CAPUT. XXVIII

De P. Guillelmo Becchio, XXVI Generali

 

 

 

 

Alexandro ad Cardinalitiam dignitatem evecto, in officium Generalatus sufficitur Guillelmus Becchius, Florentinus, Theologus insignis, sub quo floruerunt P. Christophorus Pisaurensis, Philippus Venetus, Alipius de Carmaniola, Taurinensis, Jacobus Pratensis, et Bernardus Savonensis, qui scriptis magnum sibi nomen pepererunt. Angliam ornarunt Joannes Capgrave alter Lyra nuncupatus, omnium, quos produxit Anglia, Theologorum nobilissimus, Henrico Regi ejusque Fratri Hunfrido charissimus consiliarius, qui in studiis assiduus, plurima ac doctissima edidit volumina. Illi conterraneus et coaetaneus fuit Joannes Bury, qui ad instar latrantis catuli, primus detexit et oppugnavit haereses periculosissimas Reginaldi Pecok Episcopi, quem coram Cantuariensi Archiepiscopo Cardinali haereseos convicit.

His non cesserunt in fama et nominis celebritate Joannes Slolei Cantabrigiae Doctor, et egregius declamator. Nec non Joannes Lydgale quamvis hic magis in humanioribus exceliuerit. In Germania excellebat his annis Laurentius Coloniensis, quem parvum corpore, magnum animo, obstupuit etiam Francia, cujus Provinciae Provincialatum gessit, ac Parisiensis Coenobii Priorem aliquoties egit utriusque boni optimus dispensator.

Joannes Godthebsdeel Theologus eminentissimus, cum paulo ante fundata fuisset celeberrima Universitas Lovaniensis, primus in illa Cathedram Theologicam obtinuit in eaque doctissimis praelectionibus insignes sibi discipulos magnumque nomen acquisivit. Huic adjungam alium Belgam virtute, doctrina, et meritis non inferiorem, P. Jacobum de Ostenda Ducum Burgundiae, ac comitum Flandriae Consiliarium eximium, quo non semel usi fuerunt hi Principes in diversis Legationibus, tamquam idoneo instrumento pacis ac foederis procurandi.

Anno MCCCCLXIII, Rudulpho Romani Pontificis Poenitentiario, Sacrista et Bibliothecario defuncto, in ejus locum subrogatur Joannes Senensis, Episcopus Castellanus, ac deinde Massensis, cujus expensis Monasterium Castellanum fuerat aedificatum.

Anno MCCCCLXV Generalis profìciscitur Apamium, quo Capitulum Generale fuerat indictum, ubi etiam multa pie instituuntur, praecipue ea quae pro mortuorum sufragiis fieri conveniebat in Ordine. Moritur tunc Spoleti B. Christina de Vicecomitibus, innumeris miraculis illustrata, quae ob memoriam Passionis Christi clavo pedem perforavit, singulisque feriis sextis absynthium felle mixtum sumebat, cujus corpus vidi adhuc integrum, una cum cilicio et disciplinis sanguine quasi recente madentibus, non ita pridem. B. Joannes etiam de Sahagun a S. Facundo illustre decus totius Hispaniae, Doctor Salamanticesis, hisce annis praestantissimis miraculis emicuit, Ordinique S. Augustini per totum Regnum Legionense ac Castellanum maximo incremento fuit, in vitiis reprimendis et virtutibus introducendis assiduus et intrepidus, Christo familiaris, quem saepius in venerabili Sacramento vidit, longosque sermones cum eodem et suavissima colloquia habuit.

Romanam curiam prae caeteris Ordinibus Patres Augustiniani hisce annis plurimum ornabant; eodem enim tempore supervixere P. Evangelista Jacobatius, P. Patritius Romanus, in Theologia et lege Pontificia egregie doctus, Poenitentiariorum in Basilica S. Petri Antistes, P. Paulus Romanus in eadem Basilica Poenitentiarius et Pontificis Ordinarius concionator, quo in munere ita sese gessit ut redivivus S. Paulus diceretur. His duobus Patribus non impar meritis ac doctrina fuit P. Claudius de Stella, totius Ordinis Procurator, in eadem Basilica Poenitentiarius, cujus memoria non solum apud Monasterium S. Augustini de Urbe, sed in Archiviis Mendicantium Ordinum nunquam peribit, nam praeter Privilegiorum confirmationem, Calixtanae aliarumque non minoris praejudicii bullarum revocationem impetravit, vixitque centenarius magno Coenobii Romani commodo.

Anno MCCCCLXX Guillelmus Prior Generalis a Paulo II ad Fesulanum Episcopatum promovetur, cui XXV annis laudabiliter praefuit, praeter continuas conciones, ac suae dioecesis curas, varia edens scripta Philosophica, Teologica, Juridica, ac Moralia. Extremam tamdem aetatem attingens, etiam hanc sarcinam deposuit, ac ad Monasterium Ordinis Florentiae sese recepit, ubi inter Fratres, ut frater minimus piissime obiit. Circa haec tempora, cum Laeodiensi Ecclesiae praesset Joannes Hinsbergicus, Princeps Illustrissimus, ex Ordine Eremitarum assumtus fuit ad suffraganeatum Venerabilis Pater Goblinus, qui et Episcopus Bargalensis fuit consecratus.