CAPUT. XXV

De P. Gerardo Ariminensi, XXIII Generali

 

 

 

 

Anno MCCCCXXXIV coacta est Synodus Mantuae ubi Gerardus Ariminensis in Priorem Generalem eligitur, qui etiam hoc ipso anno una cum XV Theologis ex Ordine Eremitarum asumptis ad Concilium Aecumenicum Florentinum proficiscitur. In quo ex Ordine Eremitarum primas obtinuit partes Andreas de Biliis, Latinae, Graecae atque Hebraicae linguae expertissimus, de quo fertur quod in arte Oratoria alter Cicero, in Philosophia secundus Aristoteles, in Theologia S. Augustini Pedissequus perfectus fuerit. Andreae socii, et asseclae fuerunt, P. Joannes Stringarius, P. Franciscus de Nerli, P. Rudolphus Castellanus, et Gregorius de Alexandria, qui in hoc Concilio strenuos sese praebuere contra Graecos et Armenios, quique praeclara opera in lucem emiserunt, quorum catalogum habet Anastasis. Hoc anno fundatur in Hispania Monasterium Domus Sanctorum juxta Vallisoletum opera F. Joannis de Alarcon, qui Joanni II Hispaniarum regi gratissimus fuit. Ordini Eremitarum accedit etiam Monsterium in oppido de Arenas, impensis Jacobi Abulensis Episcopi, in honorem Beatissimae Virginis Mariae, nec non aliud Cervariense a Ferdinando de Velasco extruitur. Uti et in Italia Monasterium S. Catharinae Bassani, testamento Francisci Normandini extructum fuit auctumque ab Alovisio et Ludovico Savonarola. Floruit iisdem annis Lovanii P. Joannes Schreybeeck, Eleonorae Francorum Reginae a confessionibus ac consiliis, nec non P. Joannes Panhuysius, qui ob magnam ingenii vim rerumque agendarum experientiam assumptus fuit ad restaurationem Abbatiae Ulierbacensis, quo in opere ita sese gessit, ut tum Principis tum Religiosorum voto Abbas fuerit acclamatus ac Eugenii IV jussu ibidem eonsecratus anno MCCCCXXXVII.

Anno antecedenti initium sumpserat non procul a Patavio Congregatio Eremitarum S. Augustini S. Mariae montis Ortoni, opera Ven. P. F. Simonis Camertini, qui in miraculoso hoc loco Ecclesiam ac Monasterium brevi temporis spatio non ignobile construxit Deiparae Virgini sacrum, in eoque diu vixit maxima sanctitatis opinione. De hoc latius infra cap. seq.

Anno MCCCCXXXIX reliquit tantisper Rev. P. Generalis Florentiam, ac comitia Ordinis celebravit Perussii ubi rursus confirmatus, ad Concilium Florentinum rediit, cui ad finem usque adfuit, ac tam suo nomine quam Theologorum Eremitanae Religionis subscripsit. Sequenti anno Petrus Assalbitus Electensis Episcopus Poenitentiarius, Sacrista ac Bibliothecarius Pontificius, cum in iisdem officiis vixisset annis XLV animam egit, et in ejus locum sufficitur P. Rudolphus Castellanus, qui etiam suae civitatis Episcopus non ita post fuit creatus, fidelemque operam impendit in sacro Auriculario Eugenio IV, Nicolao V, Calixto III, et Pio II. Anno MCCCCXL Hieronymus Neapolitanus, Nicolai V olim praeceptor, Episcopus Calabriensis ordinatur, graecis litteris perfectissime instructus, e quibus multa transtulit Ecclesiae proficua.

Anno MCCCCXLII Gabriel Sfortia de Attendulis et Cotiniola Francisci Mediolanensium Ducis frater, spiritu Dei ductus, in Monasterio Ordinis S. Augustini Sylvae lacus S. Salvatori dedicato apud Senas habitum Ordinis assumpsit ibidemque professus est; cum vero duodecim annis integris probe vixisset, et exempla dedisset humilitatis, pietatis aliarumque virtutum, a Nicolao V Mediolanensium Archiepiscopus creatur; Ecclesiam Ordinis S. Mariae incoronatae ad portam Cumanam multum promovit et consecravit, ibique tandem sepultus fuit post felici regimine peractos annos tredecim. In Germania regebatur hoc anno tota Universitas Heidelbergensis a P. Henrico de Gauda, Teutonico, qui in scholastica disciplina vix habuit sua aetate sibi parem, ut doctissima scripta testantur, de quibus Pamphilus.

Speramus hac nostra aetate eandem Universitatem per alium P. Henricum expurgato veteri fermento Calvinistico restituendam. Sequenti anno ex hac vita decessit P. Augustinus Romanus, Episcopus Nazianzenus et Caessenatensis, multis illustribus et gloriosis suae sanctitatis relictis indiciis, ejusque corpus in oppidum Pratense delatum, honorifice fuit reconditum: opera illius egregia recitat idem Pamphilus.

Capitulum autem eodem anno Senas conscribitur per Ariminensem, qui morte praeventus eidem non potuit interesse.