CAPUT. XLI

De Francisco Recanatensi, XXXIX Generali

 

 

 

 

Comitiis celebratis Romae Rev. P. Thadaeo renuntiante, communi suffragio electus fuit P. Mag. Franciscus Recanatensis, insignis Theologus, et integerrimae vitae vir, qui etiam Ordinem non parum ornasset, nisi paulo post promotionem, continuis infirmitatibus misere afflictus, etiam ante primum annum sui officii, obiisset. Paulo ante obierat Romae, P. Adamas Florentinus, vir humanissimus, Graecis literis, Latinis, et Hebraicis eruditus, Geographica etiam, et Mathematica scientia ornatus. Is enim comparuerat in Concilio Tridentino nomine septem Cantonum Helvetiorum Catholicorum, eorumque Oratori assistebat, et nonnunquam vices ejusdem gerebat. Residebat is postea Romae jussu Gregorii XIII ut Thalmud Hebraeorum, ejusque glossas examinaret et emendaret.

Hujus Patris discipulus fuit P. Joannes Baptista Eugubinus, qui et ipse mirabiliter, tum in Hebraica lingua, tum in sacris literis profecit, ita ut a Paulo Aretio Cardinali et Archiepiscopo Neapolitano in Praeceptorem, et Lectorem assumptus fuerit, ubi et ipse plurimos habuit discipulos non impares suo studio. Hoc eodem anno MDLXXXI. Inter alios qui acccensi zelo procurandi proximorum salutem barbarorum fines petebant, fuit P. Thomas a Jesu, Lusitanus, quem una cum socio in Africa interceperunt barbari, Marocumque adduxerunt, ubi ambo maximis aerumnis afflicti praeclarissima patientiae opera ediderunt, scribentes consolatorias litteras liberis Confratribus, enucleantesque amarissimae Passionis Jesu Christi mysteria, quibus non secus quam alii corporali fomento pascebantur, uti deliciis, inter inediae et tormentorum mala.

Hoc eodem anno desperatis fere totius Germaniae Conventibus Ordinis S. Augustini, destinatus fuit in illas partes Exim. P. Mag. Antonius Kerbekius, Lovaniensis, qui Provincialatum gerens, singulorum ibidem monasteriorum administrationem animo vere paterno gessit, Bavariam imprimis tam in temporalibus quam in spiritualibus auxit, Confratrum suorum Augustinianorum vigorem procurans, nec cessit laboribus fere infinitis constantis animi vir, qui potuisset regnare, si voluisset alicubi adulari. Primus Seminarium Salisburgense rexit, Theologicas disciplinas ibidem professus, et ad majora provehendus, eadem sic dictante conscientia reliquit, donec in inferiores partes Rhenanas evocatus, parem operam impenderet, quod et praestitit majori suo dispendio, aetate adultiore et majori labore, ex hac vita, nescio quo fato, ereptus Moguntiae. XX Septemb. ex Hispalensi nobilissimo Hispaniae emporio in Peruntinam regionem, et Philippinas Insulas solverunt viginti duo Patres Augustiniani Theologicis litteris; et peregrinis idiomatibus apprimi instructi, ingenti spe messis concepta; cui non defuit successus: quadriennio enim post nonnulli horum Patrum reduces, praeter Limense Monasterium, ibidem Collegium studiosis proprium, Chisiacci, Ychiae, Ejusgoni, Tarigae, Cotobambae, Zannae, et alibi retulerunt Monasteria Ordin. fuisse fundata, diligentia ac industria non parva P. Petri de Rojas, quondam Marchionis de Poz et P. Andreae de Aguirre.

Moritur interim Generalis Franciscus, et Ordinis regimen manet penes Procuratorem Ordinis, qui Vicarias partes, usque ad insequens Capitulum denunciandum in Majum proximum laudabiliter peregit.