CI

DE PRAECLARIS ORDINIS EREMITARUM S. P. AUGUSTINI MULIERIBUS AB ANNO 1550 AD 1620

 

 

 

 

Ven. Soror Agnes de Assumptione Eborae in Lusitania inopes, sed honestos parentes habuit. Ibidem in monasterio Pueri Jesu inter Sorores Conversas recepta fuit. Ob multam pietatem, sanctamque vitae conversationem meruit in sodalem eligi a Ven. Margarita de Jesu cum ad erigendum Villae-Viciosae monasterium profecta fuit. Illi eadem V. Margarita ut eam in novi monasterii regimine successuram relinqueret, ad choristarum Sororum coetum ascensionem obtulit, ipsa tamen humiliter, et fortiter restitit malens in humili loco salvari, quam in nobiliori periclitari. Fuit comes, et sectatrix ejusdem Ven. Margaritae in poenitentiis, et exercitiis spiritualibus, obiitque cum opinione sanctitatis Villae-Viciosae die 17 Januarii an. 1555.

Ven. Soror Agnes de Angelis, Ven. Helenae de Paradiso sodalis, in urbe Brigantina nobiliter nata, in S. Crucis Villae-Viciosae monasterio monachalem vitam amplecti voluit. Monasterium ipsum singulari vitae sanctimonia, praeclarisque virtutibus decoravit. Magna erga Deiparam exarsit devotione; ac propterea in aliqua ejusdem festivitate ex hac vita egredi exoptabat. Et revera pie obiit vigilia Assumptionis die 14 Augusti an. 1578.

Ven. Soror Aldonea filia Comitis de Miranda in Matritensi Incarnationis monasterio Eremitano Ordini nomen dedit an. 1611. Eximiae fuit religionis erga SS. Eucharistiae Sacramentum, adeo ut ante illud duntaxat ejus mens requiesceret, atque ad ejusdem cultum provehendum omnes suos pingues proventus expendere in deliciis haberet. In hujus pietatis praemium plures a Deo favores accepit, qui saepius illi apparebat, et dulciter cum ea colloquebatur; quamobrem Aldoncae effigies pingebatur in manu tenens Puerum Jesum ipsius collum digito contingentem.

Ven. Soror Aloysia ab Expectatione Goae in Orientalibus Indiis orta, cum puella evasisset egregiae virtutis, quae omnia adolescentiae ornamenta abhorrebat, apud Augustinenses Moniales in patrio S. Monicae monasterio habitum induit; ibique floruit praesertim regulari observantia, et singulari erga SS. Sacramentum devotione. Germanam sororem habuit Ven. Sororem Mariam de Resurrectione ejusdem monasterii Sanctimonialem. Pie obiit die 19 Februarii anno 1614.

Ven. Soror Alexandra Bonanossi, dum Bononiae in Augustiniano Conceptionis monasterio habitum suscepit, coelum apertum, ac S. P. Augustinum illi benedicentem aspexisse fertur. Deinde spectabili degens sanctimonia, virtutibus heroicis exornata, spiritum Deo reddidit die I Augusti an. 1611. Ex Mart. Aug. sub praefata die I Augusti.

Ven. Soror Angela Martin de Mirambel, quod est Aragoniae oppidum, in patrio Augustiniano monasterio professionem emisit die 15 Junii an. 1579. Ibidem a teneris annis se tradidit virtutum exercitiis, et magnos in hujusmodi palaestra jugiter progressus fecit; erat enim, ita Ordinis Martyrologium sub die 15 Junii, in oratione assidua, in poenitentiis, et silentio singularis, in observantia zolosa, et in regimine monasterii prudentissima. Plena tandem annis, et meritis non paucis coruscans, inter colloquia ad Deum dulcissima, mortis somno transacto ad requiem sempiternam evolavit.

B. Angela de Brixia fuit S Ursulae Sodalitatis fundatrix sub Gregorio XIII, qui eamdem Sodalitatem approbavit die 24 Nov. an. 1572 petentibus Card. Borromaeo, et Paulo Leone, Episcopo Ferrariensi, uti refert Claudius Robertus in Gallia Christiana, pag. 65. Fuisse autem B. Angelam Ord. S. P. Augustini testatur Jacobillus, ubi agit de Beatis Fulginatensibus.

Soror Anna Maria de Vitrioli, Ferrariensis, poenitentia, et mortificatione supra foemineam debilitatem insignis, coelestibus Christi Domini, ac Sanctorum apparitionibus fruebatur. Obiit in monasterio S. P. Augustini Mantuae die 21 Sept. 1567. Ita Elssius pag. 66.

Ven. Soror Anna, alias Felicitas Ramirez, nostratis Ven. Joannae de Guillen mater, post viri obitum (Honorati de Guillen) in Augustiniano Oriolensi monasterio S. Sebastiani, ubi jam ipsius filia degebat, habitum suscepit; sed adhuc in tyrocinio manens lethali morbo correpta, Ecclesiae Sacramentis rite munita, post tria solemnia vota nuncupata cum sanctitatis indiciis animam exhalavit die 5 Augusti an. 1605.

Ven. Soror Anna Lucretia de Vera, Limae in Peruvia nobiliter orta, duodecim annos nata in Augustinianum Incarnationis monasterium ingressa, statim pietatis semitam sectari coepit; nam tenellum corpusculum jejuniis, et ciliciis macerabat, caeterisque id genus religiosarum virtutum exercitio seipsam ita mancipavit ut provectioribus Monialibus exemplo, atque admirationi esset. Verum biennio post cum magnis sanctitatis indiciis die I Maji an. 1618 ad coelestem patriam transivit. Post obitum illius anima a nonnullis magna circumdata gloria coelum petere visa fuit.

Ven. Soror Antonia a Fonseca in oppido de Arouca in Lusitania orta, inter nostrates Eborenses monasterii Pueri Jesu sanctimoniales solemnia vota emisit, ibique rara de se sanctitatis praebuit indicia; multas enim per horas quotidie orationi vacabat, ciliciis, jejuniis, et aliis poenitentiis corpus domabat, in choro erat et prima, et assidua, in eoque usque ad mane orans pernoctabat, in cellam rediens matutinum iterum repetebat, et orans saepe in exstasim rapi visa est. Religiosae obedientiae singulare fuit exemplar, atque in Priorissam electa summa prudentia monasterium gubernavit. Cum erga S. Antonium Abbatem singulari devotione flagraret, tribus ante obitum horis ab illo visitata, atque coelesti ad pectus appenso pignore donata fuit, quo exultabunda die 15 januarii an. 1597 in coelum migravit. Post mortem aliquot edidisse miracula memoriae proditum est. Ex Mart. Aug. sub praefata die 15 Jan.

Ven. Soror Apollonia de Jesu a Metimna Campi, habitu Mantellarum assumpto, inter nostrates Discalceatas admitti postulavit; sed ab iis repulsam passa, in domum suam se recepit, ibique inter rara virtutum exercitia piissima obiit die 7 Aprilis an. 1605.

Ven. Beatrix Cherino, Hispana, de Villavincentio, Antiquariae in Bethica Augustinensibus Sanctimonialibus aggregata, inter eos mira sanctitate vixit; semper enim, ita Aug. Mart. sub die 2 Junii, erat in Dei praesentia, altissima contemplatione, et oratione, in qua a Deo plures suscepisse favores perhibetur, quibus non terrestria, sed coelestia intimo affectu desiderans, ad coelestem patriam praefata die 2 Junii evolavit an. 1601.

Ven. Beatrix Vaz de Olivera, Lusitana, Eborae ortum habuit an. 1535 e nobilibus parentibus, atque ubi ad duodevigesimum suae aetatis annum pervenit, Conimbricae se subjecit disciplinae nostratis Ven. Ludovici de Montoja, a quo nostratum Mantellatarum habitum suscepit. Praeterea in vitae spiritualis semita duces habuit piissimos aeque ac celeberrimos nostrates Ven. Thomam a Jesu, et Ven. Alexium de Meneses, sub quorum magisterio ita in omnibus virtutibus se jugiter exercuit ut etiam plura patrasse miracula credatur. Tandem meritis cumulata, atque a Christo Domino, Deipara Virgine, et Angelis visitata, ad Regnum coelorum transivit die 6 Januarii an. 1591.

Ven. Beatrix de Orozco germana soror Roderici de Orozco Marchionis de Mortara, una et quidem praecipua fuit e fundatricibus monasterii S. Josephi in Peruvia, in quo postquam praeclara eximiae virtutis exempla praebuisset, cum magna sanctitatis opinione spiritum Deo redidit die 19 Martii an. 1603.

Ven. Beatrix de Sandoval, ex nobilissima Sandovalliorum progenie orta, in Limano Incarnationis monasterio religiosam humilitatem amplecti voluit. Ibidem humiliora domus officia sibi reservabat, atque duntaxat jam tritis, et obsoletis indumentis utebatur, pro lectulo arundines intermediis tegulis sejunctas adhibebat, atque cervicalis loco durissimum saxtum capiti submittere in deliciis habebat, saepius praeterea vigilans transversis instar crucis S. Andreae lignis humeros alligata. Orationi mirum in modum dedita erat, ac potissimum erga SS. Sacramentum singulari religione afficiebatur, illudque praecipuam suae domus margaritam appellabat A carnibus semper abstinuit atque jejunia exercuit fere incredibilia. Post illius transitum, qui fuit die 20 Junii an. 1613 religiosae professionis 46, illius anima a quibusdam Fratribus Recollectis in coelum conscendere visa fuit.

Ven Eleonora Portocarrero, nobilis Salmanticensis, Limam in Peruviam profecta, ibidem Incarnationis monasterium pro nostri Ordinis Sororibus Mantellatis fundavit, inter quas ipsamet habitum induit die 25 Martii anno 1558. Postea ad idem vitae institutum suam filiam Menciam de Sosa illexit, postquam hujus vir tamquam laesae majestatis reus ad ultimum supplicium damnatus fuerat. Nostra autem Eleonora claruit potissimum singulari erga SS. Eucharistiae Sacramentum devotione. Illud tamen monasterium anno 1561 ad Ordininem Canonissarum Augustiniensium transivit, ibique, Ven. Eleonora diebus, meritisque onusta vitam cum morte commutavit die 27 Junii an. 1590, aetatis suae 78.

Eleonora de Spiritu Sancto fìlia fuit D. Ferdinandi de Morales Ducis Jacobi familiaris, qui eam quinquennem nostratibus monialibus Villaeviciosae instituendam tradidit. Ibidem Augustinianum Institutum amplexa, duabus vicibus Priorissae munus exercuit magno cum regularis disciplinae profectu, quippe quae adeo virtutibus eminebat ut caeterae Sorores illam adhuc puellam suam magistram appellarent. Mira claruit religione ergo S. Nicolaum de Tolentino, qui illam an. 1584 in die festivitatis suae per cunctis monialibus manifestum miraculum, trabe super ejus caput in choro post matutinum cadente, a certae mortis periculo liberavit. Cum sanctitatis indiciis ac complurium Sanctorum, ac praesertim S. Nicolai praesentia recreata ex hac vita migravit post praefatum an 1584.

Soror Elisabetha de Acuna, Bexae orta, et in Eborensi S. Monicae asceterio monialis effecta, ibidem magna sanctitatis luce coruscavit. Inter Angelorum concentus ad coelestes nuptias evolavit circa an. 1570.

Soror Elisabetha de S. Andrea nobiles parentes habuit Didacum Figueira Bracharensem Theodosii Brigantiae Ducis secretarium, et Elisabetham Castaña de Villaciosa. In hujus civitatis Augustiniano monasterio a teneris annis velum sumpsit, in eoque a 16 suae aetatis anno usque ad ultimum aegritudinem a carnibus semper abstinuit, et aspero cilicio induta assiduis jejuniis, et verberibus usque ad sanguinis effussionem corpus domare, ejusque rebelliones reprimere conabatur. Silentium valde amavit, et coluit, ut in silentio, et spe esset fortitudo illius. Daemonibus invisa, et ab eis varie vexata narratur. Cum sanctitatis indiciis spiritum Deo reddidit die 5 Nov. an. 1604, aetatis suae 70. Illius corpus tunc, et etiam post aliquot annos suavem odorem exhalavit. Dum illius exequiae celebrarentur ingens ad Sanctimonialium templum populi concursus factus est clamantis: Obiit sancta. Ita fere noster Herrera in Alphabeto part. I, pag. 212.

Ven. Elisabetha de Toleto e nobilissima Marchionum de Cerralvo progenie exorta, in Civitatensi Ordinis nostri asceterio inter moniales admissa ibidem maxima floruit vitae sanctitate; erat enim valde humilis, et assidua in oratione in qua plures exstases sustinuit. Aliquando a lethali morbo Deiparae apparitionae liberata fuit. Tandem meritis cumulata, atque heroicis virtutibus clara in extrema sui obitus hora a B Virgine visitata; spiritum Deo reddidit die 6 Augusti an. 1560.

Ven. Elisabetha de Noronha, nobilis Lusitana, cum esset in monasterio Pueri Jesu civitatis Eborensis regularis observantiae exemplar, illinc cum duabus comitibus ad fundandum Ulyssiponense S. Matris Monicae asceterium evocata fuit, in quo ita pluribus annis Priorissae munus exercuit, ut praeclara zeli, humilitatis, charitatis, et orationis exempla Sororibus jugiter praebuerit. Pie obiit die 3 Aprilis anno 1603. Tempore sui obitus Monialibus Eborensibus lux magna apparuit adeo ut illae antiquae ipsius sodales eodem temporis puncto eam ad coelestem patriam transisse intellexerint.

Ven. Elisabetha de Astete, nobilis Peruana, ne a parentibus ad terrenas nuptias cogeretur, e paterna domo aufugiens octoginta leucarum itinera Limam se contulit, ibique inter nostrates Sorores habitum sumpsit. Deinde S. Catharinam Senensem imitari cupiens, sub capitis velamine spineam coronam gastabat, cujus aculeis, ita Ord. Mart. sub die 4 Julii perforata caput, continua sanguinis scaturigine diffluebat. Claruit paupertate, humilitate, silentio, et aliis virtutibus, quibus consummata, relicta sui erga omnes rara virtutis opinione, e vivis excessit memorato die 4 Julii an. 1616, religiosae professionis 45.

Ven. Elisabetha ab Angelis Goae ex parentibus Antonio Velozo, et Catharina Borges ortum habuit; atque in Augustiniano monasterio S. Monicae habitum induit die 26 Nov. 1610, ubi inter singularis pietatis exercitia vixit usque ad an. 1619, aetatis 24 quo spiritum Deo reddidit die I Aprilis. Dicitur ad religiosam vitam amplectendam excitata fuisse ex Pueri Jesu apparitione, atque inferni visione, prout habetur in Ord. Mart sub eadem die I Aprilis.

B. Februonia de Cremona in Brixiano Angelorum monasterio tanta vitae integritate, morumque innocentia vixit ut aliquando in die Ascensionis ad eamdem solemnitatem in coelo contemplandam rapta fuerit. Ad aeternam patriam evolavit an. 1574.

Ven. Francisca Serra de Baleari-Majori (de Mayorca) in Augustiniano S. Christophori monasterio insulae Ebusi (di Iviza) famulantium monialium coetui aggregata, ibidem valde coruscavit humilitate, obedientia, oratione, et poenitentia, aliisque virtutibus, quibus ornata ceu virgo sapiens, et una de numero prudentum, ad Immaculati Agni nuptias intravit die 5 Martii an. 1604.

Ven. Helena a Matre Dei, Goae e parentibus Michaele Botelho, et Maria de Roboredo orta, adhuc novennis monasterium S .Monicae ingreditur, in quo professionem emisit die 4 Septembris an. 1614. Claruit praesertim humilitate, obedientia, mansuetudine, puritate, atque patientia, qua egritudines haud leves toleravit. Nomine Jesu multoties repetito cum sanctitatis opinione decessit die 3 Junii an. 1616.

Ven. Helena a Matre Dei, diversa a praecedenti, orta est in arce Limensi dicta Amboino, quae est in insulis Moluceis, ex Sanctio de Vasconcellos, ibi Orientis generali, et D. Catharina de Lima. An. 1616 die 3 Septembris habitum sumpsit in monasterio Goano S. Monicae, et anno insequenti professionem emisit in manibus nostratis Archiepiscopi Alexii de Meneses, et exinde coepit raro cum exemplo vivere; nam cum-in eodem asceterio matrem, et duas sorores haberet, sic ab amore naturali degebat segregata ut cum illis nullam consanguineitatem habere ostenderet. Omnibus claruit virtutibus, sed praesertim obedientia et charitate erga Deum et proximum. Cum sanctitatis indiciis obiit die 13 Junii an. 1609. Post obitum apparuit Priorissae Ven. Philippae a Trinitate, illamque dulcissimis colloquiis consolata fuit. Ex Ord Mart. sub praefata die 13 Junii.

Ven. Hieronyma de Jesu Goe nata est ex Georgio Macrato, et Helena Simoens. Post saeculi nuptias monialis facta est in monasterio S. Monicae, et ibi professionem emisit die 27 Jan. an. 1608; et post sex religiosae professionis annos inter rara sanctitatis exercitia transactos summa cum pietate decessit die 2 Aprilis an. 1613. Ita Ord. Mart. sub eadem. die 2 Aprilis in commentariis.

Ven. Ignatia a Plagis orta est in castro de Amboyno in India Australi ex Sanctio de Vasconcellos ejusdem arcis gubernatore, et Catharina de Lima die I Feb. 1591. Post patris obitum una cum matre in Goano S. Monicae monasterio, ubi jam duae ipsius germanae sorores monasticam vitam amplexae fuerant, religiosum velum sumpsit, et solemnia vota nuncupavit in manibus nostratis Archiepiscopi Alexii de Meneses die 9 Nov. 1608. Statim egregiis coepit clarere virtutibus ac praesertim conscientiae puritate, obedientia, atque abstinentia. Adeo naturalis amoris oblita fuit ut matri suae in Priorissam propositae nedum votum negaverit, verum etiam aliis monialibus suaserit ut Ven. Sororem Philippam a Trinitate potius eligerent. Tantis se maceravit poenitentiis ut morbum contraxerit, quem biennio incredibili patientia sustinuit. Ab Angelo, vel a S. P. Augustino, ut creditur, Sacramentis refecta, dulcia Jesu, ac Mariae nomina ingeminans ad coelestem patriam transivit die 20 Junii an. 1612. Ita fere Ordinis Martyrologium sub praedicta die, in commentariis.

Ven. Joanna a Conceptione una fuit e duodecim Ulyssiponensis S. Monicae monasterii fundatricibus, quae tanta praestitit vitae sanctimonia ut prima Conimbricensis S. Annae asceterii Priorissa electa fuerit. Postea ad Ulyssiponensem domum reversa, ibidem etiam mirabili prudentia Priorissae munus adimplevit. Erga Deiparam Immaculatam summa religione afficiebatur, ejusque festivitatem magna cum pompa celebrabat, atque cum illa dulcia habuisse colloquia narratur. Gravi morbo correpta biennio in lectulo decubuit, quo tempore ab eadem Beatissima Virgine visitata, ab illa vicinae mortis nuncium accepit. Tandem magna sanctitatis opinione Spiritum Deo reddidit die I Junii, an. 1605.

Ven. Joanna de Vilhena, filia D. Alvari fratris Ducis Brigantini, et uxor

D. Francisci de Portugal, primi Comitis de Vimioso, post viri obitum, inter Augustinenses Mantellatas habitum induit, inter quas solemnia vota emisit. Exinde ferventius virtutum semitam adamavit, atque praesertim jejuniis, munificentia in pauperes, zelo divini honoris, suique contemptu clarere coepit. Tandem pie obiit in Eborensi monasterio die 24 Julii 1559.

Ven. Julia del Giglio in monasterio Conceptionis Bononiae rara vitae sanctimonia se spectabilem reddidit, quae jam morti proxima manus in coelum levavit exclamans: Ecce, coelestis Sponse, valde exultans ad te venio: quibus in verbis animam exhalavit die 10 Maji an. 1593.

Ven. Magdalena Palomar, Hispana, in Augustinensi oppidi Mirambel monasterio in Aragonia Eremitanum Ordinem amplexa, ibidem rarae poenitentiae, humilitatis, charitatis, orationis, et caeterarum virtutum praeclara specimen adedit, ac tandem cum sanctitatis indiciis extremum diem clausit anno nostratibus historicis adhuc ignoto. Solemnem professionem emiserat an. 1603.

B. Marchesina de Mareotis, alias Marsilla, de Sancto Severino in Piceno, inter Mantellatas Augustinenses in patria mira sanctitate vixit donec innocens manibus, et mundo corde, uti habet Ord. Mart. ad diem 11 Julii, in coelum ingreditur. Ejus corpus jussu Generalis Spiritus Vicentini in tumulum elevatum, et decentiorem collocatum fuit. Videtur obiisse circa an. 1580.

B. Margarita de Clavibus in S. Michaelis insula inter Azorides orta, post terrenas nuptias inter nostrates Mantellatas totam se pietatis operibus mancipavit, tantaque vitae sanctimonia excelluit ut plura etiam miracula patrarit, quae a DD. Emmanuele de Gouvea Episcopo Angrae comprobata fuerunt. Triennio ante sui obitus diem praedixit, obiitque cum sanctitatis odore in praefata insula S. Michaelis circa an. 1570.

Ven. Magdalena de Plagis, Lusitana, prima fuit Ulyssiponensis S. M. Monicae asceterio novitia, quae ibidem mira sanctitate claruit, prout nonnulla ab ipsa patrata miracula testata sunt. Orandi assiduitate potissimum excelluit, atque inter orandum plures exstases sustinuisse fertur. Tandem praedicto sui obitus die, et ab Angelis saepissime visitata ad coelestem patriam transivit die 4 Aprilis an. 1619, uti refert Ordinis Martyrologium ad praefatum diem in commentariis.

Ven. Maria a S. Salvatore orta est Goae ex parentibus Mauro a Rocha, et Antonia Borges, atque in patrio S. Monicae monasterio Eremitanum Institutum professa, sui exinde status munia rite adimplevit, atque in Dei famulatu usque ad obitum inculpabilis perseverans ex hac vita migravit die 26 Julii an. 1616, aetatis suae 18.

Ven. Maria de Aragonia Ferdinandi Catholici Regis filia, in regali Matricalensi S. Mariae monasterio S. P. Augustini Eremitanum Institutum amplexata, inter caeteras Sorores vitae sanctimonia refulsit; habuit enim confessarium, et consiliarium nostratem S. Thomam de Villanova. E monasterio Matricalensi egressa causa reformandi moniales Cistercienses civitatis Burgensis, semper quamvis Abbatissae munere fungeretur Augustinianum habitum retinuit. Tandem ad suas Matricalenses Sorores reversa, cum sanctitatis indiciis ex hac vita migravit circa an. 1574. In Ordinis Martyrologio ponitur sub die 12 Augusti.

Ven. Maria de Aragonia praefatae germana soror natu major, ejusdem Matricalensis asceterii alumna, et priorissa, adeo claruit regularis observantiae studio ut ad reformandas moniales Franciscanas de Pedralbas prope Barchinonem missa fuerit. Postea in pristinam domum reversa, ibidem sancto fine quievit. Post aliquot ab ejus obitu annos illius lingua incorrupta adhuc reperta fuit, in praemium utique singularis illius zeli, atque perseverantiae in divinis laudibus et precibus frequentandis; solita enim erat, ita Elssius pag. 456, praevenire omnes in nocturnis divinis officiis, adeo ut cum aliae media nocte surgerent ad confitendum Domino, Mariam in choro invenirent, quae jam psalterium recitasset.

Ven. Maria a Spiritu Sancto ortum habuit in oppido de Tana Sinus Cambajae in India Lusitana die 7 Junii an. 1589, ejusque mater fuit Ven. Philippa de Trinitate, quae post obitum viri Gasparis Loucadae de Sa una cum filia in Goano S. Monicae asceterio monasticam vitam amplexa fuit. Mirum autem est quantum haec nostra Ven. Maria in virtutibus profectum fecerit, adeo ut etiam miraculorum dono illustrata fuerit. Priorissae munus prudentissime exercuit, donec gravi morbo correpta, repetens frequenter: Cupio dissolvi, et esse cum Christo, inter Angelorum concentus spiritum Deo reddidit die 15 Augusti an. 1619, aetatis suae 30. Ita fere Ord. Martyrologium.

Ven. Maria Raymundes, Ulyssiponensis, Ferdinandi Nunnes, et Catharinae Raymundes filia, post viri sui D. Emmanuelis a Fonseca Nobrega obitum sub disciplina nostratis Ven. Ludovici de Montoja nostrarum Mantellatarum habitum sumpsit, atque exinde rarae sanctitatis specimen dedit; septem quotidie per oras orationi vacabat, in quo aliquando, ita Ord. Mart. Sensibus externis privabatur, et coelesti splendore supra caput visa est perfussa, et sui spiritus calor etiam a circumstantibus sentiebatur; claris ergo exornata virtutibus die 10 Martii ad supernam patriam migravit an. 1609, aetatis suae 77.

Ven. Soror Maria venerabilis servi Dei Benedicti a Podio Bonitio (in Hetruria) germana soror, ortum habuit in praefato oppido e parentibus honestate, et pietate spectatissimis Bededicto Bacci, et Magdalena Virginia de Bianciardi die 8 Novembris an. 1584. Ad monasticam vitam a Deo vocata, in Augustiniano Angelorum ascetario urbis Senensis, quot vulgo Santuccio appellatur, velum sumpsit die 10 Feb. an. 1601, pristino Mariae nomine in Magdalenae commutato. Claruit potissimum virtute abstinentiae, qua numquam vinum gustabat, atque nonnisi pane, et aqua duntaxat vitam sustentabat In assiduis autem infirmitatibus sustinendis mirae patientiae specimen dedit; quamobrem frequentibus deiparae apparitionibus recreata fuit. Item prophetiae atque scrutationis cordium dono dotata fuisse dicitur. Cum magna sanctitatis opinone ad meliorem vitam transivit die 20 Aprilis an. 1616. Pluribus ante, et post obitum miraculis coruscavit, inter quae illud memorandum quod angelici concentus dum animam exhalaret exauditi sunt, uti habetur in processu beatificationis praefati nostratis venerabilis Magdalenae germani fratis Ven. Benedicti a Podio Bonitio Sacerdotis professi Ord. Minorum Observantium S. Francisci, Informationis pag. 2.

Ven. Maria a Spiritu Sancto e primis fuit Augustinensibus Monialibus, quas noster Ven. Alexius de Meneses dum Goae archidioecesim administrabat, in illo S. Monicae asceterio admisit. Quamvis opibus pauper, tamen erat virtutibus dives, ac praesertim celebratur tamquam Soror eximii candoris, multae erga S. P. Augustinum devotionis. Brevi tamen consummata, ita Ord Mart. sub die 12 Martii, inter monialium ingentia desideria pie decessit praefata die an. 1607. Post obitum pallor e morbo contractus in mirabilem conversus est pulchritudinem.

Ven. Maria de Abranches, nobilis Lusitana, cum esset puella aulica dominae Joannae matris Lusitani Regis Sebastiani, audito sermone nostratis celeberrimi concionatoris Ven Sebastiani Tuscani, statuit religiosam vitam, amplecti quod pium propositum post parentum obitum executioni mandavit in Augustiniano Villae-Vitiosae S. Crucis monasterio velum sumens. Inde tamen egressa, cum esset valde dives, suis sumptibus Ulyssipone asceterium S. Monicae fundavit, in quo aliquandiu raro sanctitatis exemplo vixit. Hinc etiam postea discedens, sed Mantellatarum habitum retinens reliquum vitae tempus in constanti Dei famulatu sub disciplina nostratis P. Fr. Christophori Cortereal ipsius confessarii cum singulari pietate transegit, ac tandem dierum, meritorumque plena cum sanctitatis fama obdormivit in Domino Ulyssipone die I Jan. an. 1593.

Ven. Maria ab Angelis Goae e parentibus Mauro Pinto, et Elisabetha de Mendoza exorta, in patrio S. Monicae monasterio solemnem professionem emisit die 25 Julii an. 1612. Nimio exinde se rigore macerans, in morbum incidit, quo brevi comsumpta cum sanctitatis indiciis hanc lacrymarum vallem reliquit die 8 Maji an. 1615, aetatis suae 19. Cum sacram unctionem reciperet in exstasim rapta vidit lucem magnam, ac post obitum uni e Monialibus apparuit dicens se esse in purgatorio, et post quatuor menses item alteri apparuit gloriosa, dicens quod illa die esset in coelum ascensura. Ita fere Aug. Mart. sub praememorata die 8 Maji.

Ven. Maria a S. Josepho, Goae nobiliter orta, in patrio S. Monicae asceterio ceu Soror Conversa habitum sumpsit, ibique rarae virtutis jugiter specimina praebens, tandem ad hujus vitae terminum cum sanctitatis odore pervenit die 16 Maji an. 1614.

Ven. Mariana de Corduba, D. Didaci de Corduba, et D. Liviae Senarae, Comitum de Cabra, filia, cum duodeviginti esset annorum in Antiquariae Augustiniano monasterio paternae domus divitias contemnens velum sumpsit, ibique raris coepit clarere virtutibus ac praesertim patientia, qua supervenientem caecitatem diu ita sustinuit ut jugiter caeteros sui corporis sensus ad Deum laudandum dumtaxat exerceret. Saepe a S. Joanne Evangelista sacram synaxim accepit, atque a Christo Domino meruit quinque vulneribus in manibus, latere, et pedibus insigniri. Tandem cumulata meritis ex hac vita migravit die 15 Martii, an. 1609.

Soror Maria de Cervera, Nobilis Eborensis, monasterium S. Monicae ejusdem urbis adhuc triennis ingressa fuit. Illius asceterii postea Priorissa evasit. Mira fuit ejus erga infantem Jesum devotio, cujus imago postquam illi an. 1571 in die Nativitatis Dominicae sanitatem mirabiliter contulisset, de Ordinarii Eborensis praecepto in monasterii templo collocata fuit, pluraque miracula ante eamdem effigiem fideles orantes a Domino impetrarunt. Dies obitus fertur fuisse Mariae revelatus, qui nimirum fuit 25 Decembris an. 1604. Ita fere Herrera part. 2, pag. 65.

Ven. Maria Magdalena de Podio Bonitio in Hetruria ita commendatur in processu Beatificationis ipsius germani fratris Servi Dei Benedicti a Podio Bonitio Sacerdotis professi Ord. Minorum Observantium S. Francisci. Parentes ipsius (Ven. Benedicti) honestate, et pietate commendatissimi, siquidem praeter Dei famulum et alium bonum fructum ediderunt, Mariam nempe, quae ad monasticam solitudinem a Deo vocata in asceterio Angelorum civitatis Senarum ex Ordine S. Augustini tam eminentem christianae perfectionis gradum fuit adepta, ut omnibus exemplo, et admirationi fuerit, et magna cum sanctitatis opinione diem obierit supremum. Pluribus etiam tum in vita, tum post obitum miraculis inclaruit; inter quae illa tantum memorasse juverit quod pluries Deiparae adspectu recreata fuerit, et angelici concentus dum animam exhalaret exauditi sint... Ortum habuit Ven. Maria Magdalena Podii-Bonitii (in Poggibonsi) provinciae Senensis in Hetruria ex honestis, piisque parentibus Mathaeo Bacci, et Magdalena Virginia de Bianciardi die 8 Nov. anno 1584, et cum a primis adhuc annis eximia praeberat rarae virtutis exempla ut sese inviolabili juramento totam Domini famulatui manciparet, in Senarum Augustiniani Ordinis monasterio Angelorum, vulgo Santucio nuncupato, sacrum velum sumpsit die 10 Februarii, anno 1601. Ab ipsa infantia usque ad obitum jugiter fuit singulare abstinentiae exemplar. A vino quoad vixit semper abstinuit, atque ut plurimum illius quotidianus victus non aliud erat nisi panis, et aqua, licet fere toto vitae suae tempore continuis oppressa fuerit infirmitatibus, in quibus sustinendis heroicam patientiam ostendit. Hujusmodi autem nostratis Ven. Mariae Magdalenae vitae tenor quam fuerit Domino acceptus, ipse non semel patefecit; nam repetitis vicibus ita vultum ejus coelesti quodam splendore illustravit ut caeterae Sorores in illam oculos defigere nequirent. Inter haec habuit etiam donum prophetiae et scrutationis cordium, ac multis dignata fuit apparitionibus animarum Purgatorii, Angelorum, atque praesertim ipsius Deiparae Virginis, a qua audivit arcana verba, quae non licet homini loqui. Illius obitus contigit inter suavissimos Angelorum concentus etiam a caeteris monialibus indubitanter perceptos die 20 Aprilis an. 1616, aetatis suae 32. Ante et post obitum nedum moniales, verum aliquot e coetu saecularium personae sese Ven. Mariae Magdalenae precibus commendantes, illius interventus efficaciam experte sunt.

Soror Maria Magdalena ex oppido de Bexar del Castañar, Didaci Hernandez, Elisabethae Sanchez filia, nupsit cuidam viro rigido et crudeli, quem ad virtutum semitam suo exemplo reduxit. Post viri obitum in monasterio Heibarensi sub nomine Mariae Magdalenae de S. Augustino monasticam vitam amplecti voluit. Spiritu prophetiae illustris cum sanctitatis odore ad coelestem patriam transivit die 8 Decembris an. 1612. Ita Herrera tom. 2, pag 67.

Soror Maria de Jesu, alias de Cobarrubias ex oppido de Torrijos in Regno Toletano, nobiles parentes habuit Didacum de Cobarrubias, et Mariam de Frias. In patrio S. Ursulae asceterio monialium coetui se adjunxit die I Maji an. 1577. Haec divino impulsu acta circa an. 1587 prima fuit auctrix reformationis nostratum Discalceatorum, litteris datis ad Philippum II Hispaniarum Regem, qui illas ad Patres Magistros Fr. Petrum de Roxas, et Fr. Luisium de Leon remisit, iique in Comitiis Toletanis sub Gregorio Elparensi incoeptum opus executioni mandarunt. Ad erectionem monasterii Heibarensis nostratum Discalceatarum inter primas fundatrices venit an. 1603, et in illo an. 1604 Priorissa electa. Demum meritis, et virtutibus plena die 9 Decembris an. 1611 ad Superos evolavit. Illius corpus 60 dierum spatio perinde ac si vivum adhuc esset, tractabile remansit. Ita fere Herrera tom. 2, pag. 67.

Soror Maria de Jesu, nobilis Hispalensis, 17 annos nata; nullo domesticorum conscio, sola fugit ad monasterium Conceptionis, monialibus laeta dicens: Veni ut Jesu Christi sim sponsa, date mihi habitum Religionis. Monasterio Conceptionis, ita Elssius pag. 458, annos vix nata 20 prima praefuit, et in illud vitae religiosae formam introduxit. Vanam gloriam, hominumque applausum fugiebat, laetior cellulae quiete, quam nobilium hominum conversatione. Lectum proprium pauperi petenti dedit; abscondita cordium agnovit divinitus, poenitentias agebat asperas, atque continuas, singulis noctibus se flagellando, perpetuo cilicium gestabat, quod ita carni adhaeserat ut aegrotanti non absque cutis laceratione abstrahi potuerit. Orans angelicum induisse vultum videbatur, atque propter orandi assiduitatem illius genua callum instar pellis cameli contraxerant. Potissimum autem in Christi cruciatibus etiam cum lacrymarum effusione meditandis tempus insumebat. Tandem cum sanctitatis odore ex hac vita migravit die 11 Julii an. 1617. Post obitum variis vicibus a quadam Dei famula coelesti decore exornata, atque rutilantem in capita coronam gestans visa fuit.

Ven. Maria de Jesu in Limano Incarnationis monasterio mira pietate floruit. Cum magna sanctitatis opinione obdormivit in Domino die 2 Julii an. 1617.

Ven. Mencia de Jesu orta est in urbe Bacaim in Orientalibus Indiis e nobilibus, et divitibus parentibus D. Alvaro Prato de Siqueira, et D. Catharina Fagundes. Post patris obitum in Goano S. Monicae asceterio habitum sumpsit die 10 Nov. an. 1610. Potissimum claruit singulari religione erga SS. Eucharistiae Sacramentum. Coelestem visionem habuit ex qua suae mortis diem praescivit, qui fuit 26 Jan. an. 1611, postquam solemnia vota in manibus nostratis Archiepiscopi Alexii de Meneses jam emiserat. Post obitum aliquibus monialibus gloriosa atque festiva apparuit.

Ven. Monica Taracona de oppido Tronchon in Aragonia, velum sumpsit in Augustiniano asceterio oppidi Mirambel in Regno Valentino, ibique solemnia vota emisit die 11 Augusti an. 1603. Monialis fuit egregiis ornata virtutibus, quibus caeteris praeesse meruit in praefati monasterii regimine. Quadam die a Sacerdote sacram Synaxim petens, cum responsum accepisset illam feria quinta esse ministrandam, dixit: Ad talem diem non sum perventura superstes; quamobrem coelesti pane refecta statim sensus amisit, atque in suavi deliquio animam exhalavit. Non constat sui transitus annus.

Ven. Osanna de Mutina extitit Bononiensis Conceptionis asceterii fundatrix, ad quam fundationem Deiparae apparitione excitata fuisse dicitur. Multis clara virtutibus in eodem monasterio obdormivit in Domino die 10 Maji an. 1556. Septem post illius transitum annis ejus corpus integrum atque vegetum perinde ac si tunc obiisset repertum fuit.

Ven. Paula Aguilera germana Soror Ven. Lucretiae de Vera, Limae in Peruvia nobiliter orta, adhuc in paterna domo manens jejuniis, et abstinentiis sese asperis macerabat, solo pane et aqua contenta. Incarnationis asceterium ingressa hunc vitae rigorem majori contentione prosecuta fuit; atque inter alia poenitentiae genera brachiis in modum crucis extensis orationi vacabat, et monasterii stationes ponderosam crucem bajulans frequentabat. Tandem meritis referta ad meliorem vitam transivit die 19 Julii an. 1613.

Ven. Petra e Turcarum progenie orta, ad catholicam fidem conversa, in Genuensi S. Mariae de Passione velum sumpsit, ubi inter caeteros coelestes favores, quibus divinus Sponsus eam cumulavit, non semel seipsum quoque in Missae Sacrificio illi conspiciendum exhibuit. Cum sanctitatis indiciis ex hac vita migravit die 12 Junii an. 1562.

Ven. Philippa Correa, nobilis Ulyssiponensis, adhuc puellula in Eborensi Pueri Jesu monasterio Eremitano Ordini nomen dedit. Potissimum enituit animi candore, humilitate, patientia in laboribus, atque miseratione in pauperes, quos sua industria, atque parsimonia studiose reficiebat. Singularis autem fuit illius erga SS. Eucharistiae Sacramentum pietas. Pie obiit die 8 Martii, an. 1608, aetatis suae 77.

Ven. Theodosia a Trinitate in Ulyssiponensi S. Monicae asceterio egregiis virtutibus claruit, ac praesertim in contemplanda Christi Domini passione mirabili teneritudine afficiebatur. Duabus vicibus summa cum prudentia Priorissae munus gessit. Inter Angelorum concentus jam ab ipsa praenunciato die 24 Maji ad supernam patriam transivit an. 1606.

Ven. Violanta Betto mirabili sanctitate floruit in Bononiensi Conceptionis monasterio, in quo pie obiit die 18 Aprilis an. 1603.

Ven. Vincentia a S. Francisco, Valentina, in patrio Augustiniano asceterio monialis effecta, postea ob egregias virtutes ad fundationem monasterii de Beniganim missa fuit, in quo claruit orationis spiritu, chori assiduitate, et solitudinis amore; ac propterea raros e coelo obtinuit favores, quorum praesidio pudicitiam illibatam jugiter servavit. Illius autem abstinentia singularis fuisse dicitur. Cum sanctitatis odore decessit die 2 Martii an. 1612.

Ven. Vincentia Ferrer et Bencito, Valentiae orta, inter nostrates Mantellatas in patrio de Succursu monasterio recepta, statim coepit per virtutum viam incedere, se potissimum exercens per continuam orationem, plura jejunia, asperas disciplinas, corporis macerationem, frequentes communiones, et alia charitatis opera; et sic erat omnium virtutum praeclarum exemplar donec annis, et meritis plena animam exhalavit die 28 Jan. an. 1590. Ita fere Ordinis Martyrologium.