C

ALII AUGUSTINENSES SPECIALI MENTIONE DIGNI, QUI FLORUERUNT AB AN. 1550 USQUE AD 1620

 

 

 

 

Fr. Achatius Claus, Germanus, unus fuit ex illis strenuissimis Augustinensibus commilitonibus qui Lutheranam haeresim in Germania oppugnarunt.

Fr. Adeodatus de Benevento anno 1563 erat praeceptor Monachorum Montis Virginis.

Fr. Adeodatus de S. Augustino, Lusitanus, in concionatoris munere obeundo excellens, anno 1571 suam provinciam illustrabat.

Mag. P. Fr. Aegidius Gravatius Rochensis, anno 1582 erat praeceptor in coenobio B. Mariae Virginis ab Horto. Hic an. 1576 in publicam utilitatem praelo tradidit nostratis Jacobi Magni Sophologium de sermone, et inquisitione divinae sapientiae; itemque Summam de exemplis, et rerum similitudinibus Joannis a S. Geminiano Ordinis Praedicatorum recognovit, castigavit, et auxit.

Fr. Aegidius de Saxoferrato, Picenus, sacrae theologiae magister haud infimi nominis, anno 1563 erat praeceptor monachorum Montis Marsiani.

Fr. Aegidius Bonsius, Florentinus, sacrae theologiae magister, vir sacra, atque profana scientia clarus, et in perorando facundus, primas Italiae exedras, et pulpita calcavit. Adhuc inter vivos degebat an. 1576.

Fr. Aegidius Romanus ab anno 1550 ad 1576 inter celebriores Italiae concionatores floruit.

Fr. Alexander Genuensis, sacrae theologiae magister, anno 1580 erat confessarius Ducissae Lotharingiae, et anno 1582 Commendatarius monasterii Varciensis.

Mag. P. Fr. Alexander de Belinzona anno 1586 docebat monachos S. Spiritus prope Venetias.

Fr. Alphonsus Zorita, postquam regii Mexicani Senatus et Granatensi fuisset auditor, mundi fallaciis valedicens, anno 1580 in Granatensi coenobio Eremitarum Augustiniensium cucullum induit, ibique post solemnia vota nuncupata usque ad obitum pie vixit.

Fr. Alphonsus Gudiel, vir supra modum doctus, atque immortali memoria dignus, anno 1559 erat publicus in Oscensi Universitate sacrae theologiae professor, deinde in Ossunensi sacrae Scripturae interpres. Reliquit Commentarios in sacram Scripturam, et tractatum de peccatis.

Fr. Alphonsus Garcia, Hispanus, intimus fuit Philippo II Hispaniarum Regi, qui propterea nostro Eremitano Ordini Matritense S. Philippi coenobium, nondum Regnum adeptus, aedificavit. Ejusdem Alphonsi opera alios item conventus Augustiniana Religio in Hispania acquisivit. Inter vivos adhuc degebat an. 1584.

Fr. Alphonsus Gonzalez de Mendoza, Hispanus, doctor Salmanticensis, atque in illa academia publicus sacrae theologiae professor, necnon Philippi II Regis confessarius, et eleemosynarius typis evulgavit aliquot opuscula, quae citat Ossinger pag. 404. Decessit anno 1591.

Mag. P. Fr. Alphonsus de Mendoza, Hispanus, anno 1591 erat Salmanticae publicus sacrae theologiae professor, qui, doctissimis aliquot quodlibetis, aliisque tractatibus evulgatis immatura morte praereptus magnum sui desiderium omnibus reliquit.

Fr. Amatus de Jesu, Lusitanus, a Prorege Indiae Orientalis missus fuit ad Acem Regem insulae Sumatrae ut illum induceret ad quodcumque commercium cum haereticis Hollandis devitandum. Invenit gratiam apud praefatum Regem, qui illum suorum militum praefectum constituit. Anno 1604 iisdem Hollandis noster Amatus bellum indixit, ac de illis triumphum reportavit.

Fr. Ambrosius Beltramus, alias Beltramini, Venetus, vir fuit morum probitate, atque ingenii praestantia paucis comparandus, qui potissimum theologica scientia excelluit. Anno 1581 praelo tradidit tractatum de religioso paupertatis voto. Extremum diem clausit in coenobio S. Stephani Venetiarum anno 1602.

P. Fr. Baccalaureus Ambrosius Latizan anno 1579 erat Lector S. Sebastiani Venetiarum.

Fr. Ambrosius Staibanus Tarentinus, vir praeclara vitae sanctimonia praeditus, atque singulari scientia instructus, nostratum Discalceatorum Congregationem in Neapolitano Regno citra Fretum Mamertinum propagavit, eamque Vicarii generalis auctoritate rexit. Anno 1608 typis edidit egregium opus Templum Eremitanum, in quo agit de antiquitate, Sanctis ac Beatis Ordinis nostri.

Fr. Ambrosius Frigerius de Bassiano prope Vicentiam, dicitur ab Ossinger vir ab integritate vitae, morum probitate, et divinis, humanisque litteris laudandus. Potissimum se notum reddidit ob vitam S. Nicolai de Tolentino typis evulgatam Mediolani an. 1603. Scripsit etiam vitam S. Clarae de Montefalco.

Mag. P. Fr. Ambrosius de Ancona anno 1583 erat praeceptor monachorum Montis Morini.

Mag. P. Fr. Ambrosius Patavinus anno 1578 praeceptorem agebat Humiliatorum, et 1601 Patrum Montis Oliveti.

Mag. P. Fr. Andreas de Strada, anno 1620 erat publicus professor Oscensis;

Mag. P. Fr. Alexander de Neapoli cathedraticus Nolanus an. 1617; atque

P. Lector Aegidius Pistoriensis professor in Universitate Pisana.

Fr. Andreas de Mata, Hispanus, vir insignis exemplo, et virtutibus, anno 1551 cum aliis sex et viginti nostratibus ad Occidentales Indias profectus fuit. Ex his plerique miraculis claruerunt, alii ad Episcopalem dignitatem evecti sunt, ac tantum in vinea Domini laborarunt ut totum fere Othomidarum Regnum ad Christi fidem converterint. Ex hac vita migravit an. 1574.

Fr. Andreas Volaterranus, Hetruscus, anno 1563 interfuit Concilio Tridentino, in quo etiam orationem recitavit. Typis evulgavit librum de cura filiorum habenda. Vivebat adhuc an. 1572.

Fr. Angelus Amandulensis, vir variis scientiis instructus, anno 1604 evulgavit vitam B. Antonii de Amandula.

Fr. Angelus Bontius, Ariminensis, sacrae theologiae magister, librum edidit de ratione status ecclesiasti, et civilis. Florebat an. 1618.

Fr. Angelus Carezanus, Dertonensis, anno 1615 italice evulgavit Vitas SS. Guillelmi, et Galgani, et BB. Andreae de Monte-Regali, et Ghesii de Sancto-Miniato.

Fr. Angelus Senensis typis evulgavit Vitam et miracula S. Clarae de Montefalco anno 1597.

Fr. Angelus Terzachinus, Laudensis, vir inter musicos sui aevi praestantissimus, typis evulgavit librum de musica. Florebat anno 1615.

Fr. Angelus Ferrus, Venetus, vir tam saecularibus quam divinis litteris nobiliter instructus, singularique facundia praeditus, claruit in Tridentino Concilio. Fuit Neapoli Studiorum Regens, et praeceptor Cruciferorum an. 1565. Cum esset Apuliae provincialis obiit Barii an. 1567. Dicitur a Pamphilo in officio evangelicae praedicationis egregie gratus. Scripta ejus vide apud Ossinger pag. 336.

Mag. P. Fr. Angelus de Sigillo, Umber, anno 1576 erat Lector monachorum Villae-Novae.

Mag. P. Fr. Angelus de Mediolano anno 1577 docebat monachos Abbatiae Bagiensis.

Fr. Antonius a S. Isidoro, provinciae Mexicanae alumnus, fuit sacrae theologiae magister, Comes Palatinus, Prothonotarius, et praedicator Apostolicus, qui florebat an. 1561. Hic provinciae Mexicanae, teste Herrera, potius detrimento quam adjumento fuit; nam apud Generalem egit ut illa provincia ab Hispania sejungeretur contra votum illorum Patrum, qui numero 38, quorum caput erat B. Antonius de Roa, ad eumdem P. R.mum Generalem scripserunt nullo pacto Reipublicae nostrae, et provinciae huic expedire ut eam ab Hispania disjungas, nec cuipiam vices tuas committas, Vicariumque generalem agas in his partibus, quem publicus noster conventus provincialis minime a te efflagitaverit.

Fr. Antonius Galvan, Lusitanus, anno 1589 erat in Conimbricensi Universitate S. Scripturae interpres. Ex hac vita migravit circa an. 1609.

Fr. Antonius de S. Romano, Granatensis, vir probitate, scientia, atque eruditione clarissimus, sacrae theologiae magister, prior Conchensis, et S. Inquisitionis censor, an. 1583 praelo tradidit Consuelo de Penitentes, etc.

Mag. P. Fr. Antonius Barrahona, Hispanus, alumnus provinciae Castellae, vir doctrina atque vitae integritate spectabilis, lingua patria scripsit Doctrina moral y espiritual.

Fr. Antonius de Monte Ilcino, Hetrucus, sacrae theologiae magister, anno 1575 erat praeceptor monachorum Claraevallensium.

Fr. Antonius Florentinus, sacrae theologiae magister, erat professor apud Camaldulenses anno 1576.

Mag. P. Fr. Antonius Mondulphensis, Piceni provincialis, an 1564 erat theologus Card. Julii de Ruvere Arch. Ravennae, et an. 1579 publicus professor Maceratae.

Fr. Antonius de Texeda, Hispanus, vir naturae dotibus, et scientia praesertim historica excellens, an. 1575 scripsit narrationem rerum insularum Philippinarum, quam tamen Herrera periisse arbitratur.

Fr. Antonius de Passione, Lusitanus, qui an. 1568 erat Prior Ulyssiponensis, vir regularis observantiae valde studiosus, et catholicae fidei dilatandae percupidus, unus fuit e primis nostratibus, qui Augustinianum Nomen Orientalibus Indiis intulerunt.

Fr. Antonius de Azebedo, Hispano-Auriensis, sacrae theologiae magister, vir humanis divinisque litteris eruditus, historiam Ordinis potissimum callebat. Praelo tradidit perutilem catechismum doctrinae christianae, necnon chronicon Ordinis nostri manuscriptum reliquit. Avunculus fuit nostratis Thomae Herrerae, floruitque circa annum 1589.

Fr. Antonius Pistoriensis, Hetruscus, anno 1563 erat doctor theologus, et cathedraticus Pistoriensis.

Fr. Archangelus Ricci, Venetus, fuit concionator, poeta, ac theologus magni nominis. Typis evulgavit varias cantiones, aliaque parva poemata, necnon orationem latinam, et aliam italicam. Florebat anno 1605.

Fr. Athanasius Ghigiotti, Fullonicensis in Hetruria, alumnus Congregationis Ilicetanae, anno 1560 nonnulla scripsit. Illius obitus accidit an. 1584, cum majorem partem coenobiorum ejusdem Congregationis prioris nomine rexisset.

Fr. Augustinus de Vivis, Neapolitanus, vir moribus, ac doctrina spectabilis, ac omni litteratura sua aetate nobilis, ut ait Ossinger, typis evulgavit italice Studium verae sapientiae, quo unusquisque monetur quonam modo se gerere debeat sive sanus, sive aegrotus, sive moriens, ut recte vivat, ut sit patiens, et ut dum moritur rapidos vincat daemonum incursus. Florebat an. 1585.

Fr. Augustinus Vargas, Pacensis, valde dives mercator, cum naufragio omnia temporalia bona amisisset, ad quaerenda bona spiritualia sese convertit. Itaque implorata Deiparae ope e summo vitae perdendae discrimine elapsus, inter nostrates Limae in Peruvia habitum suscepit anno 1564, atque deinde Chuquiabi sacerdotio initiatus, Capinotae in conversione Indorum strenue laboravit. Limam anno 1575 reversus, ibidem per sexennium cum magna eximiae virtutis existimatione Domino inservivit, illius coenobii interea procuratorem agens. Cum sanctitatis opinione hujus mortalis vitae cursum explevit, an. 1581.

Mag. P. Fr. Augustinus Linariensis, alumnus provinciae Romandiolae, anno 1551 erat praeceptor monachorum Vallis Umbrosae, et an. 1582 docebat monachos Criptae Ferratae. Dicitur apud Herreram vir doctus, et eruditus, necnon linguarum notitia insignis.

Fr. Augustinus de S. Severino, Apulus, an. 1570 erat Provincialis, et 1575 Cardinalis Marci Antonii Columnae familiaris.

Fr. Augustinus Merlius, Offidanus, vir doctus, et vitae honestate clarus, an. 1582 typis tradidit historiam miraculosi sanctissimi Sacramenti, quod asservatur in nostra ecclesia Offidana.

Fr. Augustinus Cavalluccius, Fulginas, vir doctus, ac probae vitae, per praelum publici juris fecit vitam nostratis B. Ritae de Cascia. Florebat anno 1610.

Fr. Augustinus a S. Felice, Umber, alumnus Congregationis Perusinae, qui inter vivos adhuc degebat anno 1620, praelo tradidit vitam S. Felicis martyris.

Fr. Augustinus Ninno in Philippinis insulis pro Christi fide capite obtruncatus martyr occubuit an. 1591.

Fr. Augustinus de Claravallensibus, alias de Montefalco, vir scientia, ac pietate spectabilis, inter alia sui ingenii monumenta typis mandavit Vitam S. Clarae de Montefalco. Flotebat anno 1564.

Fr. Augustinus de Trinitate, Lusitanus, sacrae theologiae magister, celo fidei propagandae in Peruviam profectus fuit, unde postea reversus, evasit Universitatis Conimbricensis professor. E patria deinde exul effectus, in Galliam transivit, ibique cathedram cum Tolosae, tum Burdigali obtinuit. Vitam finivit Tolosae an. 1589. Quae reliquit suae doctrinae monumenta vide in Saec. Aug. vol. 2, pag. 395.

Fr. Augustinus Fosolus, Venetus, anno 1580 erat Ducis Bavariae familiaris.

Fr. Augustinus, Ord. Erem. S. P. Augustini, an. 1552 scripsit tractatus de Praedestinatione contra curiosos.

Fr. Aurelius Filiucius, Pisaurensis, sacrae theologiae magister, et concionator celeberrimus, anno 1574 erat theologus, et verbi Dei praeco Ecclesiae Auximatis. Typis evulgavit conciones super Evangelia, et festa totius anni.

Mag. P. Fr. Aurelius de Plumbino 1588 erat praeceptor Benedictinorum prope Mediolanum, et an 1598 edi curavit Figuras Bibliorum nostratis Antonii de Rampelogis.

Mag. P. Fr. Aureiius Fivizanensis, anno 1580 erat praeceptor monachorum Camaldulensium.

Mag. P. Fr. Aurelius de Campo Sancto, Perusinus, an. 1578 erat praeceptor in collegio S. Salvatoris in Lauro Romae.

Fr. Balthasar de Eslava, Hispanus, claruit Caesaraugustae sanctitate, virtutibus, vigiliis, abstinentiis, et oratione continuata per integras noctes. Ita Elssius pag. 109. Erat prior coenobii Majoricensis an. 1576.

Fr. Balthasar de Contreras, anno 1566 in pagum Anco-anco nuncupatum causa praedicandi Evangelium ingreditur, sed pago ob evangelicae praedicationis contemptum per ignem absumpto, Limam se contulit anno 1567, ibique vixit usque ad decrepitam aetatem ab humilitate, caritate, regularis disciplinae observantia, vitaeque sanctimonia laudatus. Cruentis item poenitentiis se exercuit.

Fr. Balthasar Mexia, Compostellanus, cum jam esset Sacerdos, et senex in Peruvia habitum induit anno 1552. Vicarius designatus de Yagon, multum pro Evangelii dilatatione laboravit. Vir fuit assiduae orationis, et altissimae contemplationis. Cum opinione sanctitatis decessit anno 1572.

Mag. P. Fr. Balthasar Pucinensis anno 1600 erat theologus Archiepiscopi Cusentini.

Mag. P. Fr. Balthasar de Molina, Hispanus, anno 1584 erat publicus professor in Academia Ossunensi, et an. 1589 S. Offìcii qualificator, quo tempore etiam Bethicae provinciae clavum tenebat.

Fr. Bartholomaeus de Aranda, an. 1573 navigavit in Peruviam simul cum nostratibus Didaco Gutierrez, Gaspare de Regibus, Dominico de la Sermada, Didaco de Castro, Melchiore de Regibus, Petro de Solis Pacensi, Joanne de Ayllon, Joanne Caxica, Petro de la Fuente, Didaco de Genova, Lazaro Fernandez, Francisco Navarro, Francisco Ximenez, Didaco Nieto, Juliano Martel, et Joanne Martinez de Ormachea. Fuit autern praefatus Bartholomaeus vir doctus, et concionator egregius, necnon bonus, ac fidelis servus Dei. Extremum diem clausit Chuquisacae cum post praedicationem errato atramentum pro vino bibisset. Post multos annos illius corpus adhuc erat incorruptum.

Fr. Bartholomaeus Carranza, Hispanus, celeberrimus suae aetatis concionator obiit Hispali an. 1574.

Fr. Bartholomaeus Castilionensis anno 1571 erat administrator Archiepiscopatus Salernitati.

B. Bartholomaeus Pantoja, Hispanus. ex oppido Aranda Durii in Castella Veteri, una cum aliis 13 nostratibus a Mauris anno 1568 ipso Dominicae Nativitatis die, in odium Christianae Religionis, intra quamdam turrim, quae erat prope coenobium Guezixanum provinciae Bethicae, injecto igne combusti sunt. Eorum exuviae in Accitano Franciscanorum coenobio reconditae sunt.

Mag. P. Fr. Bartholomaeus Ariminensis, an. 1585 erat praeceptor Olivetanorum, et anno 1594 monachorum Alborum Arimini.

Mag. P. Fr. Benedictus de Marzalla, anno 1578 erat praeceptor monachorum S. Martini prope Panormum.

Fr. Bernardinus Niciensis, vir doctus, anno 1560 erat confessarius D. Margaritae Ducissae Sabaudiae, et sororis Regis Galliarum, cujus Ducissae erat etiam concionator an. 1572. E vivis excessit an. 1575.

B. Bernardus de Spiritu Sancto, Bergomensis, Congregationis Discalceatorum alumnus, vir fuit vitae innocentissimae, atque signis et prodigiis refertae uti scribit Elssius pag. 124. Obdormivit in Domino die 28 Octobris an. 1614 in oppido Lacus provinciae Calabriae. Pridie ipsius obitus coelestes concentus audivit, atque in ipso transitu S. P. Augustinum, et S. M. Monicam aspexit.

Mag. P. Fr. Bernardus de Arienza, Hispanus, anno 1556 erat Poenitentiarius Pontificius.

Fr. Bernardus de Acevedo, Castellanus, anno 1608 in Persidem missus fuit, unde an. 1613 a Persarum Rege ad Regem Catholicum legatus in Hispaniam rediit.

Fr. Bernardus a Spiritu Sancto, Hispanus, nobilis atque dives Asturicensis, cum adhuc inter nostrates discalceatos esset clericus professus, variis morbis veluti aurum igne probatus, cum sanctitatis opinione ad mortalis vitae terminum pervenit Matriti anno 1607.

Mag. P. Fr. Bonaventura de Neapoli erat theologus Ecclesiae Tiburtinae, propter cujus merita anno 1578 Episcopus Augustiniano coenobio tradidit parochiam S. Mariae-Novae.

Mag. P. Fr. Briandus Loclere anno 1575 erat theologus Archiepiscopi Burdigalensis.

B. Caecilius, Hispanus, a Mauris propter fidei constantiam a fronte usque ad umbilicum, atque a dextera ad laevam super pectus in modum Crucis cultro incisus. anno 1570 in Regno Granatensi martyr occubuit.

Mag. P. Fr. Caesar de Monte-Rubiano, Picenus, anno 1556 florebat insignis concionatoris nomine.

Fr. Caesarius Vicentinus, sacrae theologiae magister, anno 1537 erat praeceptor Julii de Ruvere nepotis Summi Pontificis Julii II. Decessit ex hac vita Viterbii an. 1560, quo se contulerat dum erat Suriani prior. Fuerat etiam an. 1571 Cardinalis Madrutii theologus, et confessarius. Manuscriptum reliquit sermonum, et concionum volumen.

Mag. P. Fr. Carolus de Florentia anno 1553 erat in eadem urbe praeceptor monachorurn SS. Trinitatis.

Fr. Cherubinus Ghirardacci, Bononiensis, vir magna eruditione instructus, anno 1596 typis evulgavit historiam Bononiae duobus voluminibus comprehensam.

Mag. P. Fr. Cherubinus Tarvisinus anno 1581 erat publicus professor Papiae.

Mag. P. Fr. Cherubinus de Mediolano anno 1567 erat praeceptor Cisterciensium.

Mag. P. Fr. Christophorus de Neapoli anno 1567 erat theologus Episcopi Catanensis.

Fr. Christophorus Coranus anno 1592 erat praeceptor Carthusianorum S. Martini.

Mag. P. Fr. Christophorus a S. Elpidio anno 1595 erat theologus Archiepiscopi Firmani.

Mag. P. Fr. Christophorus de Fabriano, Italus, anno 1550 erat prior coenobii Valentini in Hispania, et an. 1556 reformator Congregationis Ilicetanae in Tuscia. Decessit anno 1557, et in Ordinis regestis plurimum commendatur.

Fr. Christophorus Bavarus anno 1564 erat Ecclesiae Augustanae major poenitentiarius.

Fr. Christophorus Amazonius, Senensis, anno 1578 erat theologus Archiepiscopi Cusentini.

Mag. P. Fr. Christophorus de Fromesta, Hispanus, coenobii Salmanticensis alumnus, in quo prioratum gerebat an. 1574, reliquit magnum volumen continens commentaria in cantica canticorum.

Fr. Christophorus de S. Onophrio, Amerinus, anno 1618 die 20 Maji, annos undeviginti natus inter nostrates Discalceatos se recepit. Eximia fuit in eo bonitas, prudentia, sanctitas, nec fuit, qui eum arguere potuerit de verbo otioso, aut Regulae, et Constitutionum transgressione. Deum semper praesentem habebat, semperquae illi fenestra suae cellae clausa ut quietius orationem ageret. Tandem consummatus in brevi an. 1619, aetatis suae 20, die 30 Nov. cum odore sanctitatis obiit. Ita Elssius pag. 143.

Fr. Christophorus de Balneoregio, Romanae Provinciae, vir sacris, profanisque litteris instructus, elucubravit opus de Eucharistiae Sacramento. Decessit anno 1620.

Fr. Claudius a S. Felice anno 1596 erat magister Seminarii urbis Theatinae.

Fr. Constantinus de S. Gervasio, Laudensis, sacrae theologiae magister, philosophus atque theologus egregius, typis evulgavit vitam et miracula nostratis D. Joannis Boni. Florebat anno 1592.

Mag. P. Fr. Constantinus de S. Victoria, Picenus, anno 1576 erat theologus Cardinalis Rusticucci in Episcopatu Senogalliensi, et Episcopi Parentini in Istria an. 1585.

Fr. Cornelius Carmaniolensis, Pedemontanus, anno 1585 erat praeceptor Cisterciensium, et an. 1590 sacellanus et concionator Ducis Sabaudiae.

Fr. Cornelius de Placentia, Italus, florebat egregii theologi nomine anno 1564.

Ven. Cosmas a Praesentatione, Lusitanus, nostratis Ven. Thomae de Jesu germanus frater, ex nobili familia de Andrada, post aliquot annos sanctissime inter nostrates Lusitaniae transactos, causa Augustiniana Germaniae coenobia reformandi, illuc a P. Generali ex Gregorii XIII mandato missus fuit. Verum cum Roma profectus Bononiam pervenisset, lethali morbo correptus viam aeternitatis ingreditur mense Julio an. 1580.

Mag. P. Fr. Crescentius Bartholus de Monte S. Sabini, jam totius Ordinis secretarius, anno 1592 erat theologus Comitis Octavii Estensis.

Fr. Cyprianus Doria, Genuensis, anno 1593 erat Genuae Abbas S. Matthaei.

Ven. Damianus de Udancos, Hispanus, vir fuit tanta vitae sanctimonia ornatus ut integram patriam, prout scribit Elssius pag. 161 solo exemplo ad pietatem excitarit. Vivens, ac post obitum infirmos non paucos sanitati restituit, multaque alia postulantibus beneficia a Deo impetravit; quamobrem ita sepulcrum ejus gloriosum evasit ut multi etiam tellurem ad curandos aegrotos inde asportarent. Pie obiit in coenobio D. N. de Risco an. 1563.

Fr. Daniel Bonet anno 1594 erat confessarius, et eleemosynarius Principis Nemoursensis.

Fr. Didacus Velez anno 1617 erat theologus Cardinalis Francisci Sfortiae e Comitibus S. Florae.

Fr. Didacus de Tapia, Hispanus, anno 1594 Segobiae nobiliter ortus, religiosam professionem emisit Salmanticae die 2 Februarii an. 1566. Fuit sacrae theologiae magister, et publicus in Ossunensi Universitate professor. Quaedam typis edidit praeclara commentaria in D. Thomam, et alia opuscula, praesertim de ritu sacrificii Eucharistici. Obiit in coenobio Vallisoletano an. 1591, aetatis suae 42.

Fr. Didacus de Herrera, Hispanus, Metimnae Campi an. 1583 ortum habuit, et ibidem die 3 Maji an. 1616 cum nondum 33 annum explesset, et jam in Logicam, et universam Aristotelis philosophiam commentarios praelo dignos in regio Burgensi conventu tradidisset, et in Toletano theologicos tractatus dictare coepisset, praereptus e vivis. Ita noster Thomas Herrera, illius germanus frater, Alphabeti Aug. pag. 202 vol. I, ubi noster Didacus appellatur juvenis promptissimi, et perspicacissimi ingenii.

Fr. Didacus Ponce, Hispanus, composuit opus de poenitentia Ninivis ad Jonae praedicationem 25 sermonibus constans, quod in linguam gallicam versum prodiit Parisiis an. 1612.

Fr. Didacus de Zuñiga, Hispanus, vir magnarum virtutum, atque singularis pietatis, cum ex Superiorum licentia lue grassante in Vallisoletano hospitali se in proximorum salutem et obsequium devovisset, post aliquot menses in fraternae charitatis operibus consumptus, cum non exigua sanctitatis fama decessit anno 1599.

Fr. Didacus de Vertabillo, nobilis Hispanus, omnis virtutis et sanctitatis exemplar, Mexici magister novitiorum, ac subinde prior, et provincialis, et Proregis D. Martini Enriquez confessarius, scriptis, et meritis Ordinem illustravit. Tandem virgo, et praecognita divinitus hora mortis, obiit die 10 Septembris in coenobio Mexicano an. 1572.

Fr. Didacus de Valderas, Hispanus, sacrae theologiae magister, vir per Hispaniam propter sacrarum litterarum scientiam magna in existimatione habitus, anno 1612 edidit vitam S. Joannis a S. Facundo.

Fr. Didacus de Pastrana, Toletanus, vir ingenuis ornatus moribus, qui bonas artes optime callebat, an. 1603 typis edidit El camino de la Ciudad de Dios.

Fr. Didacus de Castro, vir insignis, et primus nostri coenobii de Potosi in Peruvia prior, an. 1584 Cuzqui rebellionem repressit.

Fr. Didacus de Estunica, Hispanus, sacrae theologiae magister, ex illustri Marchionum de Flores-Davila prosapia, in Accademia Ossunensi sacrae theologiae cathedram moderatus fuit. Ab Ossinger pag. 319 dicitur vir tam humanis, quam divinis scientiis ornatissimus, necnon litteris hebraicis, graecis, et chaldaicis optime eruditus. Scripsit praeclara in Job commentaria, aliaque tum theologica, tum philosophica, quae in magna apud omnes habentur aestimatione. Florebat circa an. 1580. Consule praefatum auctorem Bibliothecae Augustinianae.

Fr. Didacus de Annuntiatione, Hispanus, ex oppido Llerena, apud nostrates Discalceatos Matriti tunicam induit, et an. 1605 ad Philippinas insulas missus fuit. Anno autem 1610 erat Prior Manilensis. Postea in Hispaniam reversus, cum sanctitatis opinione Matriti extremum diem clausit.

Mag. P. Fr. Dionysius de Sigillo, nostratis Generalis Fulgentii Petrelli patruus fuit, qui vixit annos centum, et annis 63 in variis cum intra, tum extra Ordinem gymnasiis sacras scientias explanavit. Anno 1548 erat divinarum Scripturarum in cathedrali Bariensi expositor, et an. 1560 praeceptor monachorum S. Salvatoris, et an. 1568 monachorum Montis Oliveti. Fuit doctrinae nostratis Aegidii Romani exercitatissimus interpres, quam etiam doctis, accuratisque annotationibus dilucidavit. Ex hac vita migravit dum Perusiae in coenobio S. Augustini degeret die 9 Decembris an. 1575, aetatis suae 99, et mensium 9.

Fr. Donatus Marra, Beneventanus, theologus insignis, qui an. 1557 erat provincialis Neapolitanus, composuit Enarrationes optimas in hymnos omnes, qui cantantur in Ecclesia secundum morem sacrae Romanae Ecclesiae, et secundum ordinem Breviarii, necnon religiosorum Ordinum SS. Augustini, Benedicti, Dominici, Francisci, et Carmelitarum, impressos Neapoli apud Horatium Salvianum. Edidit etiam nonnulla egregia poemata. Coenobium Neapolitanum S. Augustini, et Beneventanum aedificiis, fundis, et redditibus auxit tum ex proprio patrimonio, tum ex piorum largitionibus sua industria collectis. Vitam cum morte commutavit an. 1580.

Fr. Eduardus Lusitanus, sacrae theologiae magister, et Regens studiorum Ordinis Parisiis, propter suas virtutes, et bonum exemplum admodum acceptus fuit D. Eleonorae Hispaniarum Infanti, et Galliarum Reginae, quae an. 1550 illum ad Caesarem legatum misit. Anno 1552 erat provinciae Franciae Vicarius generalis, et vivebat adhuc an. 1571.

Fr. Eduardus Pacheco, Lusitanus, sacrae theologiae magister, fuit rector collegii Ulyssiponensis, vir magnae eruditionis, et singularis doctrinae, necnon verbi Dei praeco fervidus, prout appellatur ab Ossinger, et adhuc inter vivos degebat an. 1570. Typis edidit: 1) Vitas BB. Ludovici de Montoya, et S. Clarae de Montefalco. 2) Triumphum SS. Sacramenti, ac de ipsius debita adoratione et cultu. 3) Conciones pro festivitatibus Christi, B. Mariae Virginis, Sanctorumque Ordinis nostri.

B. Eminius unus fuit ex illis duodecim nostratibus, qui Guesixae in Regno Granatensi a Mauris propter christianam fidem an. 1570 necati sunt.

Fr. Evangelista Bosius, Patavinus, non minus morum integritate quam doctrinae praestantia celebris multa Ordinis gymnasia sua scientia illustravit. in Romano Athenaeo non paucis annis publice philosophiam docuit. Huic saeculo valedixit anno 1593, aetatis suae 56. Reliquit typis edita theoremata theologica, naturalia, et logica.

Fr. Evangelista Quadrammus, Eugubinus, anno 1564 apud Cardinalem Ferrariensem Aloysium Atestini, 1593 apud Ducem Ferrariae, et 1598 apud Ducem Mantuae cum P. Generalis venia commorabatur, eisque ob singularem doctrinam, atque variarum scientiarum copiam valde erat acceptus. Inter alia per praelum evulgavit librum contra alchyimistas et alium de remediis contra pestem.

Fr. Eustachius Ortiz, Hispanus, una cum alio nostrate Fr. Didaco de Guevara e Philippinis insulis anno 1601 in Japoniam transivit, ibique ecclesiam sub S. Spiritus nomine aedificavit, in qua catholicae Religionis munia exercebat, christianos in fide confirmabat, ad idola reversos ad Christi ovile recabat, atque gentiles in Ecclesiae sinum reducebat, Bonzis nequicquam resistentibus.

Fr. Felix Recanatensis, an. 1610 Perusiae per praelum publici juris fecit Vineam Augustinianam, in qua recenset 65 Ordines sub Regula S. P. Augustini militantes.

Fr. Franciscus Riaño, Hispanus, eximius concionator, Matritensi coenobio recens extructo gratiam principum, et favorem populi conciliavit. Ab an. 1548 ad 1556 fuit Marchionum de Modexar confessarius.

Fr. Ferdinandus de Zarate, nobilis Matritensis, anno 1568 erat publicus sacrae theologiae in Ossunensi Academia professor.

Fr. Franciscus de Figueroa in provinciam Peruanam transivit an. 1585, atque Evangelium disseminavit in Potosi in parochia Copacavanae.

Fr. Franciscus Lucas de Corduba an. 1588 typis evulgavit vitam S. Guilelmi.

Fr. Franciscus Marcus Margales, vir doctrina spectabilis, fuit prior conventus Oscensis in Hispania, et in illa Universitate circa an. 1597 per novem annos cathedrae Scoti moderator.

Fr. Franciscus de Leon, Hispanus, vir bonarum litterarum eruditione, atque Sacrae Scripturae scientia ornatus, florebat an. 1620; typis evulgavit sermone patrio, orationem panegyricam de Immaculata Deiparae Conceptione, et aliam de ejus B. Virginis Annuntiatione, necnon Privanza del hombre con Dios.

Fr. Franciscus de Segura an. 1578 erat in Senarum Academia publicus sacrae theologiae professor. Anno autem 1583 erat Sardiniae provincialis. Auctor fuit erigendi collegii Neapolitani Dominae Nostrae de Spe pro nostratibus Hispanis, in quo vitam finivit anno 1599.

Fr. Franciscus de Aguilar, Hispanus, vir summae auctoritatis, et doctrinae, magna sapientiae laude in sua Bethica provincia floruit. Ilerdae publice Sacram Scripturam exposuit. In illo coenobio debitum naturae persolvit die 13 Martii an. 1613. Reliquit libellum de Indulgentiis, et alium de indulgentiis Cinturatorum.

Ven. Franciscus Conil, alumnus provinciae Aragoniae, dum Oscae saeva lues saeviret anno 1564 fugientibus omnibus, ipse firmus ad aegrotorum solatium permansit.

Fr. Franciscus de Castañeda, Burgensis, unus fuit e praecipuis suae aetatis concionatoribus. Anno 1614 praelo tradidit quaedam concionatoria hispanice exarata, et tractatum de purissima B. Virginis Conceptione.

Fr. Franciscus de Castroverde, Hispalensis, anno 1575 erat Albanae Ducissae confessarius, et 1592 Bethicae provincialis. Item fuit Philippi II et Philippi III Hispaniarum Regum concionator. Apud Herreram vol. I, pag. 245, dicitur suo tempore absque invidia praedicatorum rex. Cum ob quamdam liberam invectionem in vitia jussus esset 24 horarum spatio Matrito exire, jussionem regiam in media platea intimanti vultu placido respondit mirabundus: Intra 24 horas? Miror Regis liberalitatem. Vade nuncia Suae Majestati quod horas 22 ei restituo. Mihi sufficiunt duae horae quamtumvis seni, et huic innixus baculo urbe excedam. Quo dicto iter ad proximam portam arripuit. Mox autem universis viri animum stupentibus revocatus fuit. Obiit Matriti in collegio D. Mariae de Aragon die 10 Maji an. 1611, aetatis suae 75.

Fr. Fridericus Carpene, Narbonensis, sacrae theologiae magister, anno 1611 erat eleemosynarius Ducis Sabaudiae, et ejusdem filiorum concionator. Item theologus fuit Abbatiae B. Mariae Ambroniaci dioecesis Lugdunensis. Inter vivos ad huc degebat an. 1617.

Fr. Gabriel de Saona, Hispanus, sacrae theologiae magister, et prior Ilerdensis, an. 1594 erat illius Universitatis publicus sacrae theologiae professor. Postea in Peruviam profectus item publice in Limana Academia sacram theologiam docebat an. 1602.

Fr. Gabriel Buratellus, Anconitanus, sacrae theologiae magister, vir in sacris Scripturis summopere versatus, et philosophia tam academica, quam peripatetica egregie instructus, anno 1563 Concilio Tridentino interfuit, quippe qui ab omnibus tamquam theologus profundissimus habebatur. Huic luci oculos clausit an. 1571. Reliquit typis editam Conciliationem praecipuarum controversiarum inter Platonem, et Aristotelem, et commentaria in septem psalmos poenitentiales.

Fr. Gabriel de Messana, Siculus, sacrae theologiae magister, an 1576 erat publicus professor in eadem civitate.

Fr. Gaspar de Regibus, Lusitanus, anno 1573 erat confessarius Ducis Bragantiae.

Fr. Gaspar Melo, Hispanus, alumnus provinciae Peruanae, sacrae theologiae magister, erat Vallisoleti primarius Sacrae Scripturae interpres. Florebat an. 1584. Praelo tradidit commentaria in Evangelium S. Matthaei, in S. Lucam, et in Apocalypsim.

Ven. Fr. Georgius Lumiatus in conventu Cremae in Insubria circa an. 1604 sanctitatis fama, et miraculorum gloria claruit.

Ven. Fr. Georgius Marius, Hispanus, insignis theologus, et egregius concionator, virtutibus, et vitae sanctimonia Ordinem illustrabat circa annum 1569.

Fr. Gerardus Neapolitanus, sacrae theologiae magister, an. 1565 erat theologus Episcopi Bovinensis, 1570 vicarius generalis Episcopi Aversani, et 1579 theologus, et vicarius generalis Episcopi Cotronensis.

Fr. Gerardus de Bellinzona, Vicentinus, sacrae theologiae magister, arte poetica potissimum claruit, multaque hujus generis opuscula typis evulgavit. Florebat circa an. 1590.

Fr. Gratianus Perusinus anno 1560 erat in Basilica S. Mariae Majoris pontificius poenitentiarius.

Fr. Gratianus de Venetiis sacrae theologiae magister, an. 1579 erat theologus, et vicarius generalis Episcopi Clugiae.

Fr. Gratianus Venetus sacrae theologiae magister, an. 1579 erat theologus, et vicarius generalis Episcopi Cydoniensis.

Fr. Gratia de Saxoferrato, Picenus, sacrae theologiae magister, anno 1570 docebat monachos Camaldulenses, et 1580 Olivetanos.

Fr. Gregorius Polidori, Pistoriensis, sacrae theologiae magister, suam magnam eruditionem ostendit in Gregoriano, sive opere, in quo de quatuordecim Pontifìcibus Grogoriis, tredecim Episcopis, et uno Presbytero, eorumque vitis, moribus, et gestis egit. Imprensum est Florentiae an. 1598.

Fr. Gregorius Falconius, Recinetensis, fuit valde eruditus theologus, qui typis evulgavit Conciliationem centum locorum controversorum inter D. Thomam, et Aegidium Romanum.

Fr. Guilelmus Trissinas, Vicentinus, sacrae theologiae magister summo loco habitus, florebat an. 1609. Reliquit controvorsias scholasticas inter D. Thomam et nostratem Aegidium Romanum summa eruditione conciliatas.

Fr. Guilelmus de Anselmi a Montefalco, sacrae theologiae magister, qui viri eloquentis, et magni theologi nomen sibi comparavit, Ordinem illustrabat circa an. 1609. Reliquit quaedam concionatoria, ac praesetim sermonem de S. Clara de Montefalco, et alium de Asumptione B. M. V.

Fr. Guilelmus Gandimerius sacrae theologiae magister, prior coenobii Montis Pessuli, an. 1599 ex Summi Pontificis venia, et P. Generalis consensu erat regius senator in ejusdem urbis senatorum collegio.

Fr. Guilelmus Farinonus, Vicentinus, sacrae theologiae magister, claruit potissimum scientia theologica. An. 1614 in lucem emisit disputationem controversiarum inter D. Thomam, et Aegidium Romanum, necnon conciliationem inter hos duos doctores.

Fr. Guilelmus Patrisonius, natione Scotus, sed alumnus provinciae Belgicae, sacrae theologiae magister, vir fuit eximiae integritatis, scientiae, et prudentiae. Anno 1620 typis evulgavit anglico idiomate theologiam Protestantium.

B. Guilelmus a S. Augustino, Lusitanus, cum in Perside Evangelium Christi praedicaret, ab ipso Rege suis manibus captus, conviciis, ac verberibus affiicitur, postea pene strangulatus suae libertati restitutus fuit. Verum a militibus dum iter faceret necatus fuit an. 1614.

Fr. Guilelmus Venetus an. 1566 erat praeceptor monachorum Camaldulensium Venetiarum, et 1583 lectorem agebat in coenobio Canonicorum Regularium S. Spiritus in eadem urbe.

Fr. Guilielmus Dorotheus, sacrae theologiae magister, an 1571 erat publicus professor Philosophiae in Academia Papiensi. Valde peritus linguae graecae varia opera Aristotelis in latinam transtulit.

Fr. Hieronymus Niger Pedemontanus, cognomento Fossanensis, anno 1573 erat Vicarius generalis suae Congregationis Insubricae. Vir tam sacrae quam profanae litteraturae studiosissimus, et in utraque egregie versatus, scripsit librum in quatuor partes divisum, de admirando mysterio, et Christo adorando in Eucharistia, et aliud opusculum contra Waldenses.

Fr. Hieronymus de Castellatio, Ligur, anno 1601 erat praeceptor monachorum Claraevallensium.

Fr. Hieronymus Samaritanus, Senensis, sacrae theologiae magister, vir in lectione operum nostratis Aegidii Columnae summopere versatus, ex eis plura recognovit, et cum auctoris vita per praelum publici juris fecit. Huic mundo valedixit an. 1609.

Fr. Hieronymus Nolanus an. 1576 erat lector monachorum Montis-Oliveti, et 1578 prior coenobii Montis-Calvi in dioecesi Beneventana.

Fr. Hieronymus de Aznar et Embid Cardona, Tarraconensis, vir tam eruditionis, quam eloquentiae fama clarus, anno 1611 Oscae per praelum publici juris fecit lingua patria historiam expulsionis Maurorum ex Hispania.

Fr. Joannes Baptista, Calaber, anno 1554 de P. Generalis venia manebat ad spiritualia obsequia sororis Summi Pontificis Julii III.

Fr. Hieronymus de Cardenas, Hispanus, anno 1557 erat Ducis Hetruriae familiaris. Postea missus fuit Panormum studiorum Regens, sed eodem anno nempe 1559, Florentiam revocatur ut Hetruriae Ducissae a sacris confessionibus esset.

Fr. Hieronymus Bassianus, Insuber an. 1565 doctrina et auctoritate fulgebat. In Mediolanensi provinciali Concilio sub S. Carolo Borromeo celebrato cum plausu de rebus spectantibus ad Missae celebrationem et Sacramentorum administrationem verba fecit.

Fr. Hieronymus Bartheus, Aretinus musicae peritus, an. 1608 Romae typis mandavit librum primum Missae octonis vocibus cum basso ad organum accomodato.

Fr. Hieronymus Martel, Hispanus primus fuit qui a Ven. Thoma de Jesu et a celeberrimo P. Mag. Aloysio Legionensi initiatam Augustinensium Discalceatorum Congregationem, una cum aliis nostratibus simul e Salmanticensi coenobio egressis, in Talabricensi conventu circa an. 1600 ad complementum perduxit.

Fr. Hieronymus de Villegas, Peruanae provinciae alumnus, erat insignis architectus, sine cujus consilio nullum aedificium publicum inchoari poterat. Ordinem illustrabat circa an. 1603.

Ven. Hieronymus de Cruce, Lusitanus, in sua provincia magistrum Novitiorum agens, inter caeteros alumnos etiam celeberrimum nostratem Alexium de Meneses, Archiepiscopum Bracharensem, discipulum habuit. Oblatum Lusitaniae provincialatum recusans, infaustissimae Anglicae expeditioni anno 1588 se adjunxit, atque deinde e Classis Invincibilis naufragio incolumis evadens, animarum zelo permotus ad Orientalem Indiam se contulit, ibique in regionibus Minae, et S. Thomae, Evangelium Christi disseminavit. Anno 1601 a Prorege ad Persarum Regem una cum nostratibus Christophoro de Spiritu Sancto, et Antonio de Govea legatus mittitur. Ibidem industria, exemplo, sanctitate, patratisque mirabilibus infideli Regi ac populo admirationem ingerens novam Augustinianis Eremitis coloniam acquisivit; nam ejus opera circa an. 1607 extructum fuit coenobium Aspahami. Deinde Ormutium reversus, ex hac vita migravit circa an. 1608, aetatis suae 72.

Ven. Hieronymus de Alabiano, nobilis Hispanus, patriam habuit Turiasonem, patrem D. Michaelem de Alabiano, et matrem D. Joannam Gonzalez de Vera. Tunicam Augustinianam induit in coenobio Agredae die 3 Maji an. 1592. Fuit in regali Complutensi Collegio sacrae theologiae lector. Humilitate, oratione, et poenitentia clarus pie obiit in coenobio Sanctorum die 12 Decembris an. 1614. Illius mortales exuviae ad praefatum Complutense Collegium translatae sunt. Illud post ejus mortem, ita Herrera, tom. I, pag. 338, mirabile contigit, quod cum cadaver jaceret in feretro, fratresque fratri devote parentarent, populi frequens turba non vocata ad funus accurrit, pia defuncti spolia venerans, et habitus frusta ardenti desiderio extorquens, potius quam exposcens… De ejus vita, exemplis, et quibusdam mirabilibus auctoritate illustrissimi Hispaniarum Nuncii processus efformari incoeptus, sed inopia, aut misero expensarum metu, devotione tepescente, dimissus. Excitet Altissiimus virum, qui tanti viri memoriam renovet, et ut authentica gestorum ejus notitia non pereat, nullis sumptibus parcat.

Fr. Hieronymus de Christo, provinciae Aragoniae alumnus, vir fuit litteris concionandi gloria, et virtutibus clarus. Cum ad Excalceatorum Augustinensium Congregationem transiisset, anno 1605 ad insulas Philippinas profectus fuit. Praefuit primum coenobio Manilensi, et postea toti provinciae vicarii nomine. Obiit in conventu Bolinai an. 1613.

Fr. Jacobus de Aretio an. 1591 erat Lector Olivetanorum Villae-Novae, et

Fr. Jacobus Philippus de Monte Regali an. 1564 erat Romae pontificius poenitentiarius in Basilica S. Mariae Majoris, et

P. Mag. Fr. Jacobus de Mediolano anno 1581 erat praeceptor Benedictinorum Mantuae.

P. Mag. Fr. Jacobus Caponatus, Patavinus, ejusdem urbis Collegii theologus, atque in primis eximius verbi Dei praeco, familiaris fuit nostratis Cardinalis Seripandi; dicitur in epitaphio vir de clero Patavino, et urbe universa, ac praesertim de Sanctimonialibus optime meritus. Obiit Patavij die 25 Jan. anno 1606, aetatis suae 88. Fuit etiam saepe prior, et provincialis.

Fr. Jacobus de S. Anna, Lusitanus, an. 1561 in spiritualibus obsequiis inserviebat D. Helenae de Alencastro Joannis II Lusitaniae Regis neptis.

Fr. Ildefonsus Soria, Bethicus, magna eruditionis fama claruit. Typis evulgavit quaedam opuscula hispanice exarata, quae refert Ossinger pag. 862. Florebat an. 1601.

Fr. Joannes de S. Hieronymo, ex oppido Yepes, ad nostrates transiit relicto Ordine S. Hieronymi, fuitque primus Augustinensium discalceatorum in Hispania Provincialis. Anno 1605 cum duodecim sodalibus ad insulas Philippinas navigavit, et dum an. 1610 in Hispaniam rediret, prope Ormutium cum sanctitatis opinione spiritum Deo reddidit jam sexagenarius.

Fr. Joannes Caxica, Cantaber, ex Hispania zelo animarum in Peruviam navigavit an. 1573. Multum profecit in conversione Indorum oppidorum Aymaraes, Totosae, et Caxabambae, in quo decessit circa an. 1591. Vir valde doctus varia opera manuscripta in Limano coenobio reliquit.

Fr. Joannes Baptista Arrighi, Florentinus, coenobii S. Spiritus prior, anno 1570 erat praeceptor monachorum Vallis-Umbrosae, postea Card. Farnesii familiaris, monachorum Criptae-Ferratae lector linguae graecae, ac demum an. 1593 professor publicus in Universitate Bononjensi. Quae litteris tradiderit vide in Saec. Aug. vol. 2, pag. 421.

Ven. Joannes de Annuntiatione, annos jam 40 habens Mexici habitum induit, ibique cum opinione sanctitatis obiit an. 1593, aetatis suae 80. Reliquit conciones idiomata tagalo conscriptas.

Fr. Joannes Adrianus, celebris theologus, eloquens, et insignis concionator, an. 1557 e Complutensi Collegio in Mexicum navigavit. In illa Universitate primus omnium Sacrae Scripturae cathedram occupavit. Duobus vicibus provincialatum gessit. Vitam hanc finivit an. 1593 dum Mexici provinciale capitulum pararet. Apud nostratem Herreram laudatur ceu vir inculpabilis vitae.

Fr. Joannes Martinez an. 1595 erat publicus professor in Limana Universitate in Peruvia, et

Mag. P. Fr. Joannes Baptista Sentinas an. 1597 theologus Cardinalis Asculani.

Fr. Joannes Ribera de Tordehumos, Mexicanus, vir spectatae probitatis, atque theologica scientia laudabilis, an. 1581, edidit Apologiam theologicam de interioribus animae actibus, et libertate voluntatis, et de applicatione Sacrificii altaris.

P. Mag. Fr. Joannes Baptista Cori, Romanus, dicitur ab Ossinger pag. 405 vir in divinis Scripturis, et Sanctis Patribus jugi studio exercitatus, necnon lingua tam hebraea quam chaldaea instructus. Unus fuit e praecipuis sui aevi concionatoribus. Illius conciones variis vicibus typorum ope in publicam lucem prodierunt. Editio prima evulgata fuit an. 1611.

P. Mag. Fr. Joannes de Contreras, vir valde doctus, in Mexicana Universitate publicus fuit artium professor. Illius provinciae primatum obtinuit an. 1599. Cum sanctitatis indiciis diem extremum clausit ut ad aeternitatis patriam transiret anno 1613.

Ven. Fr. Joannes Baptista Burghesius, nobilis Senensis, vir sanctimonia vitae spectabilis, Ilicetanae Congregationis primatum habuit, et an. 1586 prior erat S. Martini Senarum.

Fr. Joannes Baptista Costacii de Visso, Umber, an. 1614 erat publicus metaphysicae professor in Pisana Universitate.

Fr. Joannes Augustinus Vicentinus, an. 1616 erat confessarius Principis Archiepiscopi Salisburgensis.

Fr. Joannes Baptista Gratianus, Bononiensis, vir theologica scientia ornatus, an. 1599 praelo tradidit tractatum de meditatione, et contemplatione.

Fr. Joannes Bonaventura, an 1619 in Oscensi Universitate (in Aragonia) publice philosophiae catedram moderabatur.

Ven. Joannes de Vera Cruce e provincia Castellae navigavit in Mexicum, an. 1534. Vir potens verbo, et opere plurimos ad veram fidem convertit. Pie obiit Pueblae an. 1574.

Fr. Joannes de Guevara, Toletanus, sacrae theologiae doctor Salmanticensis, et in illa Universitate per annos 36 publicus professor, qui etiam fuit Castellae provincialis, obiit Salmanticae die I Septembris anno 1600, aetatis suae 96. Reliquit commentaria in quatuor libros Sententiarum, et Relectionem de Sacramentis in genere, et alia.

P. Mag. Fr. Joannes Farfan, Hispanus, qui anno 1599 Bethicae Provinciae praeerat, unus fuisse dicitur e praecipuis suae aetatis concionatoribus.

Fr. Joannes Maria Concordiensis, alumnus provinciae Tarvisinae, fuit sacrae theologiae magister valde doctus, atque celeberrimus sui temporis concionator, qui sermones quadragesimales typis mandavit. Florebat circa an. 1600.

Fr. Joannes de Toleto an. 1564 erat pontificius poenitentiarius in Basilica S. Mariae Majoris de Urbe.

Fr. Joannes Baptista de Fidelibus, Cortonensis, sacrae theologiae magister, an. 1564 erat Papae poenitentiarius in Romana Basilica S. Mariae Majoris.

Fr. Joannes Paulus Mazzaferri, Recinetensis, sacrae theologiae magister, an. 1563 interfuit Concilio Tridentino ceu Hungarici Regni oratoris theologus. Anno autem 1564 erat Romae in Basilica S. Petri poenitentiarius.

Fr. Joannes de Witorch, Gandavensis, an. 1574 erat D. Joannae Austriacae Hetruriae Magnae Ducissae confessarius.

Fr. Joannes Baptista, ex vetustissima familia Marchiorum de Casalibus, sacrae theologiae magister, vir singularis prudentiae, et probitatis anno 1552 patrium coenobium S. Augustini Romae ceu prior moderabatur.

Fr. Joannes de Vega, Burgensis, celebris Dei praeco, an. 1574 erat regius concionator, et Joannae Caroli V filiae, et Joannis Portugalliae Principis uxoris confessarius. Non minus vitae sanctimonia quam doctrinae praestantia refulsit.

Fr. Joannes Crabbius, Lovaniensis, vir doctrina atque prudentia clarus, ad Summum Pontificem, et Regem Catholicum pro quatuor Ordinibus Mendicantium felici exitu legatum egit. Ob fidei catholicae celum tetri carceris squallorem biennio sustinere debuit; inde postea emissus, Lovanium se contulit, ibique suis concionibus se acerrimum haereticae pravitatis hostem semper ostendit. Cum plures prioratus, atque etiam provincialatus summa cum integritatis laude gessisset, tandem die 13 Octobris an. 1598 requievit a laboribus suis ut ad meliorem vitam transiret. Quae scripsit: vide apud Ossinger pag. 271.

Fr. Joannes Cools, Lovaniensis, ab Augustino Ardinghello ob raram eloquentiam Theutonicus Cicero appellatus fuit. Variis linguis, nempe Latina, Theutonica, Hispanica, et Gallica ultra trigesies sexies, ita Herrera, Adventus, et Quadragesimae conciones habuit. Ordinis templum, ac coenobium Gandavi auxit, et venustavit, Bruxellis politiorum litterarum scholas aperuit, ac pluribus annis cum magno nostratis Belgicae Provinciae profectu priorem, et provincialem egit. Vitam cum morte commutavit Gandavi die 23 Januarii, an. 1612, aetatis suae 63. Scripta ejus refert Ossinger, pag. 359.

Fr. Joannes Augustinus Bassianinus, Vicentinus, anno 1550 Romae degens gratia fruebatur, atque benevolentia Summi Pontificis Pauli III; erat enim sacrae theologiae magister, scientia, et probitate spectabalis. Suam Congregationem Insubricam doctrina integritate, editisque libris plurimum decoravit. Huic terrenae luci oculos clausit Bergomi die 10 Januarii, an. 1557, aetatis suae 70. Illius lucubrationes nominantur apud Elsium pag. 324.

Fr. Joannes de Barrera, Hispanus, sacrae theologiae magister, anno 1557 erat publicus theologiae professor in Universitate Ossunensi.

Fr. Joannes Baptista Seripandus, Neapolitanus, sacrae theologiae magister, nepos fuit celeberrimi nostratis Cardinalis Hieronymi Seripandi. Claruit inter celebriores sui temporis concionatores. Obiit in coenobio S. Joannis de Carbonaria an. 1560, aetatis suae 37.

P. Mag. Fr. Joannes Baptista de Monte-Leone an. 1578 erat theologus Archiepiscopi Consentini.

P. Mag. Fr. Joannes de Mendoza an 1584 erat theologus Card. Spinolae.

P. Mag. Fr. Joannes Baptista Ninus, 1582 Limae in Peruvia sacram theologiam publice in illa Universitate profitebatur.

Fr. Joannes Baptista Antonicius, Eugubinus, vir fuit lingua hebraica valde eruditus. Anno 1574 erat theologus, et confessarius Card. Pauli Aretii de Itrio postea nempe an. 1578 DD. Annibalis Archiepiscopi Capuae, ac demum Neapoli publicus hebraicae linguae professsor. Dicitur multos hebraeos ad catholicam fidem convertisse. Opera ejus vide apud Ossinger pag. 61.

Fr. Joannes de Mora an. 1572 erat in Mexicana Universite primarius sacrorum librorum interpres. Decessit an. 1574.

P. Mag. Fr. Joannes Baptista Fivizanensis, an. 1572 erat praeceptor Coelestinorum.

Mag. P. Fr. Antonius de Monte-Regali an. 1570 familiaris Cardinalis Gesualdi, et

Mag. Joachimus de Valentia anno 1575 theologus illustrissimi D. Julii de Ruvere.

P. Mag. Fr. Joannes de Tolosa, Hispanus, vir in sacris Scripturis valde eruditus, easdem in Universitate Oscensi explanavit. Item eloquentiam pergami egregie calluit. Ejus scripta refert Ossinger, pag. 895.

Fr. Joannes a S. Josepho, Lusitanus, qui florebat an. 1560, manuscripta reliquit varia suae industriae monumenta ad Ordinis historiam spectantia, quae recensentur apud Ossinger pag. 484.

Fr. Joannes Antonius Papiensis, sacrae theologiae magister, an. 1566 erat praeceptor Fratrum S. Hieronymi, et an. 1567 Monachorum Vallis-Novae. Fuit etiam publicus in Papiensi Universitate professor.

Fr. Joannes de S. Vincentio, Hispanus, sacrae theologiae magister, an. 1558 die 17 Octobris simul cum B. Alphonso de Orozco visitator generalis Provinciae Mexicanae designatur.

P. Mag. P. Fr. Joannes Baptista de Burgos, Valentinus, in patria Universitate sacrae theologiae, et juris canonici publicum professorem egit. Valentinum coenobium, totamque provinciam laudabiliter rexit. An. 1563 interfuit Concilio Tridentino, in quo orationem habuit de quatuor extirpandarum omnium haeresum remediis, quae pluries typis excusa fuit.

Fr. Joannes Nunnez, Hispanus, alumnus provinciae Mexicanae, insignis atque eruditus historicus scripsit de rebus provinciae Mexicanae. Obiit Mexici an. 1584.

P. Mag. Fr. Joannes Baptista de Saxoferrato an. 1598 erat praeceptor monachorum Avellanae.

Fr. Josephus de Herrera, Hispalensis, sacrae theologiae magister, latinis, graecis, et hebraicis litteris eruditus, an. 1557 in Mexicum profectus fuit, ubi postea in illa Universitate publicam sacrae theologiae cathedram obtinuit. Reversus in Hispaniam professor evasit academiae Ossunensis.

Fr. Julianus Collensis an. 1600 erat praeceptor Hieronymianorum Mediolanensium, et

P. Mag. Fr. Julius Augustinus de Placentia an. 1583 erat lector Benedictinorum S. Hieronymi de Castellatio.

Fr. Lambertus Methodius, Xerensis, provinciae Castellae alumnus, anno 1552 erat consiliarius, et concionator DD. Georgii Austriaci Episcopi Leodiensis.

Fr. Laurentius Florentinus an. 1582 erat publicus sacrae Scripturae lector in Ecclesia Pientina in Tuscia.

Fr. Laurentius a S. Francisco Discalceatus an. 1590 Venetiis praelo tradidit Sacrum Theatrum Bibliorum, duobus voluminibus constans, in quo litteralia, et moralia continentur.

Fr. Leonardus a Gratia, Lusitanus, an. 1601 simul cum alio nostrate Fr. Valerio, ab Archiepiscopo Goano item nostrate Fr. Alexio de Meneses, ad insulam Sacotorensem praedicare Evangelium missus fuit. Ast gens illa nondum apta Regno Coelorum illos rejecit: quamobrem an. 1602 Leonardus noster majori utique fructu in regno Bengalae evangelicum semen disseminare coepit. Anno autem 1610 erat Hieronymi Regis Melindae paedagogus.

Fr. Leonardus Aretinus an. 1554 erat apud Eugubinos sacrae Scripturae interpres, et concionator, accepta a Summo Pontifice facultate manendi extra claustrum in domo Canonicorum.

Fr. Lucas de Corduba, Hispanus, an. 1588 typis evulgavit vitam S. Guilelmi.

Fr. Ludovicus de Quesada Regem Peruviae Topam Amarum Ingam ad Christi fidem an. 1588 convertit.

Fr. Ludovicus Prosper Tintus, nobilis eques Valentinus, Limani coenobii alumnus, vir doctus, atque de Ordine optime meritus, quippe qui Augustinianam Quitensem provinciam fundavit, cum sui provincialatus tempore Romam venisset, ibidem an. 1579 ossa reliquit.

Fr. Ludovicus de Azevedo, Hispanus, de Metimna Duelli, nostratis Thomae Herrerae avunculus, vir fuit magna scientiarum copia instructus, qui in habendis ad populum sermonibus in sua Hispania omnibus, ut ait Ossinger pag. 93, palmam praeripuit. Ex hac vita migravit an. 1601 nondum quinquagenarius, ut ait Herrera tom. 2, pag. 24. Scripta ejus typis evulgata, et manuscripta nominantur a laudato Ossinger.

Fr. Ludovicus de Avila, Hispanus, sacrae theologiae magister, et prior coenobii Toletani, anno 1610 typis mandavit librum de SS. Sacramento.

Fr. Ludovicus Bergomensis an. 1565 in Mediolanensi Concilio sub D. Carolo celebrato una cum Episcopo Brixiensi designatus fuit ut de pertinentibus ad Missae celebrationem, et Sacramentorum administrationem verba faceret.

Fr. Ludovicus Hurtado de Peñalosa in Hispania alumnus provinciae Mexicanae an. 1565 scripsit historiam provinciae Mexicanae.

Ven. Ludovicus de Capite Vacae, sanctitate fulgebat anno 1570. Illum supremus Ordinis Moderator Thaddaeus Perusinus ab omnibus officiis exemit ut facilius orationibus, et contemplationibus vacare posset.

Ven. Ludovicus Jordanus suae sanctitatis splendore coenobium Alchodiense in Aragonia illustravit. Infirmorum solatium fuisse narratur. Pie obiit an. 1587.

P. Mag. Fr. Marcellus de Nebrixa, vir doctrina, probitate, atque morum sanctitate spectabilis, cum an. 1587 ex sua Hispania ad comitia generalia Romam iter perageret, Civitatem Regalem S. P. Augustini patrocinio liberavit ab infestatione locustarum, quae per septem jam annos ita ejusdem civitatis, atque vicinorum oppidorum arva depascebant ut illorum locorum incolae paupertate atque annonae defectu ad patriam deserendam sese coactos viderent. Ast ad praefati venerabilis Fr. Marcelli preces, intra tres dies, ita Elssius pag. 452, non apparebant amplius locustae, et si aliquae apparebant, non tangebant fructus.

Fr. Marcus Viani Bononiensis, et

Paulus Vadovita Polonus anno 1614 imprimi fecerunt Arborem Augustinianam cum iconibus, et elogiis Sanctorum, et Beatorum Ordinis.

P. Mag. Fr. Marcus de Bononia anno 1601 erat Lector monachorum Cisterciensium Parmae.

Fr. Marcus Aurelius Venetus, eloquentissimus verbi Dei praeco supremum diem clausit Romae anno 1594.

Fr. Marianus Rocca Feltrensis, interfuit Concilio Tridentino anno 1552 in quo concionem habuit Dominica tertia Quadragesimae.

Fr. Marianus Cavensis, alumnus provinciae Romanae, vir theologica scientia, et poetica arte spectabilis, an. 1551 composuit Triumphum Montium, quem Julio III dicavit.

Fr. Marianus Mancini Pisaurensis, sacrae theologiae magister, fuit egregius concionator, et nostratis Cardinalis Petrochini familiaris. Deinde theologum et consiliarium egit Ducis Urbinatis. Vivebat adhuc an. 1608.

P. Mag. Fr. Mariottus de Urbino anno 1559 erat poenitentiarius in Basilica Lateranensi.

Fr. Marius a Foro Saraceno, provinciae Romandiolae, qui anno 1538 a nostratibus ad Capucinos transivit, an. 1567 electus fuit eorumdem VIII Generalis.

P. Mag. Fr. Martinus de Guzman et Aragon, nobilis Salmanticensis an. 1591 erat in Germania provincialis, et D. Rodulphi II Austriaci Imperatoris confessarius, an. autem 1593 Principi Ernesto Archiduci Austriae ceu theologus et confessarius inserviebat. Demum in sua Hispania vitam finivit.

Fr. Matthaeus Lotaringus, alias de S. Francisco, qui in Ordinis regestis appellatur concionator celeberrimus, an. 1596 electus fuit vicarius generalis coenobii Vilaris Benedicti in Gallia, in quo usque ad an. 1610 nostratum discalceatorum Congregationem magno zelo provexit.

Fr. Melchisedech de Lazaris, Tarvisinus, celeberrimus concionator, immatura morte praereptus fuit an. 1590, aetatis suae 32.

Fr. Melchior de Arazil, Hispanus, anno 1601 scripsit de nominibus B. Mariae Virginis.

Fr. Michael de Sanctis, Lusitanus, an. 1573 erat concionator Reginae Lusitanae, et postea evasit Regis Sebastiani confessarius. Item fuit prior Ulyssiponensis, et provincialis, qui primos Evangelii praedicatores ad insulam S. Thomae sui provincialatus tempore misit. Circa an. 1583 post tot praeclara apud Lusitaniae Reges, et inter fratres munera, eum inglorium, atque infelicem exitum habuit, qui ex sequentibus Herrerae verbis facile percipi potest: Erit miseria ejus omnibus Religiosis exemplum ut terrenis omnibus procul ablegatis, cella, et coelo contenti, Regnorum vicissitudines nec optent, nec quaerant, sed contemplentur a longe. Non est nostri muneris saecularibus negotiis immisceri, regna convellere, et Reges ad nutum instituere; sed Regibus ad salutem ministrare, exemplo et voce extirpare vitia, et pro universo populo divinam misericordiam precibus flectere, et lacrymis cogere. Duplex nobis exemplum in Jacobo Bussolario Papiensi et Michaele de Sanctis viris insignibus proposuit Deus ut grandiorum virorum exemplo penicula cavere discamus.

Fr. Michael de Sosa an. 1590 erat publicus in Mexicana Universitate sacrae theologiae professor.

P. Mag. Fr. Michael Salon, Hispanus, vir valde doctus, et in theologiae scientiae sui aevi nulli secundus, publicus in Valentina Universitate S. Thomae interpres, et sacrae Inquisitionis qualifìcator, fuit etiam Aragoniae provincialis. Obiit Valentiae an. 1620, aetatis suae 82. Typis edidit ingens volumen de justitia et jure, et vitam S. Thomae de Villanova.

P. Mag. Fr. Michael Angelus Aquilanus an. 1578 erat Lector Coelestinorum, et

P. Mag. Fr. Michael Angelus Rusconi an. 1578 erat theologus Cardinalis Gonzagae, et an. 1593 idem obsequium Archiepiscopo Ravennati praestabat. Relicta insignis concionatoris fama decessit an. 1602, aetatis suae 63.

Ven. Nicolaus de S. Maria, Lusitanus dum anno 1592 in Meliaporensi urbe Evangelium praedicaret, ab incolis in odium fidei lanceis transfossus occubuit.

Mag. P. Fr. Nicolaus de Monte Sancti Savini an. 1580 erat theologus Card. S. Caroli Borromaei Arch. Mediolanensis, post cujus obitum praeceptor evasit monachorum S Victoris Mediolani

Mag. P. Fr. Nicolaus Carmaniolensis an. 1589 erat professor in Universitate Papiensi.

Mag. P. Fr. Nicolaus de Verona, magnus theologus atque egregius verbi Dei praeco, apud Herreram laudatur ad an. 1594. Scripsit carmine heroico vitam S. Nicolai de Tolentino, libellum de consolatione infirmorum, et quaedam ad musicam spectantia.

Fr. Onuphrius Martini, Senensis, alumnus Congregationis Ilicetanae, an. 1593 praelo tradidit vitam B. Ritae de Cassia.

P. Mag. Fr. Nicolaus Stassart, Belga, qui in variis coenobiis prioratum egit, totamque provinciam an. 1613 regebat, reliquit discursus morales 75 in librum Judith, et aliquot volumina concionum, quas gallice scripsit.

Fr. Paulus a Christo, Lusitanus, an. 1575, et

Fr. Petrus a Spiritu Sancto, item Lusitanus, an. 1602 erant confessarij Ducis Bragantiae.

P. Mag. Fr. Paulus de Luchinis Pisaurensis, olim P. Generalis Christophori Patavini secretarius, post hujus obitum Pisauri humaniores litteras publice docuit, et an. 1582 erat illius Episcopi theologus.

Mag. P. Fr. Paulus Placentinus an. 1583 erat praeceptor monachorum S. Hieronymi.

Mag. P. Fr. Paulus Utinensis an. 1577 erat Vicarius Episcopi Caneae, et an. 1593 item Vicarius Episcopi Cidoniensis in eadem Cretensi insula.

Ven. Paulus Zillius, Flando-Brugensis, dum concives suos sacris concionibus in fide confirmaret, ab haereticis occiditur an. 1578.

P. Mag. Fr. Perottus de Monte-Granario, Picenus, an. 1575 erat praeceptor monachorum Montis-Morrini.

P. Mag. Fr. Petrus de Uzeda Guerrero, Hispanus, poeta insignis, et in Salmanticensi Athenaeo sacrorum librorum interpres, scripsit Sylvam suarum lectionum in Apocalypsim, atque S. Thomae de Villanova conciones eleganti calamo correctas publicae utilitati communes fecit, uti refert Herrera tom. 2, pag. 286. Vivebat adhuc an. 1576.

Ven. Petrus de Villa-Viciosa, Lusitanus, vir sanctimonia illustris, obiit an. 1574.

Ven. Fr. Petrus de Conimbria. Eodem tempore Lusitaniae provinciam sanctitatis splendore illustrabat Ven. Fr. Petrus de Conimbria laicus conversus.

Fr. Petrus Firmus, Lusitanus, anno 1580 erat in Lusitaniae regno status bellici consiliarius.

P. Mag. Petrus de Vercellis, Pedemontanus, an. 1581 erat Lector monachorum Montis Oliveti, et an. 1594 cum esset visitator generalis Galliae reformationem Bituricensem exemplo, doctrina, monitis, et assidua pietate promovit.

P. Mag. Fr. Petrus Bononiensis an. 1575 erat Cardinalis Lomellini theologus.

Fr. Petrus a Gratia Lusitanus, prior conventus Minae in Angolla ab an. 1576, ad fidem convertit Regem Afutensem, sexque ejus filios, et tres nepotes; item Regem Camanensem, et filium ejus primogenitum, atque Regem Abramuzensem, magnamque illarum regionum populi multitudinem. Ita Herrera tom. 2, pag. 236.

Mag. P. Fr. Petrus Arias, Hispanus, singularis verbi Dei praeco, qui sua eloquentia quocumque vellet auditorum animos convertebat, an 1597 erat in Universitate Oscensi publicus S. Scripturae interpres.

Mag. P. Fr. Petrus Malon de Chaide, Hispanus, litteratus insignis, poeta, et egregius theologus, fuit publicus professor Oscensis an. 1573, et Caesaraugustanus an. 1582. Typis edidit an. 1588 librum de Maria Magdalena, qui continet ejus statum peccati, poenitentiae, et gratiae. Reliquit etiam tractatus duos de SS. Apostolis Petro et Joanne.

Mag. P. Fr. Petrus de Vega, Lusitanus, concionator disertissimus, ad usum concionatorum an. 1602 praelo mandavit opus prolixum in septem psalmos poenitentiales, in quatuor tomos divisum.

Fr. Petrus Ernestus Zombechius, Gandavensis, suis concionibus Coloniae innumeros apostatas ad catholicam fidem reduxit. De illo hoc peculiare traditur, quod nimirum saepius ab haereticis ad extemporaneas conciones provocatus, easdem quamvis de difficillimis argumentis prompte, docteque peragebat. Ita Herrera tom. 2, pag. 388. Vivebat an. 1606.

P. Mag. Fr. Philippus Hernandez de Monte-Regali, Hispanus, sacrae Inquisitionis qualificator, vir in scholasticis studiis versatissimus, an. 1573 erat Caesaraugustae publicus sacrae thoologiae professor, cum antea cum Ilerdae, tum Oscae academias illustrasset. Item fuit prior Caesaraugustae, ibique obiit an. 1617.

Fr. Rodericus de Solis, Hispalensis, dicitur ab Elssio pag. 608 vir natura et gratia nobilis, insignis religione, litteris, praedicatione, et mille aliis rebus, praecipue prudentia in regimine, et reformatione monasteriorum. A S. Pio V in Regno Valentiae, Aragoniae, et Catalauniae reformator, et Vicarius generalis constitutus, sua praeclara existimatione majorem ordini existimationem cumulavit et auxit. Ex hac vita migravit anno 1583, relictis aliquot piis opusculis, quae referuntur ab Ossinger, pag. 861.

Fr. Rogerius Juvenis, Belga, vir multarum virtutum in summa temporum calamitate suam provinciam annos 21 cum plauso administravit. Ad illum, Generalis Seripandus anno 1546 ita scripsit: Debemus tibi magnopere quod tua industria, et virtute nomen nostrum in ista Orbis terrae regione non fuerit omnino extinctum. Obiit Brugis anno 1599, aetatis suae 97. Iverat ad Concilium Tridentinum cum Lovaniensibus Doctoribus an. 1551, ibique annum permanserat.

P. Mag. Fr. Rogerius Girard, Parisiensis vicarius. In Ordinis regestis dicitur vir prudentia, integritate, et probitate vitae fulgens, qui an. 1600 electus fuit confessarius familiae Galliarum Reginae, et an. 1620 adhuc inter vivos degens nostratem Bituricensem Reformationem pro viribus etiam, invitis quibusdam nostratibus Parisiensibus, provehere satagebat.

Fr. Samson Birette, Gallus, sacrae theologiae doctor, vir doctrina celebris, qui magna cum laude Galliae provinciam rexit, anno 1616 typis evulgavit refutationes responsionum diaboli exorcizati.

Fr. Sanctes Alexius de Monte-Regali, arca scientiae nuncupatus, in philosophia neminem sua aetate aequalem habuit. Optime etiam calluit linguas graecam, et latinam. Papiae, atque Perusiae publice docuit cum magno discipulorum atque doctorum concursu. Studio adeo deditus erat ut ad magnas Romanae Curiae dignitates a Pio Papa IV vocatus, responderit: Studium cum quiete mihi dignitas est. Decessit an. 1561, aetatis suae 70.

P. Mag. Fr. Sanctes Selinorius, Senensis, alumnus coenobii Montis S. Sabini, an. 1585 typis evulgavit libellum de modo digne visitandi tempore Quadragesimae stationes, et Ecclesias Romanas.

P. Mag. Fr. Sanctes Bononiensis an. 1574 erat Lector Ecclesiae Cathedralis Urbini,

P. Mag. Fr. Saba Retimensis an. 1579 Lector monachorum Montis Oliveti apud Murarum,

P. Stephanus Vercellensis an. 1574 praeceptor monachorum Villae-Novae, et

P. Mag. Fr. Sigismundus Pisaurensis Lector quorumdam monachorum dioecesis Tudertinae anno. 1598.

P. Mag. Scipio Genuensis an. 1568 erat praeceptor monachorum S. Hieronymi de Castellatio, an. 1575 theologus et concionator Episcopi Nebiensis in Corsica, et an. 1576 ejusdem Episcopi vicarius.

Fr. Sebastianus Genuensis an. 1568 Austriae Imperatori in spiritualibus obsequiis inserviebat.

P. Mag. Fr. Sebastianus Broilus, alias Ammianus, Fanensis, famosus theologus, et egregius concionator, apud Herreram dicitur vir admodum religiosus, rerum plurimarum notitia atque intelligentia magni faciendus. Decessit anno 1568. Illius doctrinae monumenta typis edita refert Ossinger pag. 161.

P. Mag. Fr. Sebastianus de Mondulpho, Picenus, anno 1594 erat publicus in Maceratensi Universitate sacrae theologiae professor.

P. Mag. Fr. Simeon Emporiensis, Hetruscus, an. 1570 erat Seminarii Pistoriensis moderator.

Fr. Simon de Visitatione, Lusitanus, excellens philosophus, an. 1604 typis evulgavit commentaria in libros Aristotelis de meteoris et coelo.

P. Mag. Fr. Simon Florentinus an. 1560 apud nostratem Seripandum Salernitanum Archiepiscopum manebat pro spirituali, ita Herrera tom. 2, pag. 401, ipsius consolatione, et studiorum adjumento, aliisque honestis causis. An 1563 interfuit Concilio Tridentino, obiitque circa an. 1568 dum provincialatus Pisani munere fungebatur.

P. Mag. Fr. Simon Brazzolatus, Patavinus, an. 1563 interfuit Concilio Tridentino, et an. 1567 praeerat provinciae Romanae. Ecclesiam coenobii Patavini exornavit, obiitque an. 1590, aetatis suae 59.

Fr. Simplicianus de Torrini, alumnus coenobii Linariensis provinciae Romandiolae, vir doctrina atque vitae honestate clarus, an. 1574 erat Card. Paleotti confessarius. Reliquit typis editum tractatum de Indulgentiis, et gratiis, quas Gregorius XIII, et alii Summi Pontifices nostratibus Mantellatis, et Cincturatis concesserunt.

Fr. Stanislaus Jandrovius, Polonus, qui a nostrate Milensio dicitur doctor disertus, ac in dicendo vehemens, multis annis contra Lutheranismum e suggestu Cracoviae decertavit. Poloniae Regis nedum concionator, verum etiam confessarius fuit. Vitam cum morte commutavit Varsaviae an. 1584, aetatis suae 70.

P. Mag. Stephanus Arbinoth, qui fuit unus e clericis professis, qui Bituricensi Reformationi adhaeserunt, cum evasisset egregius concionator, et linguam italicam optime calleret, in Italiam se contulit, ubi Florentiae cum prioratum, tum provincialatum laudabiliter gessit. Multa ejusdem urbis coenobio beneficia contulit, praesertim infirmorum commodis amplissimas aedes convenienti supellectile ornatas extruxit, adjecta quoque pharmacorum officina, quae non parum monasterii decorem, et amplitudinem adauxit. Ita Herrera tom. 2, pag. 395. Fuit circa an. 1615 Magnae Ducissae Hetruriae consiliarius, eleemosynarius, et ad varios Principes legatus.

Fr. Stephanus Ugurgerius, Senensis, Congregationis Ilicetanae Vicarius generalis, clarus historicus, atque egregius concionator, qui vivebat an. 1617, reliquit vitas B. Petri Florentini, et B. Joannis Guccii Senensis.

Fr. Thaddaeus de Arimino an. 1574 erat praeceptor monachorum Ordinis Cruciferorum,

Fr. Thaddaeus de Prato an 1585 Lector Fratrum S. Hieronymi de Castellatio, et

Fr. Thaddaeus de Ripa Transona an. 1574 evulgavit vitam S. Matris Monicae.

Fr. Theophilus Lombardus, de Trivilio prope Mediolanum, vir in sacris litteris plurimum versatus, atque egregius concionator, ob singularem vitae integritatem, prudentiam, atque dexteritatem in variis suae Congregationis Insubricae coenobiis primatum habuit.

Fr. Thomas de Jesu, Lusitanus, diversus ab auctore libri de aerumnis Christi, an. 1580 erat confessarius D. Helenae de Lencastro Regis Lusitaniae neptis.

Fr. Thomas Senensis an. 1598 erat praeceptor monachorum monasterii Senarum tit. Sanctorum Angelorum,

P. Mag. Fr. Tarquinius Asculanus an. 1601 Lector Benedictinorum monasterii Panormitani tit. S. Martini,

Fr. Thaddaeus Venetus an. 1600 magister Cruciferorum Venetiarum, et

P. Mag. Fr. Thaddaeus Papiensis an. 1601 Lector Cisterciensium Mediolani.

Fr. Timotheus de Pandino, Cremonensis, eximius verbi Dei praeco, suis concionibus suasit Cremonensibus civibus ut in vico S. Apollinaris pauperum hospitium sub invocatione S. Alexii extruerent, atque necessariis redditibus dotarent. In variis coenobiis prioratum gessit. Adhuc inter vivos degebat anno 1562.

Fr. Victorius Carganus, Venetus, excellens orator, plures edidit orationes latinas, et vulgares de diversis argumentis, praesertim ad Xistum V, et Innocentium IX. Obiit Tarvisii an. 1602.

P. Mag. Fr. Vincentius Florentinus an. 1574 erat confessarius D. Catharinae Hetruriae Magnae Ducissae.

P. Mag. Virgilius Corinaldensis an 1553 erat publicus Sacrae Scripturae interpres Forosempronii, et

P. Mag. Vincentius Rochensis anno 1556 erat sacrae theologiae professor apud monachos S. Hieronymi Mediolani.

P. Mag. Vincentius Montagnesius, Valentinus, fuit insignis philosophus, atque excellens theologus, qui publice primum Valentiae philosophiam docuit, ac postea cum ibidem, tum Ilerdae sacrae theologiae cathedram cum plauso calcavit. Suae Valentinae provinciae primatum, et sacrae Inquisitionis qualificatoris gradum obtinuit. Debitum naturae persolvit an. 1573. Scripta ejus refert Ossinger pag. 398.

Fr. Waltherus Rotarius, vulgo de Raemaelck, Belga, sacrae theologiae doctor, dicitur ab Ossinger pag. 778 vir verbo et calamo potens, qui tam strenue haereticos oppugnavit ut eum non semel carceribus manciparint, atque etiam exulare coegerint. Aliquando etiam ad necem quaesitus, si non extinctus, tamen semivivus evasit. Tanto cum fructu usque ad obitum verbum Dei praedicavit ut putetur plures catholicos conservasse, quam in urbe Brugensi superessent haeretici. Obiit ibidem an. 1599, aetatis suae 70.