LXXXVI

DE PRAECLARIS ORDINIS EREMITARUM S. P. AUGUSTINI MULIERES AB ANNO 1500 USQUE AD 1550

 

 

 

 

Ven. Agnes de Assumptione, Eborensis, inter Sorores famulantes in monasterio Pueri Jesu ejusdem urbis recepta, postea ad Villae-Viciosae domum profecta, ibidem post aliquot annos innumeris ornata meritis piam mortem oppetiit die 23 Aprilis an. 1540. Dicitur fuisse observantissima, poenitens, humilis, contemplativa. Corpus suum cilicio asperrimo macerabat. In oratione plures extases habuit, visa supra terram altius elevari, et sensibus privari; erga aegrotos erat charitativa. Pluries Ven. Margarita de Jesu illi apparuit, ut eam de sua gloria redderet certiorem. Ita Martyrologium Aug. part. I, pag. 322.

B. Archangela de Panigarola, Mediolanensis, adhuc puellula an. 1483, die 27 Julii in monasterio S. Martae habitum suscepit. In Martyrologio Augustiniano sub die 17 Januarii ita celebratur: Vix professionem emisit, ad sacellum Crucifixi perrexit, et genuflexa dixit: Domine tibi jam dudum meme tradideram, sed hodie denuo tibi me tradidi. Tunc sacrosancta Christi imago respondit: Et ego me tibi trado. A B. Virgine fuit aliquando visitata. A Puero Jesu fuit corona spinea supra caput donata, illi dicente quod illam pati deceret; et sic illi fuerunt communicati dolores passionis Christi adeo ut aliquando e capite ejus sanguis manaret et velum tinctum esset adinstar coronae; aliquando id in pedibus, et in manibus contingebat, et in latere et in his partibus quinque fuit stigmatibus signata. Ab Angelo suo tutelari donata fuit Cruce, sibi adjiciente in illa esse repraesentatas quatuor virtutes: in parte superiori charitatem, in brachio dextero obedientiam, in sinistro patientiam, in pede humillitatem, illamque docuit intelligentiam orationis dominicae. Prophetia fuit insignis, Leoni X praedixit Papatum, Religionem Societatis multo ante manifestavit futuram. Tandem innumeris meritis coruscans, pronuntians illud sponsae: Trahe me post te, hac die (17 Jan. an. 1525) in coelum migravit... In tyrocinio B. Thadaeam de Ferraris magistram habuit, et tribus vicibus munus Priorissae exercuit.

Ven. Beatrix Pacheco de Villena e Lusitanorum Regum sanguine originem ducens, patrem habuit D. Alvarum de Portugal fratrem D. Jacobi Ducis Bragantiae. Quamvis monasticam vitam praeoptaret, tamen parentum voluntati licet invita morem gerens D. Francisco de Portugal Comiti de Vimioso nuptui tradita fuit. Sed post sex menses viro orbata, monasterium Sororum Augustinensium tit. S. Crucis in Civitate Roderici suis sumptibus fundavit an. 1511; in eoque post sex mensium tyrocinium Priorissa electa fuit. Cum autem ibidem coelestem potius quam humanam vitam transigeret, atque ingentes eleemosynas in pauperes erogaret, post alios sex menses per venenum illi in potione ab iniqua famula aethiope propinatum de medio sublata fuit die 3 julii circa an. 1512.

Ven. Blanca Francisca Sfortia, Francisci Sfortiae Ducis Mediolanensis, et Blancae Mariae Visconti filia, Cremonae in monasterio S. Monicae Eremitarum Ordinem ingressa, ibidem 47 annis coeleste quoddam vitae genus traduxit. Meritis onusta ad Superos evolavit an. 1516, aetatis suae 60. Alterum filium praefatus Franciscus Sfortia Augustiniano Ordine obtulit, nimirum Fr. Mansuetum, qui adhuc adolescentulus ad meliorem vitam transivit.

Ven. Candida de Como in Brixiensi S. Crucis monasterio ob litterarum imperitiam Sororum famulantium coetui se adscripsit. Claruit insigni poenitentiae studio, crebris extasibus praesertim post SS. Eucharistiae sumptionem, cordium scrutatione, spiritu prophetiae, fiducia in Deum, aliisque id genus peculiaribus donis. Migravit ad coelestem Sponsum an. 1515.

B. Christina de Aquila antea Mathia nuncupata Lucoli orta est. Ab ineunte aetate mira in illa pietas, incredibilis fluxarum rerum contemptus. A vestium ornamentis abhorruit adeo ut seipsam non modo colendam non susceperit, verum etiam crebris jejuniis, et enixis precibus in squalorem vertere studuerit. Christinae animus semper coelestia appetebat, in Dei cogitatione defixa idemtidem conspiciebatur: de eo loqui, aut pro eo pati, illi in deliciis erat. Tempus nacta, finitimam domui aediculam, quae Dei genitricis imagine decorabatur, ut totius virginitatis florem tueretur, quotidie invisere satagebat. Vigesimum quintum annum agens Beato Vincentio ab Aquila, cujus olim consiliis utebatur, et quem magno spirituum comitatu coelum ascendere procul aspexit, obsequuta, ac coelesti voci obtemperans, Aquilam se contulit ubique inter sanctimoniales Sanctae Luciae Ordinis Eremitarum S. Augustini cooptata, totam se divino Sponso dicavit. In novae vitae palaestra ejus virtutes splendidius eluxere. Eximia modestia, comitas admirabilis, evangelica paupertas, obedientia singularis. Licet morbo laborans, carnibus vesci numquam passa est. Aspero super lectulo breves carpebat somnos. Sororibus cum praeesset invita, vilioribus perfuncta ministeriis, cuilibet famulabatur. Quaerens non quae sua sunt, sed quae Jesu Christi, charitate adeo excelluit ut pauperibus semper praesto esset. Exemplo, hortationibus prodesse omnibus numquam destitit. Fundendis precibus, ac contemplationi jugiter intenta, non raro in extasim rapta est. Tandem sexagesimo secundo aetatis anno, variis conflictata morbis, ac dentium praecipue, laterumque doloribus invicta patientia toleratis, anno millesimo quingentesimo quadragesimo tertio ad Sponsi amplexus evolavit. Christianae obitum in triviis pueri clamoribus, ac cantu illico testatis sunt. Quibus aliisque ad sepulchrum peractis prodigiis fama percrebrescente factum est, ut Dei famulae jam Beatae ab immemorabili tempore vocatae, a Gregorio XVI die 15 Januarii an. 1841 cultus ejus rite fuerit confirmatus ex Sacrorum Rituum Congregationis consulto.

B. Clementia de Regalbuto Sicula, in praefati oppidi Augustiniano monasterio sub titulo S. Mariae Angelorum, cum rarae sanctitatis indiciis monasticam vitam ducens ad supernam patriam evolavit circa an. 1540. Monasterium illud erectum dicitur a nostrate B. Ambrosio Testai an. 1526.

Ven. Soror Elisabetha Ardesia de Brixia, cum aliquando minus honestam vitam duceret, audita concione, ad meliorem frugem se recepit. Quamobrem obtenta a Julio II facultate in patria Augustinianum monasterium S. Urbani exerit, ibique de praeteritis culpis vindictam sumens rara sanctimonia vixit, illamque Deus multis gratiis illustravit, et preacipue penetratione cordium. Tandem multis clara virtutibus et prodigiis, atque Ecclesiae Sacramentis roborata die 12 Martii an. 1525 in coelum migravit. Ejus corpus post septem et quadraginta annos adhuc incorruptum cum habitu integro repertum fuit. Vide Mart. Aug. part. I, pag. 188.

B. Felicia Eugubina in patrio S. Luciae monasterio cum magno sanctitatis odore vixit usque ad an. 1510, quo ad immaculatas Agni nuptias evolavit Mart. Aug. illius sacrum transitum die 6 Maii assignat. Ad praefatam diem sextam Maii nominatur quoque apud Bollandistas in praetermissis.

Ven. Joanna Piazza humili loco nascitur Parmae an. 1420. Aetatis suae an. 15 fuit Mantellata Congregationis S. Hieronymi de Fesulis, quod genus vitae decem annis servavit. An. 1442 admittitur inter Conversas monasterii S. P. Augustini Parmae. Ibidem mansit decem annos, et postea ivit Brixiam cum Ven. Timothea Caurioli fundare monasterium S. Crucis. In eadem urbe anno 1478 erexit monasterium S. Mariae Angelorum, cujus etiam, quamvis esset e famulantium Sororum coetu, ab Episcopo Priorissa perpetua constituta fuit. Postea ab Episcopo Regii arcessitur ut monasterium S. Hilarii reformaret; eamque item Cassandra Corregii Principissa invitavit ut ibidem erigeret monasterium Corporis Christi, ubi ipsa B. Joanna anno 1496 Priorissam reliquit Sororem Paulam Mariotti. Regium tandem reversa, ibidem in monasterio S. Hilarii pie obiit die 28 Maji an. 1506, aetatis suae 86. Beatam Julianam Puricelli habitatores Busti Arsicii, quod spectabile oppidum est in ditione Mediolanensi, civem suam fuisse gloriantur, eo quia in agro ipsius oppidi Verghera nuncupato ex humili genere ortum habuerit anno 1427. Haec a primis adolescentiae suae annis a Domino benedictionibus praeventa, praeclaris virtutibus emicuit, corpusque suum austera adeo coepit macerare abstinentia ut integras easque repetitas Quadragesimas plurimosque per annum dies in modico pane, et aqua transigeret. Charitate autem in Deum a pueritia cor ejus tantum exarsit, ut ipsi virginitatem suam veluti pretiosum prae omnibus donum consecrare statuerit, quod etiam edito voto confirmavit. In custodienda autern hujusce promissionis fide constantissime se gessit fortis virgo, patris enim viri indole ferocis, qui eam jam adolescentiae fines egressam ad conjugalem statum adigere conabatur, hortationibus et deinde gravissimis minis fortiter obstitit, pugnisque et colaphis contusa mortem potius subire elegerat quam nuptiis praebere consensum. Domestico tamen territa periculo, cum prius divini auxilii opem implorasset, Varesium-Montem, de quo mira audierat, invisere constituit, quo a fratre angustias ejus miserante perducta, sacram Deiparae imaginem in templo religiose asservatam non magis prece quam fletu salutavit, et certamen suum, quod pro tuenda virginitate susceperat, ejus patrocinio commendavit. Mox ad virginem ejus loci incolam nomine Catharinam se contulit, cui voti sui, et domestici belli pericula cum aperuisset, ab ea consilium accepit ut Dei vocantis vocem, populi sui, et domus paternae oblita intrepide sequeretur. Verba prudentis virginis tamquam a Deo sibi dicta excepit Juliana; quare eremiticam vitam sub Catharina spiritus sui magistra generose iniit, tantoque ardore ejus, quam sibi matrem elegerat, exempla sequi decrevit ut durissima poenitentiae exercitia aliquando ex obedientia coacta fuerit moderari. Hispido sub lacera tunica cilicio induta, cum magnam diei partem in laboribus, et officiis divinis distribuisset, noctes fere integras in coelestium rerum contemplatione impendebat, assiduisque corpus suum macerans Jejuniis majorem anni partem in sola modici panis, et aquae refectione transigebat. Catharina monasterium nuper aedificatum ingressa, habitum religionis accepit postquam per viginti jam circiter annos asperrimum illud vitae genus in eremo retinuerat. Deinde solemnia vota sub Regula S. P. Augustini professa est tanto animae suae gaudio ut cuncta desiderabilia se in monasterii paupertate possidere fateretur. Sanctimonialibus exinde, quas veluti matres in Christo venerabatur, per viginti et octo annos diligentissime ministravit in humilibus praesertim officiis, in quibus charitatem suam magis exercebat, infirmas et gravioribus fatigatas laboribus ipsa semper, quamvis secus suaderent laxatae corporis vires, adjumento juvabat. Cum itaque a multo tempore solus Christus in ea viveret, nihil jam Juliana magis optabat quam dissolvi, et esse cum Christo. Vota implevit Dominus amantis sponsae, quae annum agens aetatis suae 75 gravi morbo, et ardenti febri correpta, cum per dies 30 in continuata contemplatione sine ullo fere cibo permansisset, tandem ad peregrinationis suae terminum adducta, ecclesiasticis Sacramentis devotissime susceptis ad coelum evolavit nocte festum Assumptae in coelum Deiparae subsequenti, nempe 16 Angusti an. 1501. Julianae corpus suavem post obitum spirans odorem mira venustate refloruit, et miraculis a Deo illustratum fuit; sepulturae tamen communi datum; verum cum ejus cultus, qui a die depositionis ejus inceperat, majora semper incrementa susciperet, e monialium tumulo, in quo incorruptum post quadraginta et ultra annos et palpabile adhuc quiescebat, eductum in decentiori loco collocatum fuit, donec Superiorum jussu in ecclesia elevatum fuit, in qua etiam nunc devotissime colitur. Veneratio autem populorum erga B. Julianam non interrupta perseverat, et demum ejus cultus die 15 Septembris an. 1769 a Sancta Sede approbatus firmiora excepit incrementa. Ex Hagiologio Italico sub die 15 Angusti.

Ven. Juliana de Thous, Hispana, anno 1536 erat Abbatissa in monasterio S. Juliani de Valentia, ejusque optimum regimen Generalis Seripandus in Ordinis regestis sub die 11 Aprilis ad an. 1541 multum laudavit. In Ordinis Martyrologio sub praefata die 11 Aprilis dicitur floruisse rara prudentia in regimine, atque raris virtutibus. Obiisse videtur circa memoratum an. 1541.

Ven. Laura Mignani, nobilis Brixiensis, 16 annos nata suae puritatis candorem in patrio S. Crucis monasterio Domino sacravit. Ibidem postea in summa vitae austeritate, sanctisque operibus vixit usque ad an. 1525, aetatis suae 50. Claruit spiritu prophetiae, suarum precum apud Deum exauditione, necnon extaticis visionibus. Sabaudiae, Ferrariae, atque Urbini Ducissis acceptissima fuit, magnamque habuit spiritualis amicitiae necessitudinem cum S. Cajetano Thienaeo, cujus etiam defunctam matrem a S. Michaele Archangelo in coelum efferri conspexit. Margarita Austriaca, Fridericii III Imperatoris filia, Maximiliani I soror, Alberti Bavariae Ducis conjux, post viri obitum, qui contigit an. 1508, omnibus quae possidebat renuntians, monasterium quoddam Sororum tertii Ordinis S. P. Augustini ingressa, Monachii vitam solitariam egit. Ita Elssius pag. 457.

Ven. Margarita Nuñez de Jesu de Villa-Viciosa in Lusitania soror fuit Elisabethae Chirinae, quae post saeculi nuptias fundavit in eodem oppido monasterium Spei Ordinis S. Francisci. Nostra autem B. Margarita Eremitarum Ordinem ingreditur Eborae in monasterio Nominis Jesu, cum suae aetatis annum duodecimum haberet. Ab ingressu in Religionem, ita noster Josephus ab Assumptione part. I, pag. 19, se aspero cilicio et continuis macerabat diciplinis; a carnium esu et cibis delicatis abstinuit; in Adventu, et Quadragesima triduo vitam pane, et aqua tolerabat; in silentio, et solitudine fuit mirabilis, in oratione assidua, ubi a Deo innumeros suscepit favores; plures daemonis tentationes protrivit, ac superavit. Humilitate singulari resplenduit. Ex hoc coenobio desumpta est ut prima fundatrix coenobii Monialium S. Crucis in oppido Villaviciosano foret, ubi prudentia in regimine, et sanctitate in moribus floruit. Tandem cum multo ante sui obitus annum praedixisset, gravi morbo opressa, magno sanctitatis odore e vita excessit die 6 Januarii, an. 1539, aetatis suae 73.

Ven. Maria a Cruce de Villaviciosa adhuc quinquenis in patrium S. Crucis monasterium recipitur, ubi sub disciplina praefatae Ven. Margaritae valde in virtutibus profecit. Cum vero culmen perfectionis attingeret, a coelesti Sponso ad coelestes nuptias vocata est die 24 Maji an. 1545. Ex laudato Josepho ab Assumptione part. 2, pag. 104.

Ven. Maria Laynez, Hispana, in monasterio Agustiniano Civitatis Roderici inter Sorores famulantes recepta, ita vixit ut Moniales a Praelatis illam ad chorum postularint; erat enim in adversis, et prosperis conformis, valde poenitens, patiens, multis sese jejunis, et disciplinis affligens, somni parcissima, in oratione continua plures extases perpessa est. Tandem heroicis virtutibus exornata die 5 Augusti felicissimo exitu vitam finivit an. 1546. Ex eodem auctore part. 2, pag. 426.

Ven. Mencia de Bejar, Matricalensis, in monasterio ejusdem civitatis virtutibus, et sanctitate florebat circa an. 1505 una simul cum Ven. Marina Armentera.

Ven. Maria de Aragonia, Fernandi ultimi Aragniae Regis filia, cum esset Matricalensis Augustiniani monasterii Priorissa, jussu Caroli V Burgos ad regendas Moniales Cistercienses missa fuit. Pristinum tamen habitum, et prioratum semper retinuit. Ad meliorem vitam transivit an. 1517.

Ven. Maria de Briceño, Hispana, Abulense SS. Virginis de Gratia monasterium illustrabat circa an. 1530. Commendat S. Thomas a Villanova illius erga SS. Eucharistiam singularem devotionem, quam etiam ab Angelo eidem aliquando porrectam fuisse litteris consignavit.

B. Martha de S. Augustino in Mantuano nostri Augustiniani Ordinis monasterio jugi corporis castigationi vacavit usque ad annum 1535. Narrant auctores illam singulis noctibus carnem suam usque ad sanguinem flagellare consuevisse. Diras pertulit daemonis vexationes; at saepe saepius coelestium visionum solatio reficiebatur.

Ven. Moisessa de Cassano in Calabria nostri Ordinis Tertiaria in Mart. Aug. sub die 3 Feb. dicitur mulier solitariae, et sanctae vitae, cujus intuitu et meritis Ordo acquisivit coenobium Melissae tit. S. Salvatoris. Nam quidam Cataldus de Arcusio Archipresbyter ejusdem loci an. 1546 Ven. Moisessae donavit sacellum S. Salvatoris cum suo praedio ut post piae foeminae obitum ad Fratres Augustinenses transiret.

B. Thadaea de Ferraria ita in Mart. Aug. sub die 17 Januarii celebratur: Mediolani in coenobio S. Martiae memoria B. Thadaee de Ferraria ibidem sanctimonialis, et quondam Abbatissae, quae animam B. Archangelae ab Angelis suavissimo concentu canentibus in coelum deferri conspexit, et prius illam ad professionem admiserat. Summo in dulcissimum nomen Jesu arsit amore et B. Veronicae de Binasco charissima sodalis fuit, et ejus intercessione a morbo gravi convaluit. Multis tandem ditata coeli charismatibus in coelum migravit. Videtur ex hoc mundo transsisse circa an. 1525.