CAPUT. XIX

De P. Guidone Belreguardo, XVII Generali

 

 

 

 

Anno MCCCLXXI Synodus Ordinis coacta est Florentiae, ubi, Ugolino promoto, Generalis eligitur Guido, Lombardus, qui etiam sequenti Capitulo Coloniae Agrippinae rursus confirmatur Ordinique non infeliciter praefuit annis sex. Magnus tunc in regno Valentino extabat Theologus ac concionator P. Michael Cardonet, cui publico Senatusconsulto aedificatum fuit in Monasterio domicilium et assignatum singulare stipendium, ut, vita durante, persona ipsius uti proficua ac necessaria possent frui viri illius Regni. Hoc tempore liceret rursus in praeclaras laudes nationis Anglicanae excurrere, cujus alumni excellentes extitere ac frequentes, praecipue sub hoc Generali, nisi tum Panphilus, tum Gratianus commendasset Thomam Asheburne, Henricum Bedericum, Guillelmum Egumende, suffraganeum Lincoliensem, Thomam de Stureia et Bankinum Londinensem, qui omnes viriliter Wiclepho restiterunt, privatas publicasque cum eo concertationes instituendo, in quibus semper palmam obtinuerunt confirmando suos concives in vera Religione Catholica.

His etiam adnumerare libet Simonem Baringuedum Tolosanum, non minus scientia quam probitate illustrem, quem uti Seraphicum in amore Dei incensissimum venerati sunt illius temporis fideles. In Germania apud Ratisponam suffraganeum et Episcopum Castrensem agebat P. Nicolaus Teschel, ibidem secus summum altare humatus. Hoc anno sub Regula S. Augustini militare coepit Ordo S. Ambrosii qui sub Ceccarello et Paulo Platanzia anno MCCCXXXI restauratus fuerat a Petro Eugubinorum Episcopo, eumdem ad observantiam et claustralem disciplinam reducente, quem Gregorius XI Regulae S. Augustini subjecit eisque purpureum indumentum assignavit. Mediolani et alibi praeclara habet hic Ordo Monasteria intra limites Italiae.

In Hispaniis vero, cum circa anno MCCCXVI Petrus Fernandus cum socio Petro Romano Castellae Regni nobili equite certis Eremitis sese conjunxisset, at simul cum iisdem antiquum genus Monachorum in honorem et memoriam D. Hieronymi revocasset, Romam profectus, instituti sui Monastici confirmationem sub Regula B. Agustini a Gregorio XI impetravit, tantumque ipse Fernandus cum aliis intra Hispaniam profecit, ut paucis transactis annis tot et talia Monasteria obtinuerit, qualia vix ullus Ordo potuit excogitare, ita ut hic Ordo inter celeberrimos ibidem adnumeretur, de quo latius anno MCCCCXXII. Biennio post antiquus Ordo vitae communis tempore Apostolorum magno fervore inceptus ac postmodum a Paschali II anno MXC aliquibus in locis accedente Regularium Canonicorum convictu restitutus est, satis frequens viris ac mulieribus uti videre est in Passaviensi coenobio S. Nicolai, in Pollingensi, in Ransdorfensi ac aliis hujus Bavariae, ubi simul viri ac mulieres in sancta communione vixerunt. Per Gerardum Daventrium Aquisgrani Canonicum saecularem ac Parisiensem Doctorem, fuit de novo reformatus, ac sub Regula S. Augustini permanens, et certis Constitutionibus firmatus, ac a Gregorio XI taliter approbatus, maxime in illis Monasteriis quae Germaniae Belgicam respiciebant, ubi Fratres seu Clerici vitae communis celeberrimas Scholas puerorum rexerunt multosque viros doctos excitarunt, quorum Monasteriorum nonnulla in Seminaria Episcoporum, alia in usum Patrum Societatis, alia etiam in alios pios usus conversa sunt, tribus tantum permanentibus integris, ubi etiam instructio puerorum desiit.

Anno MCCCLXXIV in vivis erat et magnae authoritatis apud Archiepiscopum Coloniensem Ven. P. F. Joannes Vander Geest, praefato Archiepiscopo a confessionibus, ad cujus preces cessit Patribus S. Augustini inestimabilis thesaurus Sacramenti miraculosi, reservatus in Ordinis Monasteriis Lovanii et Coloniae. Cum enim hoc anno miraculose sacra hostia in carnem visibilem fuisset conversa Metello-Burgi in Zelandia, ac inde Coloniam ad Archiepiscopum delata clareret miraculis, eamdemque sacram hostiam morsu dentium impie sumentis semidivisam reperisset Archiepiscopus, factis precibus divisam, assignata parte Coloniensi Monasterio, aliam partem Lovaniensibus per eumdem Patrem transmisit.

Sub initium Februarii anno MCCCLXXVII ex hac vita migravit in aliam Rev. P. Guido, Eremitanae Religionis Generalis, et capitulum indicitur Veronae celebrandum.