XXIX

AUGUSTINENSES EREMITAE PECULIARI MENTIONE DIGNI, QUI FLORUERUNT A TEMPORE MAGNAE UNIONIS (1256) USQUE AD AN. 1300

 

 

 

 

Adam Prior coenobii S. Florae in Tuscia, anno 1300 a Comite ejusdem oppidi S. Florae missus fuit orator ad Rempublicam Senensem, uti refert Malavolta.

Andreas Senensis, vir zelo ac pietate fervens, circa an. 1260 a B. Lanfranco mittitur Vicarius generalis in Germaniam, ut ibidem antiqua monasteria dirigeret, nova acquireret, atque singula novae unioni aggregaret. Illius opera Augustinianus Ordo non parum in praefata regione profecit. Vide Elssium pag. 58.

Andreas Ursinus, Italus, sacrae paginae interpres, et theologicae facultatis Decanus in academia Ulyssiponensi, ejusdem rectoratum a Dionysio Lusitaniae Rege circa an. 1290 sibi oblatum recusavit.

Augustinus de Asculo in Apulia, S. Theogiae Magister, quem Pamphilus appellat doctorem praestantissimum unus fuit e primis suae aetatis concionator. An. 1297 a Bonifacio VIII constitutus fuit Apostolicus in toto terrarum orbe confessarius. Quae litteris mandavit recensentur apud Ossinger pag. 80.

Augustinus Seneca, Romanus, ideo Seneca appellari coepit, quia in suis sermonibus veluti alius novus Seneca, ut scribit Ossinger, meras, atque graves sententias pronuntiabat. Anno 1276 erat Romanae Provinciae definitor. Illius scripta recensentur a praefato Ossinger pag. 826.

Augustinus de Ulyssipone circa anum 1260 erat confessarius Infantis D. Alphonsi III Lusitaniae Regis. Vide Herreram tom. I, pag. 49.

Fr. Dominicus Martinez de Monte Majori in Lusitania. Anno 1276 florebat Fr. Dominicus Martinez de Monte Majori in Lusitania, vir integerrimae vitae, qui fuit confessarius Dominae Beatricis uxoris Alphonsi III Lusitaniae Regis.

Eberhardus, Germanus, circa an. 1285 florebat singularis concionatoris nomine; ad cujus conciones plusquam centum hominum millia conftuebant. Quaedam maligna mulier illum propinato veneno de medio sustulit in civitate Aegra (di Eger) in finibus Bohemiae. Vide Herreram tom. I pag. 215.

Fr. Giunta de S. Geminiano in Tuscia circa annum 1300 latino sermone scripsit vitam B. Bartholi de S. Germiniano Ordinis S. Francisci Tertiarii. Vide Herreram tom. I pag. 308.

B. Gualterus Reclusus, Anglus, vir fuit solitariae vitae adeo studiosus ut propterea Reclusus appellatus fuerit. Theologiam moralem, ac praesertim contemplativam plurimos docuit adeo ut, teste Ossinger, ex ejus disciplina plurimi effecti sint optimi, et pii religiosi. Ob quaedam evulgata sui ingenii documenta inter sui temporis scriptores recensetur. Obiisse creditur circa an. 1286. Vide Herreram tom. I pag. 279.

Venerabilis Guido Antonianus de Stagio, Senensis, Illicetani coenobii alumnus, vir multa prudentia, et probitate ornatus, anno 1265 eligitur universi Ordinis Prior Genenalis rexitque summa cum laude atque utilitate usque ad an. 1270, quo Bononiae cum sanctitatis fama mortalis vitae cursum explevit.

B. Guilelmus Sengham, Anglus, vocatur a nostrate Pamphilo vir sanctitate et scientia praestantissimus, qui Romae Eremitanum S. Augustini Ordinem amplexatus, non minus litteris, quam pietate splendescere coepit. An. 1256 a Generali Lanfranco ex Italia in Angliam missus, ibidem, ut scribit in Herrera, legit, exposuit, docuitque, et nonnulla composuit opuscula non sine multorum fructu, et utilitate; ac praeterea viginti erexit nova coenobia, et alia jam existentia reformavit, sanctisque legibus, atque exemplis communivit. Videtur vixisse usque ad an. 1264. Vide Elssium pag. 265, et Herreram tom. I, pag. 278.

B. Guilelmus Triumphus de Ancona merito sanctimoniae, atque scientiae Cardinali Hugoni Ordinis Praedicatorum acceptus et familiaris fuit, qui etiam illius operam adhibuit in suis commentariis super universam Scripturam conficiendis. Ejus consilio et hortatu B. Augustinus Triumphus de Ancona illius ex fratre nepos, cum decimum septimum annum ageret, circa an. 1260 Eremitano S. P. Augustini Ordini nomen dedit. Ab Ossinger pag. 906 ponitur inter scriptores Augustinenses, quia edidit librum de poenitentia, et vocatur Nicolai III poenitentiarius.

Jacobus de Camerino, Ordinis Procurator generalis, post B. Augustini Novelli renuntiationem circa an. 1298 fit Summi Pontificis confessarius, ac proinde Apostolici Sacrarii Praefectus; nam tunc temporis hoc munus ad Papae confessarium pentinebat.

Joannes Lombardus, Italus, an. 1243 erat Prior coenobii Ulyssiponensis Ordinis Eremitarum S. P. Augustini, antequam Innocentius IV Eremitas Tusciae eidem Ordini aggregare decrevisset. Post magnam unionem iterum a Generali Lanfranco in peninsulam Ibericam missus fuit ejusdem unionis negotium expedire. Vide Herreram tom. I, pag. 460; et Elssium pag. 385.

Fr. Marcus Ventonus, Italus, vir zelo ac pietate flagrans, an. 1256 a Generali Lanfranco Septala mittitur in Galliam, ut antiqua coenobia Ordini unita regeret, non unita ad unionem redigeret, et novis extructis domiciliis Ordinem propagaret. Ita Elssius pag. 455, et Herrera tom. 2 Alphabeti Aug. pag. 90.

Paschasius Dareta, Italus, anno 1243 eratt in Hispania Eremitani S. P. Augustini Ordinis visitator, cumque vir esset zelo, ac pietate fervens a Generali Lanfranco post unionem iterum in Hispaniam mittitur ut ibidem tunc monasteria erecta dirigeret, nova extrueret, atque nondum unita adduceret ad unionem. Vide Herreram tom 2, pag. 276, et Elssium pag. 543.

Fr. Soerius de Ulyssipone anno 1290 erat Dionysii Lusitaniae Regis concionator. Vide Herreram tom. II, pag. 392.

Thomas Borstallus, Anglus, alumnus coenobii Nordovicensis, postquam in praecipuis Angliae academiis copiosam eruditionem sibi comparasset, Lutetiam Parisiorum se contulit, ubi inter doctores theologos meruit cooptari, et publicam Theologiae cathedram obtinuit. Mortalis vitae cursum explevit Norvici circa an. 1290. Quae scripserit dignoscere poteris ab Ossinger pag. 149.