LIV

DE MULIERIBUS SANCTITATE CLARIS ORDINIS EREMITARUM S. P. AUGUSTINI AB AN. 1400 AD 1450

 

 

 

 

B. Bartholomaea Albizesca ita in Martyrologio Aug. ad diem 4 Januarii commendatur: Senis apud Ilicetum felix obitus Beatae Bartholomeae Albizesca, quae orta e nobili genere in matrimonium data est Troliardo de Ptolomaeis, claris orto natalibus, post cujus obitum induta a nostris Ilicetanis habitu eremitico tertii Ordinis, tanto erga Deum amore inundabatur, ut vel ore vel corde dulcissimum Nomen Jesu proferens, animam videretur exhalare, amitaque et magistra adolescentem D. Bernardinum hoc sanctum et terribile Nomen Jesu docuit venerari. Tandem cum fuisset religiosae vitae valde observatrix, fuerat enim in oratione continua, in carnis mortificatione, etsi in senili aetate admirabilis, in humilitate erga Deum et homines insignis, innumeris cumulata meritis cursum vitae feliciter consummavit, an. 1402 die 4 Jan. annos nata 90.

Soror Francia Senensis anno 1432 erat Priorissa perpetua nostratum Mantellatarum Florentiae. Successit Sorori Catharinae Adimari Florentinae, quae erat Priorissa an. 1431.

Venerabilis Joanna de Ostia Tiberina, Tertiaria Ordinis nostri erga S. Matrem Monicam pietate, et devotione flagrans circa an. 1429 nostrates excitavit ut a Martino V ejusdem S. Matris Monicae exuvias peterent, easque Romam transferendas curarent. Nulli umquam nupta, caste et sancte omnem aetatem suam ad longos jam annos perduxit. Ex Elssio pag. 321.

Soror Margarita Thomai nostratis Ven. Bartholomaei Thomai germana, cum magno sanctitatis nomine floreret, 1431 Romae fundavit Mantellatarum Augustinensium collegium. Erat anno 1448 rectrix et gubernatrix earumdem Mantellatarum, quae dum ipsa adhuc inter vivos degebat communem in eadem domo vitam agebant.

Soror Maria de Curtiis, uxor quondam D. Poncelli Orsini, nostri Ordinis Mantellata anno 1439 nostratibus Mantellatis quasdam Romae domos donavit ut in iis Mantellatarum reclusorium instituerent sub regimine nostratis Ven. Fr. Caesarii Orsini. Degebant tunc in illo reclusorio Soror Caecilia Antonii Romanelli de Galeria, et Sorores Anastasia et Augustina Scalibasti Romanae.

B. Michaelina Ariminensis Mediolanum pro quibusdam suis negotiis profecta, ibidem in monasterio S. Marthae inter Augustinenses Sorores hospitium sibi delegit, atque interdum Augustiani Instituti amore capta, ejusdem Ordinis monasterium in patria fundandi consilium iniit. Quamobrem Ariminum reversa, viri venia obtenta, qui et ipse mundum relinquens vitae eremiticae se mancipavit, propositum sibi monasterium aedificavit, in eoque caeterarum sororum priorissa multis annis mirum effudit suae sanctitatis odorem, anno 1438 a Magistratu Patavino evocatur ut moniales Ord. S. Benedicti in monasterio S. Matthiae degentes ad regularis observantiae normam reduceret, cumque id egregie praestitisset, donatum illi fuit hospitale caecorum de Bethleem, in quo D. Pallans Strozzi Florentinus monasterium erexit, atque ad hoc ipso e suo Ariminensi monasterio an. 1441 moniales deduxit. Post obitum miraculis claruisse fertur. Hanc noster Herrera eamdem esse arbitratur quam noster Angelus Portenarius Michaelinam Papiensem appellat, asserens illam fuisse in urbe Arimininensi quasi generalem gubernatricem totius Congregationis Monialium Augustinensium strictioris observantiae, de qua inferius sermonem instituemus. B. Michaelinae corpus e S. Augustini monasterio ab ipsamet non longe a S. Andreae porta urbis Ariminensis fundato, a Prriorissa Seraphina, quae hoc relicto S. Sebastiani monasterium aedificavit, in illud cum caeterarum Sororum exuviis asportavit, atque Eremitarum vexillo posthabito, Canonicorum Regularium Ordinis S. P. Augustini Institutum admisit anno 1464. Hinc factum est ut nostra B. Michaelina post obitum Canonissa ex Eremitana evaserit. Aliqui scriptores arbitrantur binas fuisse Beatas Michaelinas Augustinenses, unam nempe de Arimino, et alteram de Papia.

Venerabilis Soror Vannuccia, sive Vannotia, Romana, Ven. Margaritae Thomai discipula cum acerbissimis viscerum doloribus excruciaretur, petiit aliquas S. M. Monicae reliquias, quibus obtentis, statim liberata fuit. Florebat eodem tempore, quo praefata Ven. Margarita, id est circa an. 1448.