XXXIX

RES ORDINIS VARIAE AB ANNO 1300 AD AN. 1350

 

 

 

 

In Comitiis generalibus habitis Perusiae in festo Pentecostes anno 1303 instituta fuit octava S. P. Augustini. In Capitulo generali celebrato Bononiae in festo Pentecostes an. 1306 statutum fuit ut a Fratribus servaretur jejunium in vigilia S. P. Augustini, et renovatum decretum Perusiae de actava ejusdem S. P. Augustini.

An. 1308 Reverendissimus P. Magister Generalis Jacobus Hortanus, litteris patentibus datis Genuae mense Septembri, admittit ad participationem bonorum Spiritutalium Ordinis Confratres saeculares S. Sigismundi Fori-Livii in Romandiola. In Capit. gen. Arimini an. 1318 in festo Pent. celebrato approbatae fuerunt Constitutiones a B. Clemente Auximano editae; quae postea fuerunt Summo Pontifici ostensae, et ab ipso Summo Pontifice collaudatac; uti refertur in Ordinis Regestis. In eodem Ariminensi Capitulo definitum fuit ut post Primam, vel Tertiam, quando immediate Missa cantanda sit, prius cantaretur Salve Regina cum versiculo Ave Maria etc. cum Oratione Concede misericors Deus, qui mos postea absolevit.

Anno 1325 in Comitiis generalibus Tarvisii decretum fuit: quod Religiosi iter facientes non debeant pernoctare in domibus saecularium, sed recto tramite se conferre ad suum conventum sub poena incidendi in crimen apostasiae. In Capitulo Romanae Provinciae habito Urbeveteri an. 1326 sancitum fuit: Cum Fratres Praedicatores affectuose Ordinem nostrum diligant, ut multi Fratres nostri ex diversis mundi partibus testantur; ideo volentes eis pro posse vicissitudinem rependere, definimus quatenus dicti Fratres ubique a nostris Fratribus debeant honorari, ac in locis nostris sicut Fratres nostri recipi, et charitative tractan.

An. 1326 Joannes XXII per Apostolicas litteras datas Avenione sub die 20 Januarii ad instantiam nostratis Prioris Generalis B. Guilelmi de Cremona concedit nostro Eremitarum Ordini locum pro fabricando monasterio prope ecclesiam S. Petri in Coelo Aureo, et facultatem ibidem divina officia celebrandi simul cum Canonicis Regularibus. Dignum enim, et congruum praefatus summus Pontifex arbitratus est ut ubi tanti doctoris, et praesulis D. Augustini corpus tumulatum quiescere dicitur, ibi singulari quadam reverentia a Fratribus Eremitanis, qui sub ejusdem S. Patris Regula degunt, et sancta observatione militant, specialiter honoretur; quatenus inibi tamquam membra sua capiti, filii patri, magistro discipuli, duci milites cohaerentes, Deo, et ipsi Sancto auctoritate fulti Apostolica praecordialius jubilent, ubi et praeceptoris, patris, ducis, et capitis Augustini noverint reliquias esse sepultas. Ita nimirum ferme sonant verba Joannis XXII. Norma autem divina ut supra Officia celebrandi ab eodem Summo Pontifice iisdem sequentibus verbis ita statuitur: In divinis autem Officiis modum servari volumus subsequentem, scilicet, quod cum tam Canonici, quam Fratres praedicti conforme divinum Officium dicantur habere, ipsi Canonici, et Fratres insimul eisdem temporibus, locis, et horis pensum debitae servitutis Domino soluturi conveniant in ecclesia memorata, ita quod ab eis non diversis, sed iisdem temporibus, locis, et horis horae canonicae, et Missae salemnes in dicta ecclesia celebrentur. Secretas autem Missas dicti Canonici, et Fratres legere poterunt, prout volent, honestate, decentia, et aptitudine loci, et temporis abservatis. Volumus tamen, ut si altaria in dicto monasterio jam erecta sint aequalia numero, eorum medietas dictis Canonicis, et reliqua medietas eorumdem eisdem Fratribus pro legendis Missis hujusmodi assignetur. Si vero existant inaequalia numero, major pars eorum ad id deputetur Fratribus memoratis etc. An. 1331 die 9 Junii per publicum notarium, praesentibus nostratibus P. R.mo Guilelmo Amidani de Cremona, P. Mag. Lanfranco de Mediolano, et P. Provinciali Rinaldo de Brixia ostenditur Canonicis Regularibus Papiae Bulla Joannis XXII incip. Veneranda Sanctorum Patrum Doctorum vita etc. qua conceditur Eremitis Augustinensibus facultas extruendi coenobium prope praefatam ecclesiam S. Petri in Coelo aureo, ubi tunc ternporis S. P. Augustini corpus asservabatur.

An. 1332 die 8 Junii R.mus P. Mag. Generalis Guilelmus de Cremona, cum Venetiis degeret, concessit Dominae Agneti Dandolo litteras patentes, quibus illam admisit ad participationem omnium bonorum spiritualium Ordinis nostri.

In Capitulo gen. an. 1338 in festo Pentecostes Senis in Tuscia habito, definitum fuit ut, ad perpetuam memoriam obtentae possessionis ecclesiae S. Petri in Coelo aureo, in toto Ordine celebraretur Officium S. P. Augustini, sub ritu duplici minori, et in Calendario denominaretur Festum reunionis corporis Beatissimi Augustini; quia nimirum filii per praedictam possessionem uniti sunt Patri, discipuli Magistro, milites Duci, et membra Capiti. Hoc festum reunionis abrogatum fuit in Cap. gen. Mediolani an. 1343.

An. 1341 in comitiis generalibus, Tolasae habitis, in die Pentecostes, statutum fuit festum conversionis S. P. Augustini sub dup. Min. In Comitiis generalibus an. 1345 Parisiis die II Julii celebratis per obedientiam salutarem praeceptum fuit ut de omnibus et singulis gratiis, et privilegiis Apostolicis ad Communitatem Ordinis spectantibus transumpta exemplaria Procuratori Ordinis in Curia Romana mitterentur.

An. 1346 tempore Generalatus R.mi P. Mag. Thomae de Argentina, per totam Europam lue mortifera grassante, et e nostratibus 5084 perierunt, et in provincia Saxoniae 244. Exinde prisca disciplina collabi coepit, et exorta divisio Ordinis inter Observantes, et Conventuales; quae res causa fuit cur in nostro Emitarum Ordine variae prodierint reformatorum Congregationes.

An. 1348 in Capit. gen. Papiae in festo Pentecostes celebrato Constitutiones Ordinis nostri augentur, et moderantur.

Hieronymus Tiraboschi in sua historia litteraturae italicae tom. V part. I, pag. 210, edit. Venet. 1823, postquam laudavit tamquam perinsignes theologos nostrates B. Simonem de Cassia, et Fr. Michaelem de Massa, haec addit: Molti altri potrei qui annoverarne, singolarmente dell'Ordine Agostiniano che in questo secolo (XIV) fu, per quanto a me sembra, almeno in Italia, il più fecondo di dotti teologi.