus opera Conventus ille fundatus, vel saltem dotatus fuit, dote non exigua, ut illa ferebant tempora. Obiit sequenti anno R. P. Jacobus Ortanus, Generalis, ac Capitulum Generale indictum fuit Viterbium in pridie Idus Maji.