CAPUT. XIV

De Dionisio Mutinense, XII Generali

 

 

 

 

Patribus eodem anno quo Guillelmus promovebatur in unum congregatis Mediolani, Prior Generalis fuit declaratus P. Dionysius de Mutina, vir in quo modestia cum virtute certabat Francisco Petrarchae is fuit familiaris, uti et aliis magni nominis viris, in quorum scriptis non infrequenter laudatur. In vita B. Sibillinae, Ordinis S. Dominici, fertur hic P. Dionysius eidem Virgini apparuisse post obitum coelesti gloria amictus. Rebus Italiae aliquo modo compositis, ad Gallos ac Germanos divertit, non sine ingenti laborum suorum fructu, quem uberiorem sensisset Ordo, nisi immatura morte secundo sui regiminis anno Coloniae Agrippinae obiisset, ubi hoc Epitaphium humile ante aram chori genio suo sibi conscripsit: Sepulchrum F. Dionysii de Mutina.

Vixerat cum hoc Generali B. Francischinus de Ravenna, quem B. Jordanus ait Speculum fuisse maximarum virtutum; postquam enim is varia Ordinis officia gessisset, Ravennam, tamquam ad sepulchrum in quo delitesceret mundo mortuus sese recepit, ibique maxime in silentii virtute ita emicuit, ut sese super se levarit Divino Angelorumque colloquio saepius intentus, quo etiam ita mortificatus supervixit, ut ne minimam offensionis ansam alicui unquam videatur praebuisse; ita mortuus fuit ut omnibus benefaciat. Cum eodem etiam dicitur vixisse P. Gregorius de Veruculo, miraculorum gratia, qua multis sanitatem restituit, illustris.

Contemporaneus horum Patrum fuit Bartholomaeus Urbinas ejusdem civitatis dignissimus Praesul, qui postquam cum laude Parisiis, ac Bononiae docuisset, sanctorum Patrum studio sese dedit, mille loquendi formulas distinguens, tantumque profecit, ut in S. Augustini ac S. Ambrosii scriptis, nec sillabam videatur ignorasse. Unde Joannes Andreas illum vocat: Virum devotione sincerum, charitate fervidum, scientia grandem, facundia singularem; et vere talem fuisse colligitur ex scriptis innumeris. Parisiis etiam magno auditorum plausu, cum Philosophicas tum Theologicas scientias docuerat decennio integro P. Alphonsus Vargas, Toletanus, qui post praeclara opera edita aliosque exantlatos labores, primo Episcopus Uxamenus, ac deinde Archiepiscopus Hispalensis renunciatur, eaque dignitate probe fungitur usque ad annum MCCCLIX, quo tempore cum infidelibus continuas disputationes instituit multosque ad fidem convertit. Celebratur inter caeteros Anglos prudentia ac doctrina insignes Joannes Godwyck, quem Reges Angliae et anglica aula multis annis docentem ac declamantem audiverunt tanta gravitate ac facundia quanta nullus unquam. Summa etiam dexteritate Angliam ac Hiberniam rexit Thomas Colbius, scripsitque non spernenda commentaria in Scripturam sacram, de quibus Anastasis et Pamphilus, apud quos etian fit mentio Bernardi Angiolerii nobilis Florentini, in Augustiniana familia virtute insignis sub idem tempus.

Monentur hoc anno Patres Eremitae S. Augustini a Romano Pontifice Clemente VI ut quilibet pro viribus, et Ordo simul unitus opponat sese Wiclepho ejusque conjuratis asseclis, unde Capitulum ad studiorum matrem Parisios conscribitur.